Segunda Semana de Coresma

2ª SEMANA de CORESMA

Xuntos DAMOS cor ao mundo

LUNS

No evanxeo deste día Xesús dinos a ti e a min: "Sede compasivos, como tamén o voso Pai é compasivo. Non xulguedes a ninguén e Deus non vos xulgará a vós. Non condenedes a ninguén e Deus non vos condenará. Perdoade e Deus perdoaravos. Dade a outros e Deus daravos a vós: encherá a vosa bolsa cunha medida boa, apertada, sacudida e repleta. Divos mediravos coa mesma medida con que vós midades aos demais." (Lc. 6, 36-38)

Deus non nos creou para nós mesmos: fomos chamados a vivir o espírito de Xesús aquí e agora. Deus bendiranos na medida en que fósemos unha bendición para os demais. 

Que é ser unha bendición para os demais? En todos os grupos hai persoas que alegran a nosa vida, que non molestan, que axuden, que están sempre dispoñibles a facer un favor, que están pendentes non tanto de recibir como de dar. Son unha bendición! E ti o es?

Pídello a Deus. Necesitamos persoas que sexan unha bendición para os demais.

MARTES

Xesús pídenos hoxe no seu evanxeo que non sexamos como os fariseos que facían todo para que

a xente os vise e gustáballes sempre ocupar os primeiros postos, ser saudados pola rúa como xente importante, ser chamados Mestre. Ao contrario Xesús dinos: "O máis grande entre vós debe servir aos demais. Porque o que así mesmo se engrandece, será humillado; e o que se humilla será enxalzado." (Mt 23, 12)

Humildade é vivir na verdade, estimarse no que uno é, sabendo que todo o recibiu de Deus para dalo aos demais. Xesús, a pesar de ser Deus, rebaixouse ata facerse un de nós.

Por iso hoxe Xesús diche a ti:

Non presumas dos teus talentos, senón que con eles axuda aos demais.

Non te creas mellor que outros, máis intelixente que os teus compañeiros, máis afortunado.

Non te deprimas nin te acovardes porque Deus é o teu Pai que che quere inmensamente.

Aprecia o valor das cousas sinxelas, a comida que che prepara a túa nai, o bico que che dá

o teu amigo ou amiga, o traballo do teu pai...

Ama a vida e deféndea ante os egoísmos do noso tempo.

Se feliz e confórmate co que tes.

MÉRCORES

No evanxeo deste día, Xesús, indo de camiño cara a Xerusalén, chamou aparte aos seus discípulos e anuncioulles a súa morte. E entre outras cousas díxolles e tamén nolo di hoxe a nós.

Escoita atentamente: "Sabedes que entre os pagáns, os que mandan gobernan con tiranía aos seus súbditos? Pero entre vós o que queira ser grande, que sirva aos demais; e o que entre vós queira ser o primeiro que sexa o último.. Porque, do mesmo xeito, o Fillo do home (Xesús) non veu para ser servido, senón para servir e dar a súa vida en pago da libertade de todos os homes". (Mt. 20,24-28)

Gústache ser a primeira, a mellor, o centro de todo? Aprovéitaste dos teus amigos, dos teus pais someténdoos a seguir os teus gustos ou caprichos? Non crees que deberías ser máis xusta cos demais, máis sinxela e humilde? Estar máis preocupado ou preocupada de DAR que de recibir? Asegúroche que sería máis feliz.

XOVES

Dixo Xesús aos fariseos e hoxe cóntanos a ti e a min esta parábola: «Había un home rico que se vestía de púrpura e de liño e banqueteaba espléndidamente cada día. E un esmoleiro chamado Lázaro estaba botado no seu portal, cuberto de chagas, e con ganas de saciarse do que tiraban da mesa do rico.

Sucedeu que morreu o esmoleiro, e os anxos levárono ao seo de Abrahán. Morreu tamén o rico, e enterrárono. E, estando no inferno, no medio dos tormentos, levantando os ollos, viu de lonxe a Abrahán, e a Lázaro no seu seo, e gritou: «Pai Abrahán, ten piedade de min e manda a Lázaro que molle en auga a punta do dedo e refrésqueme a lingua, porque me torturan estas chamas». Pero Abrahán contestoulle: «Fillo, lembra que recibiches os teus bens en vida, e Lázaro, á súa vez, males?» O rico insistiu: «Rógoche, entón, pai, que mandes a Lázaro a casa do meu pai?» Abrahán dille: «Teñen a Moisés e aos profetas; que os escoiten»?«Se non escoitan a Moisés e aos profetas, non farán caso nin aínda que resucite un morto». (Lc 16, 19-31)

Como se parece esta parábola do pobre Lázaro e o rico aos dous mundos que vivimos na nosa realidade cotiá! Pero o rico soamente dáse conta do seu erro cando toma contacto co seu propio sufrimento. Foi incapaz de ver o de Lázaro en vida. Ocórreme a min o mesmo? O que me cambia é o meu contacto coa realidade, o sentir cos que sofren, o vivir a compaixón con eles. Cando aparecen na TV imaxes dos pobres, moribundos, vítimas de catástrofes fas "zapping" para non velo? 

Quizais sexa o momento de deixar o meu mundo seguro e calentito e deixar que o meu corazón salga

fóra do seu coraza para sentir coa dor dos demais.

VENRES

Dixo Xesús aos seus discípulos e a nós dinos hoxe: "Coidade de non practicar o ben diante dos homes para ser vistos por eles, pola contra, non teredes recompensa do voso Pai celestial...Ti, en cambio, cando fagas o ben ou deas esmola, que non saiba a túa man esquerda o que fai a túa dereita; así a túa esmola quedará en segredo e o teu Pai, que ve no secreto, pagaracho.... 

Ti, cando vaias rezar, entra na túa habitación, pecha a porta e reza ao teu Pai, que está no escondido, e o teu Pai, que ve no escondido, El pagaracho..." Mt. 6,1-6)

Abundan na nosa sociedade as persoas que só teñen fachada. As persoas que se parecen aos decorados das películas cuxa finalidade é saír nunha escena uns minutos e terminar polo chan, despois da primeira treboada.

Valorouse tanto o exterior e a aparencia que tememos que é difícil non caer neste xogo. Por iso, as palabras de Xesús golpean máis que nunca as nosas conciencias durmidas, cando o perigo de vivir desde as aparencias faise tan evidente na nosa sociedade de hoxe. Unhas palabras que nos piden que teñamos coidado en vivir só pendentes da aprobación dos que temos ao noso lado, dos nosos amigos ou grupo. Non cedamos ao que o grupo pídanos se non é facer o ben. Para isto, si que hai que ter personalidade e pensar no noso interior sobre o que de verdade é bo e vai de acordo co que Xesús

nos pide.


SÁBADO: ORACIÓN

LECTURAS:
Lecturas Semanais