2 de novembro - Fieis Defuntos

DE VISITA AO CEMITERIO

        Durante o mes de novembro é habitual acudir ao cemiterio e visitar a tumba na que descansan os nosos seres queridos. Non esquezamos que no grego orixinal, a palabra cemiterio significa “dormitorio”. Neles depositamos aos que se “durmiron no Señor”.
   
  Non podemos ignorar a importancia desa obra de misericordia que nos leva a dar unha digna sepultura ao cadáver. No noso tempo, o funeral supón unha seria interpelación con motivo da ampla difusión da violencia, do terrorismo e da eutanasia. Falar da morte parece un tabú. Pero en realidade estamos vivindo nunha cultura da morte como dicía san Xoán Paulo II.

        Aínda que se pensa, esta obra de misericordia lévanos a redescubrir e proclamar o sentido humano e relixioso do enterro. Por el recoñécese a dignidade da persoa, en canto tal. E lévanos tamén a recordar a súa vocación a participar na vida eterna xunto a Deus. Así que enterrar aos mortos é á vez un acto de gratitude e unha profesión de fe. Ademais, para os crentes enterrar dignamente os mortos pode e debe ser un xesto profético. Sabemos que o profeta anuncia, denuncia e renuncia. Pois ben, por medio deste xesto anunciamos o triunfo da vida sobre a morte. Denunciamos a manipulación da vida e da morte. E renunciamos a utilizar o luxo e o fasto dos funerais cunha finalidade que en nada reflicte a grandeza da vida humana.

        Por outra banda, esta obra de misericordia ha de axudarnos a adquirir unha conciencia máis lúcida da unicidade e dignidade de cada persoa, con independencia das súas condicións e atributos. E pode impulsarnos a evitar as tentacións de politizar a morte e os funerais. Ou a tendencia habitual a convertelos nun espectáculo máis nunha sociedade marcada polo signo do consumo e da frivolidade.

        Finalmente, é preciso ter en conta que os funerais cristiáns han de ser un momento importante para dar testemuño da fe na resurrección e unha ocasión privilexiada para anunciar, celebrar e servir o “evanxeo da vida”. É dicir, os funerais han de ser vistos e programados como un signo da esperanza cristiá. Unha esperanza que vai máis aló das metas inmediatas do interese ou da aparencia.

        Nesa celebración, os familiares e amigos da persoa que morreu teñen unha ocasión única para vivir e anunciar o Evanxeo. De feito, poden dar testemuño da súa fe na resurrección, da súa esperanza no Señor resucitado e do seu amor á persoa á que despiden. Por suposto, ese testemuño non pode quedar reducido ao día dos funerais. A sepultura dos nosos defuntos ha de ser un recordo dese testemuño de fe. E a visita ao cemiterio onde eles repousan pode ser unha ocasión para renovar o compromiso da nosa esperanza.

                                                José-Román Flecha Andrés

VER TAMÉN:

http://escoladeespiritualidade.blogspot.com.es/2017/10/