Loa a miña alma ó Señor - Salmo 145

Domingo 23 ordinario - ciclo B

POUSAR EN DEUS A PROPIA VIDA

Deus, meu Deus,

miña luz, meu norte, meu camiño,

pedra firme onde asento o meu ser todo,

meta de todos os meus afáns, meu Deus!

Eu -ben me coñeces- eu son unha pouca cousa,

unha persoa, nada máis, unha persoa,

envolta en luces e escuridades,

chea de preguntas sen repostas,

cobizosa de paz, serenidade e plenitude.

Poño a miña vida diante túa,

porque eu non a entendo, non me entendo;

quixer penetrar na fondura do pozo do meu ser,

pero non dou chegado;

quixer coñecerme e discernirme,

pero non o dou feito.

Deus, meu Deus, que me creaches,

que me fixeches a imaxe e semellanza túa,

e por iso tan amplo e impenetrable!

Póusome en Ti, nas túas mans,

e calo e escoito,

e contemplo e acougo.

Ti es a miña explicación máis fonda e verdadeira,

por iso veño onda Ti

co me fardelo de camiñante ao lombo,

meu Deus, meu camiño e meu acougo!