Domingo 26 de Ordinario - ciclo B
26º DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO-CICLO B
Primeira
Lectura Núm 11, 25-29
LECTURA DO LIBRO DOS NÚMEROS
"Tes
celos por min? Quen dera que todo o pobo do Señor fosen profetas!
Naqueles días, descendeu o Señor
nunha nube e faloulle a Moisés; despois tomou do espírito que había nel e
infundíullelo aos setenta anciáns. En canto o espírito repousou sobre eles,
puxéronse a profetizar; pero nunca máis o volveron facer.
Quedaran no campamento dous homes,
un deles chamado Eldad e o outro Medad. O espírito repousou tamén sobre eles,
pois figuraban entre os inscritos, aínda que non saíran para a Tenda, e
profetizaron no campamento. Un rapaz correu a comunicarllo a Moisés, dicindo: ‑Eldad
e Medad profetizan no campamento! Entón Xosué, fillo de Nun, ministro de
Moisés, escolleito por el, díxolle:
-
"Meu Señor, Moisés,
prohíbellelo!"
Mais Moisés respondeulle:
"Tes celos por min? Quen dera
que todo o pobo do Señor fosen profetas, e que o Señor lles dese o seu
espírito!"
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
SALMO
RESPONSORIAL Sal 18, 8. 10. 12-13. 14
R/. (9a):
Os mandatos do Señor son rectos: aledan o corazón.
A
lei do Señor é perfecta:
reconforta
a alma;
a
declaración do Señor é firme:
fai
sabio ao inxenuo.
A
vontade do Señor é pura:
permanece
por sempre;
as
decisións do Señor son verdadeiras:
enteiramente
xustas.
Aínda
que o teu servo os quere cumprir
e
pon coidado en gardalos,
quen
se decata dos erros?
Límpame
ti de canto se me esquece.
Preserva
o teu servo da soberbia,
para
que non me domine.
Entón
serei perfecto,
limpo
de pecados graves.
Segunda
Lectura Sant 5, 1-6
LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SANTIAGO
As
vosas riquezas podreceron
E vós, os ricos, chorade e berrade
polas desgrazas que van vir enriba de vós. A vosa riqueza está podrecida; a
vosa roupa chea de couza; o voso ouro e a vosa prata, enferruxados; e a mesma
ferruxe será testemuño en contra vosa e, coma se for lume, comerá as vosas
carnes. Estades atesourando na fin dos tempos!
Atención! O xornal que non lles
pagastes aos obreiros que vos fixeron a seitura está clamando e o seu berro
chega aos oídos do Señor dos Exércitos.
Vivistes na terra cheos de fartura e
cebastes os vosos corazóns nos praceres para o día da matanza.
Condenastes o xusto e matástelo sen
que el vos fixese fronte.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
ALELUIA Cf. Xn 17, 17b. a
Se
non se canta, pódese omitir
Aleluia,
aleluia.
A
túa palabra, Señor, é verdade;
santifícanos
na verdade.
Aleluia.
Evanxeo Mc 9, 38-43. 45. 47-48
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Quen
non está contra nós, está connosco. Se a túa man te escandaliza, córtaa
Naquel tempo, díxolle Xoán a Xesús:
-
Vimos un que botaba demos no teu nome e
quixémosllo privar porque non é dos nosos.
Xesús contestoulle:
‑ Pois non llo privedes, porque
ninguén que faga milagres no meu nome fala despois mal de min. O que non está
contra nós, está connosco. Ademais, todo aquel que vos dea un vaso de auga por
serdes seguidores de Cristo, tende por seguro que non quedará sen recompensa.
E a quen escandalice a un destes
pequeniños que cren en min, éralle mellor que lle colgasen do pescozo unha
pedra de muíño, e o largasen ao mar.
E se a túa man te fai caer, córtaa:
máis che vale entrar toco na vida que ir parar coas dúas mans ao inferno, no
lume que nunca se apaga. E se o teu pé te fai caer, córtao: mellor será que
entres coxo na vida, que ir dar cos dous pés no inferno. E se o teu ollo te fai
caer, arríncao: máis che vale entrar cego no Reino de Deus e non que te boten
cos dous ollos no inferno, onde o verme non morre nin o lume se apaga.
Palabra do Señor R/.
Loámoste, Cristo
CANDO A PERSOA OCUPA UN LUGAR SECUNDARIO, TODA RIQUEZA É CORRUPCIÓN
TOMADO DE : remoldapalabra.blogspot.com
PÓRTICO
Porque o Espírito sopra por onde
quere e non se prega ao uniformismo que dá seguridade, pero non convición e
confianza, a nosa vida é plural en manifestacións e en formas. Unha pluralidade
que nos fai aparecer coma unha comunidade cristiá na que, a pesares dos agoiros
que todo o ven catastrófico, negativo e sen esperanza, vive sabendo transmitir
a ledicia de estar no medio do mundo coa misión de facer presente a mensaxe de
Xesús sen imposicións nin coaccións, senón a través do desenvolvemento do
traballo ben feito, a compaña desinteresada ou a solidariedade que non ten por
que saír nos medios de comunicación, senón que se fai sen balbordo, de xeito
constante e sen pretender acadar ningún récord “guiness”.
Porque estamos a favor das persoas e
non buscamos o recoñecemento superficial de quen sae nos xornais con grandes
titulares, esforcémonos por facer da celebración de hoxe un momento de encontro
comunitario, aberto á participación e no que saibamos agradecer que no camiño
de cada día a presenza do Espírito alenta canto facemos e reforza as nosas
convicións e a nosa esperanza.
