Ficha e Lectio - Domingo 4 Pascua A

FONTE: http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/

LECTIO : 

http://www.salesianos.edu/sites/default/files/LectioDivina_080413%20%20-%20A.pdf

No evanxeo acumúlanse as imaxes para describir quen é Cristo para nós: a pedra angular, o camiño, o templo, a luz, o pan, a auga viva, o pastor... Que o mesmo Cristo preséntese como a porta ten unha intención moi concreta. Porta significa entrada, acollida, mediación, acceso?

A porta é unha imaxe entrañable e familiar; é unha invitación á relación e ao encontro; é signo de apertura e de acollida. Unha porta sempre aberta é unha posibilidade que se ofrece e nunca é un obstáculo. Na Biblia franquear a porta do templo significa achegarse a Deus.

Xesús é a porta de acceso ao Pai, a porta que introduce nos pastos onde se ofrecen libremente os bens divinos. «O que entra por min salvarase». Cristo revélasenos como o enviado de Deus Pai, o verdadeiro mestre, a porta aberta que convida a entrar no Reino, a porta aberta que é como unha benvida á casa do Pai.

Nun mundo que se expón interrogantes urxentes, nós estamos convencidos de que Xesús é a resposta e o camiño, a clave que dá sentido á nosa existencia, o mestre que nos ensina a auténtica verdade, a única porta de acceso á felicidade e á vida. Así o presenta San Pedro, no seu discurso de Pentecostés: Cristo é o único Salvador, en quen temos a seguridade do perdón dos pecados, porque entregou a súa vida por nós.

Ser discípulo do Señor consiste en «entrar pola porta que é Cristo», é dicir, ouvir a súa voz, crer nel, converterse a el, bautizarse no seu nome, formar activamente parte da súa comunidade... A imaxe da porta é a imaxe da liberdade, da confianza: non se entra polas azoteas, polas xanelas, ás agachadas. Xesús, neste evanxeo proponse, como a imaxe na que podemos confiar; por el podemos entrar e saír para atopar a vida e para atopar ao Deus. Quen estea fose desa porta, quen pretenda construír un mundo á marxe de Xesús pódeo facer, pero nós cremos que non hai outro camiño senón o de Cristo para atoparse co Deus de vida e coa verdade da nosa existencia.

Os discípulos de Xesús debemos ser sempre "porta" aberta para os demais, e non parede de rebote ou muro de choque. E para que o cristián apareza ante o mundo como unha "porta" de entrada, cada crente ten a responsabilidade de baleirarse de si mesmo para non ser un obstáculo.

VER TAMÉN : 
http://escoladeespiritualidade.blogspot.com.es/2014/05/11-de-maio-domingo-4-de-pascua-a.html
http://iglesiadesopelana.blogspot.com.es/2014/05/11052014-4-domingo-de-pascua-a.html
(4º idioma: GALEGO)