Ficha e Lectio - Domingo 6 Pascua A
LECTIO :
Xesús vaise. Xesús
volve ao Pai. Unha atmosfera de últimas vontades, de testamento, percorre o
texto. E entre elas destaca unha: Gardade os meus mandamentos. Con ela ábrese e
péchase o texto de hoxe.
O Señor só pide aos discípulos que garden as
súas palabras, que acepten e garden os seus mandamentos. Que non se limiten a
escoitar nin sexan olvidadizos ou inconstantes. A súa palabra é unha semente
que, se lla acolle, pode dar moito froito.
Cando Xesús fala
destas cousas aos seus discípulos, a súa palabra aínda non estaba escrita. Xesús
quere que a escriban no seu interior, que a garden na mente e no corazón, que a
fagan vida. Vivide o que vos dixen, o que vos mandei, o que vos pedín. E o que Xesús
dixo e mandou non é tan difícil de aprender e lembrar. Todo o que Xesús dixo
pódese resumir en poucas palabras, quizá nunha: amade, amádevos, como eu; sede
testemuñas do amor, da misericordia, da xenerosidade; sabede que Deus é Pai
-Abba-, é Amor; deixádevos amar e estendede este amor.
Como eu, que vos
amei ata a fin.
Deica pouco o mundo
non me verá. O mundo vai crer que Xesús acaba na cruz. Vós, en cambio, verédesme.
O discípulo sabe que Xesús non acaba na cruz. Entón, nese día, a esa hora; é a
fórmula tradicional para designar o tempo da intervención final de Deus. Entón,
nese día, nesa hora, na cruz, vai irromper a vida definitiva de Xesús. Nesta vida
vive o discípulo, grazas ao Espírito que esta en el.
Eu pedireille ao
Pai que vos dea outro defensor, que estea sempre convosco, o Espírito da
verdade. Nunca os cristiáns sentíronse orfos. O baleiro deixado pola morte de Xesús
foi enchido pola presenza viva do Espírito do resucitado. Este Espírito do
Señor enche a vida do crente. O Espírito da verdade que vive connosco, está en
nós e ensínanos a arte de vivir na verdade.
O que configura a
vida dun verdadeiro crente é a procura gozosa da verdade de Deus baixo o
impulso do Espírito. O crente, cando vive esta experiencia do Espírito,
descobre que ser cristián é deixarse guiar polo amor creador do Espírito que
vive en nós e fainos vivir cunha espontaneidade que nace non do noso egoísmo
senón do amor.
Non vos vou a deixar desamparados; vóunosvos
a deixar desamparados... enviareivos o meu Espírito. Esta promesa tamén é para
nós os cristiáns do século XXI.
VER TAMÉN :
Comentarios
Publicar un comentario