Epifanía do Señor - ciclo B

EPIFANÍA DO SEÑOR
  
        
LECTURA DO LIBRO DO PROFETA ISAÍAS
Primeira Lectura      Is 60, 1-6
A gloria do Señor resplandeceu sobre ti

            Levántate, brilla, que a túa luz xa chegou;
si, a gloria do Señor resplandece sobre ti.

            Pois, olla, a escuridade cobre a terra
e a negrura os pobos,
pero sobre ti resplandece o Señor
e a súa gloria faise ver sobre ti.

            Certo que os pobos camiñarán coa túa luz
e os reis co resplandor do teu alborexar.

            Levanta os teus ollos arredor,
todos estes xuntáronse, viñeron a ti.

            Os teus fillos veñen de lonxe
e as túas fillas son traídas no colo.

            Entón, cando o vexas, estarás radiante
e o teu corazón latexará e ensanchará,
pois as riquezas do mar traeranse a ti
e os bens dos pobos virán para ti.

            Estarás cuberta dunha chea de camelos,
de dromedarios novos de Madián e de Efah.
Todos eles virán de Sabá.

            Virán cargados de ouro e incenso,
e proclamarán ledos a loanza do Señor.
  

            Palabra do Señor                R/. Grazas a Deus



SALMO RESPONSORIAL        Sal 71, 2. 7-8. 10-11. 12-13
R/. (cf. 11): Hante adorar, Señor, todos os  reis da terra.

 Que rexa o teu pobo con xustiza,
e os teus pobres con equidade.

Florecerá a xustiza nos seus días,
unha prosperidade duradeira coma a lúa.
Dominará de mar a mar,
desde o gran río ata o cabo da terra.

Ofreceranlle regalos os reis de Tárxix e das illas,
os reis de Saba e de Sebá pagaranlle tributo.
Prostraranse perante el todos os  reis da terra,
servirano todas as nacións.

El librará o pobre que suplica,
o aflixido que está sen axuda.
Terá piedade do feble e do indixente,
e salvará a vida dos pobres.


LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS EFESIOS
Segunda Lectura      Ef 3, 2-3a. 5-6
Xa se nos revelou que os pobos son coherdeiros da promesa

            Irmáns:
            Coido que oístes falar da encomenda que a graza de Deus me fixo en favor voso: xa que por medio dunha revelación se me deu a coñecer o misterio, que noutras xeracións non se lle dera a coñecer á humanidade como agora llelo manifesta o Espírito aos seus santos apóstolos e profetas: que os xentís son parceiros, membros do mesmo corpo e copartícipes da promesa en Cristo Xesús polo Evanxeo.

            Palabra do Señor                           R/. Grazas a Deus



ALELUIA     Mt 2, 2
Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.
Vimos a súa estrela en oriente,
e viñemos para adorar o Señor.
Aleluia.


LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
Evanxeo     Mt 2, 1-12
Viñemos de oriente adorar o rei

            Xesús naceu en Belén de Xudea, en tempos do rei Herodes. E nisto uns magos de Oriente chegaron a Xerusalén preguntando:
            Onde está o Rei dos xudeus que acaba de nacer? Porque vimos saí-la súa estrela alá no Oriente, e vimos para lle render homenaxe.

            Oíndo isto, o rei Herodes alporizouse, e con el toda Xerusalén. Convocou a todos os  sacerdotes e letrados do pobo, para lles preguntar onde tiña que nacer o Mesías. Eles responderon:
            En Belén de Xudea, que así o deixou escrito o profeta:
            E ti Belén, terra de Xudea,
de ningún xeito es a máis pequena,
entre as vilas de Xudea,
que de ti ha saí-lo guía
que será o pastor do meu pobo Israel.

            Entón Herodes, ás agachadas, chamou polos magos, para se informar ben de cando lles aparecera a estrela. Logo mandounos a Belén, dicíndolles:
            Ide e informádevos ben do que hai dese neno; e unha vez que o atopedes, avisádeme, para ir eu tamén a lle render homenaxe.

