MARÍA NO ADVENTO
Aquí estou, Señor, camiñando neste Advento,
desempoando a miña esperanza,
consentindo neste esperar, sempre mesmo, sempre novo,
consentindo neste ter que esperar para vivir,
neste esperar como afirmación fundamental
da miña vida,
da miña vida,
neste esperar que traduce a profunda
e secreta necesidade
e secreta necesidade
de tender cara ao que se me presente como inalcanzable
e, por iso, inesperable coas miñas propias forzas.
Por Javier Quismá SJ
Comentarios
Publicar un comentario