8 de marzo - Día Internacional da Muller

No 1ª venres de Coresma

Seguimos celebrando o 8 de marzo, Día Internacional da Muller Traballadora, como símbolo da loita pacífica na que historicamente tantas mulleres traballadoras se organizaron e seguen facéndoo polo recoñecemento da súa dignidade. Loita que hoxe segue máis viva que nunca para reivindicar o fin da desigualdade, violencia e inxustiza que aínda moitas mulleres sofren: 

Precarización laboral, onde o desemprego feminino é do 16,2%, fronte ao masculino do 13,1%. Do desemprego feminino, o 31,8% corresponde a mulleres menores de 25 anos. Desigualdade salarial, cunha brecha do 14,2% que supoñería que as mulleres españolas traballan gratis a partir do 10 de novembro, se se compara o seu soldo co dos homes. Dificultades para a conciliación laboral, xa que só una de cada nove traballadoras e traballadores ten flexibilidade horaria no seu traballo para favorecer a conciliación familiar e laboral (EPA 3eiro T 2018). 

Violencia contra a muller. Nos primeiros 17 días do ano foron asasinadas 8 mulleres, ás que hai que sumar as 975 asasinadas desde 2003, ano en que en España se comezaron a rexistrar estes crimes como «violencia de xénero». Non son só cifras, son vidas desprotexidas fronte ao auxe dalgunhas formulacións políticas que atentan contra a seguridade e integridade das mulleres, criminalizando ás vítimas. 

Un teito de cristal que por exemplo, no sistema universitario español, reflíctese en que a presenza de mulleres diminúe ao escalar postos de responsabilidade. Así, respecto a unha media dun 40% do profesorado universitario, só hai un 21% de mulleres catedráticas. 

Ante tantos atentados á dignidade das mulleres traballadoras, non podemos calar e por iso, a HOAC e a JOC, como Igrexa encarnada no mundo obreiro e do traballo, queremos dicir alto e claro que: 

É urxente que apostemos por outra economía que teña como centro á persoa, o ben común e o coidado da natureza, que abandone este modelo depredador que xera desigualdade, pobreza e morte..., e que estableza unha relación de equilibrio tanto co planeta como coas persoas, especialmente as máis empobrecidas, e entre elas unha maioría de mulleres violentadas e cosificadas por mor da explotación indiscriminada de recursos naturais, conflitos bélicos e os intereses do capital. 

Esiximos un incremento das políticas públicas destinadas a combater os estereotipos de xénero, que animan ás mulleres para elixir os estudos que máis se asocian ás tarefas reprodutivas e de coidados, deixando para os homes as carreiras relacionadas co produtivo, representación e a toma de decisións. 

Necesitamos desfeminizar os coidados, porque o coidado é responsabilidade da humanidade, polo que non é exclusividade das mulleres. Para iso necesitamos unha formulación nova de políticas sociais, de xénero e educativas, comezar a desaprender canons establecidos por este sistema capitalista e patriarcal e dar pé a formas novas de relacionarnos, asumir responsabilidades que son de todas as persoas, así como novos roles necesarios que ten que asumir a sociedade para posibilitar unha igualdade real. 

Necesitamos outra forma de organizar o emprego onde se poña no centro de toda actividade o valor da persoa e a súa dignidade, posibilitándolle desenvolverse na súa integridade e igualdade de oportunidades. 

Ademais, facemos unha chamada para avanzar cara á igualdade real no seo da nosa Igrexa, onde se recoñeza o papel e o protagonismo das mulleres dentro da comunidade eclesial e na tarefa de anunciar o Evanxeo. Unha Igrexa que nas súas estruturas aplique os principios e valores do Evanxeo e sexa capaz de recoñecer a dignidade e o valor das mulleres en plano de igualdade cos homes como o fixo Xesús de Nazaret. 

Xesús elixiu as mulleres para ser as primeiras en anunciar que resucitara, mulleres valentes, que confiaron, permaneceron fieis ata o final e que non tiveron medo a saír correndo e anunciar que Xesús estaba vivo. 

Por iso, xunto ao resto de compañeiras e compañeiros, sumámonos ás mobilizacións das organizacións que buscan visibilizar a discriminación que sofren as mulleres traballadoras, tanto ao tentar acceder ao emprego como unha vez que acceden a el, e queremos ser voz de tantas mulleres feridas por este sistema capitalista inxusto, que deshumaniza e é tan contrario aos plans de Deus. 

A JOC e a HOAC traballarán para que así sexa.