            Eles, despois de oíren o rei, puxéronse en camiño. E, velaí, a estrela que viran saír no Oriente foinos guiando ata se deter enriba de onde estaba o neno. Grande alegría sentiron ao veren saír de novo a estrela.
            E cando entraron na casa atoparon o neno con María, súa nai. Prostráronse e rendéronlle homenaxe; logo, abrindo os seus tesouros, ofrecéronlle como regalo ouro, incenso e mirra. Logo, avisados en soños de que non volvesen por onda Herodes, saíron para a súa terra por outro camiño.

            Palabra do Señor                              R/. Loámoste, Cristo




E A LUZ ENCHEU O MUNDO DE VIDA E MÁIS DE PAZ        


ESCOITA ACTIVA

Chegou a luz por medio dunha estrela, e a nosa vida viuse iluminada, chea de gozo, aberta á esperanza. A festa dos Reis quere ser un metáfora dunha fe que chega e se ofrece a tod@s; unha fe que non exclúe, senón que une e achega; unha fe que se mostra a tod@s e que só nos pide agrandar o corazón para facerlle oco, e poder así quedar para sempre con e entre nós. E iso só o pode ofrecer un Deus que é para tod@s –UNIVERSAL– desde a tolerancia, a paz e a xustiza. Abrámonos a compartir esta fe nesta nosa oración comunitaria que agora comezamos.


CORAZÓN MISERICORDIOSO

·         Polas veces nas que cansamos de entender que a túa mensaxe é universal, para tod@s, e non só para os nosos, SEÑOR, QUE NON PRACTIQUEMOS A DISCRIMINACIÓN.
·         Polas veces nas que reducimos a fe a memorizar oracións sen poñer a vida e as ilusións nas túas mans, CRISTO, QUE NON PRACTIQUEMOS A DISCRIMINACIÓN.
·         Polas veces nas que, a diferenza dos reis, non deixamos que a túa estrela de paz e esperanza guíe a nosa vida, SEÑOR, QUE NON PRACTIQUEMOS A DISCRIMINACIÓN.


PALABRA ENRAIZADA

*        Estrelas. Si, hoxe a Palabra de Deus fálanos de estrelas. Pero non das estrelas efémeras que saen nas revistas ou son populares porque aparecen en películas ou series de televisión. Tampouco das estrelas que se moven polo ceo na noite de san Lourenzo facendo un espectáculo fermoso e digno de ver e gozar. Non, a estrela á que os textos proclamados da Palabra fan referencia é a estrela dos valores que nos descobren como persoas máis humanas e humanizadoras, sensibles á vida -“gozos e esperanzas”– dos que comparten con nós o ser cidadáns do mundo; as que nos chaman –como di Francisco– a ser unha Igrexa de saída e non de burocracia nin “alcanfor”, que conserva moi ben o que foi doutro tempo; pero que é incapaz de xerar novas situacións que poñan a mensaxe do Evanxeo no centro do vivir e actuar dos que o seguimos. Unha Igrexa que denuncia, porque non cala nin se acomoda ao que fan os poderosos, o reducionismo das persoas a simples “descartes”, como se foramos cousas de usar e tirar. As estrelas das que hoxe falamos son as que nos traen a maxia de que todo está por mellorar; as que nos din que sempre hai unha raiola que segue a dar luz e a mostrarnos novos camiños; as que non deixan que as ilusións esmorezan e maten as esperanzas de que as cousas sempre poden ser mellores; as estrelas que non se conforman con afirmar que nada pode cambiar e que os de sempre: os poderosos, os corruptos, os maltratadores, os abusadores, os violentos... van volver vencer. Non, a estrela que hoxe nos mostra a Palabra de Deus é a que nos dí que todo isto pode vencerse, e que o derrotismo non ha callar nos corazóns dos que, coma Xesús, recibimos a visita dos magos para ofrecernos, dun cabo ao outro do mundo, un xeito novo, diferente de ver e facer as cousas. Por iso somos capaces de entender o que di o profeta: a estrela, esa estrela que nos fala de universalidade e rompe os “mojóns” cos que nós nos empeñamos en poñerlle límites ao mundo, é a que “aleda o noso corazón”.

*        Por iso nela recoñecemos a Aquel que veu traer algo novo que cambia e fai diferente os nosos corazóns; algo novo que non deixa que matemos a ledicia e mais a esperanza; algo novo que quere facer da nosa vida non un simple sufrir o que veña –como se Deus fose o que nolo envía– senón que nos chama a non deixar que o fasquío e o pesimismo vaian agromando en nós. Hoxe chegou a estrela que nos fai recoñecernos iguais e irmáns uns nos outros. Este é o gran misterio, o gran tesouro que debemos compartir e anunciar a quen non o coñece ou a aqueles que non foron capaces de entendelo cando lles dixeron que Deus é amor e se fixo un dos nosos para que non estiveramos solos. Adoralo a El non é vestirse de capas e poñer coroas, senón respectar a quen pensa distinto, darlle a palabra a quen non nos dá a razón, escoitar a quen ten outro xeito vivir e entender a vida. Saber recoñecer nesta actitude de ir cara ao irmán a Deus é o gran misterio que hoxe celebramos.

*        A diferenza de Herodes, nós si coñecemos e sabemos quen é El e cara onde levaba a estrela a aqueles homes que o buscaban. A diferenza de Herodes, nós non debemos andar ás agachadas, senón á luz do día, seguindo a relampo que a estrela vai marcando. Un relampo que nos indica por onde debemos trazar o noso camiño, e cales son os portais nos que temos que parar e ofrecer o noso tempo. Porque a diferenza do tempo de Xesús, hoxe non hai un só portal no que a estrela se ten que pousar, senón que son moitos os que esperan a súa visita, e nós estamos chamados a ser as mans, os corazóns e a cabeza que converte a estrela non nun obxecto astronómico que brila con luz propia, senón na luz que nos ofrece Xesús. Do seu portal, pobre e ignorado polos poderosos, aos portais de hoxe, pobres tamén e ignorados polos poderosos. O rei non está nos pazos do saber, do diñeiro nin do poder, o Rei hoxe está nos parad@s, nos desafiuzados, nos que non poden pagar o recibo da luz ao fin de mes, nos... alí é onde temos que atopalo e cara eles nos guía a estrela.


FRATERNIDADE ORANTE

Coma os magos, tamén nós necesitamos da estrela para que nos guíe polos camiños que poñen no corazón dos necesitados e excluídos amor e humanidade, por iso dicimos:
QUE NON DEIXEMOS QUE A ESTRELA PASE DE LARGO

-   Para que sexamos unha Igrexa que ofrece luz e tenrura, e non unha Igrexa de medo e imposición, OREMOS.
QUE NON DEIXEMOS QUE A ESTRELA PASE DE LARGO
-   Para que traballemos nas nosas parroquias por levar a luz da solidariedade, o entendemento e o trato igualitario entre os veciños, OREMOS.
QUE NON DEIXEMOS QUE A ESTRELA PASE DE LARGO
-  Para que non deixemos que a estrela pase de largo na nosa vida. Que saibamos descubrila, e non confundila, entre tódalas estrelas efémeras que cegan pero non iluminan nin orientan, OREMOS.
QUE NON DEIXEMOS QUE A ESTRELA PASE DE LARGO

Grazas, Señor, por ofrecernos a túa estrela, para que a súa luz chegue a tódolos recunchos da terra, convertendo a fe que profesamos en universal e incluínte. P.X.N.S. Amén.


MIRADA ESPERANZADA

A túa, estrela divina
axúdanos a descubrir o corazón de Deus que latexa nun portal;
a prostrarnos ante Aquel que, sendo Deus, se fai home;
a ofrecer, entre miserias e debilidades, a fortuna da nosa fe.

Es, estrela celeste, manifestación dun Deus que guía á persoa ata Xesús,
corredoira pola que camiñan os que erguen os seus ollos cara ao Creador,
luz para todo aquel que, vivindo na escuridade, busca nitidez para a súa fe.
Es, estrela que cruza o inmenso ceo,
dedo que sinala ao rei que todos esperan.
Es, estrela que se mostra con chiscar de ollos de Deus.

Grazas, Señor, xa non necesitamos máis estrelas
pois, ben sabemos, que cando hai LUZ; a LUZ xa non ten estrelas.
E Ti, Señor, es luz que apaga esconde todas as demais estrelas. Amén.

(P. Javier Leoz)


CANTO GOZOSO

PANXOLIÑAS


POWER POINTS

Comentarios

Publicacións populares