O PERDÓN
*
Por ter esquecido que non son as
prohibicións, senón as convicións maduras as que logran que as cousas muden ou
deixen de facerse, SEÑOR, NON NOS DEIXES
CAER NA TENTACIÓN.
*
Porque seguimos sen apostar por un comercio
xusto e un consumo responsable, estragando e despilfarrando moito, sen pararnos
a pensar que detrás hai explotación, miseria, escravitude e manipulación, CRISTO, NON NOS DEIXES CAER NA TENTACIÓN.
*
Por non dar entendido que na vida as
dificultades son motivo de maduración e crecemento persoal, e non camiño de
desesperanza e abandono, SEÑOR, NON NOS
DEIXES CAER NA TENTACIÓN.
REMUÍÑO
ð Porque o Espírito sopra por
onde quere, é dicir de xeito aberto, plural e innovador, non temos dereito a
secuestralo e poñelo a dispor da nosa comenencia e do noso único interese. E
inda que isto, por pouco que o pensemos, vémolo claro e lóxico, logo, na nosa
vida e na relación con Deus, non acabamos de entendelo. De aí que nos vaiamos
facendo unha vida de fe á nosa imaxe e semellanza, modulando e facendo de Deus
o que nos gusta e convén en cada momento, coma se fose un monicreque que
movemos coas mans e lle facemos dicir o que nós queremos. E isto pásalle tanto
aos que confunden goberno con poder e autoritarismo dentro da Igrexa, como aos
que pensan que eles son os únicos que están e teñen a verdade, e quen non se
identifique con eles está fóra da Igrexa, e se non está, hai que botalo. E se
sempre foi así –tampouco imos agora rachar as vestiduras por iso-, dun tempo a
esta parte a cousas parece que vai collendo máis forza. Parece que volve o medo
no canto da liberdade, e a imposición en vez da proposta. Isto leva a que a
imaxe de Deus como quen escoita, anima, quere e invita á confianza e ao
amor, se torne de novo no ollo acusador
que castiga e condena, coma se foramos nenos pequenos cheos de medo e
inseguridade. Diante disto, é necesario volver ás fontes, e a mellor, por non
dicir a única, é a Palabra de Deus. Nela imos vendo como non é o “todos en fila
e a formar” o que a move e alenta, senón o sopro do Espírito que dá lugar á
pluralidade de formas, maneiras e concrecións múltiples do facer dos cristiáns
no medio do noso mundo. Un facer que debe partir da reflexión e da capacidade
que cada un de nós temos para, de xeito autónomo, maduro e responsable, sen
necesidade de “carabinas que nos vixíen” dar resposta á nosa tarefa de ser
testemuñas da presenza de Deus no medio do mundo. E isto non se pode facer máis
que na confianza e no diálogo, especialmente neste momento de tanta dificultade
e no que tantas persoas perden traballo, dereitos e mesmo recoñecemento da súa
dignidade por mor dun liberalismo egoísta e insolidario que só busca o ben dos
poderosos e esquece a dignidade dos empobrecidos. Non son logo os celos, senón
a confianza o que Deus nos ofrece e invita a vivir. Ninguén ten o monopolio da
verdade.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
A este Deus que nos chama a non ser nunca
neutrais diante da inxustiza e o abuso que sofren as persoas, dirixímoslle a
nosa oración comunitaria dicindo:
SEÑOR,
QUE O NOSO ACTUAR SEXA XUSTO E SOLIDARIO
Para que na
Igrexa non calemos nunca nin permitamos que as persoas sexan utilizadas polos
poderosos, como se fosen números dos seus balances económicos, OREMOS.
SEÑOR,
QUE O NOSO ACTUAR SEXA XUSTO E SOLIDARIO
Para que
nas nosas comunidade esteamos sempre dispostos a defender a dignidade das
persoas que están sendo maltratadas e esquecidas neste momento de grave crise
moral, económica e social, OREMOS
SEÑOR,
QUE O NOSO ACTUAR SEXA XUSTO E SOLIDARIO
Para que
cada un de nós no actuar de cada día no traballo, na parroquia, na familia, cos
amigos... saibamos tender pontes de confianza e solidariedade, non deixando que
o silencio, a rutina e a pasividade vaian facendo que esquezamos que as persoas
son máis importantes que os axustes, OREMOS.
SEÑOR,
QUE O NOSO ACTUAR SEXA XUSTO E SOLIDARIO
Señor, neste
momento de dificultade social tan grande, aléntanos para que non desfalezamos
nin nos desanimemos á hora de unirnos para loitar pola defensa da dignidade dos
seres humanos que puxeches en cada un de nós. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
Señor, son
moitas as persoas que deixaron pegada en min,
moitas as
que me axudaron a descubrirme,
a espertar
, a cambiar e a enriquecerme.
Aquela
persoa que, inesperada e oportuna, soubo escoitarme con comprensión.
Aquela que,
aínda estando lonxe, sentín preto.
Aquela que,
coa súa bondade, fíxome ser sinxelo.
Aquela que,
corrixíndome con agarimo, esixiume camiñar.
Aquela que,
experimentando a súa debilidade, fixo que me sentira pobre.
Aquela que,
coa súa experiencia de gratuidade, me abriu un mundo de relacións fraternais.
Aquela que,
coa súa vida incansable, invitoume a loitar.
Aquela que,
coa súa necesidade de min, fixo que me sentira único.
Aquela que
se atreveu a dicirme: quérote.
Aquela que
anunciou en min a boa nova de que Ti me queres.
Son o que
son grazas a moitas persoas, pequenas e grandes, amigas e anónimas.
Déixame
darche as grazas por elas, que me marcaron para sempre coa súa vida e frescura.
Déixame
darche as grazas, cantarche e louvarte por todas elas, fillas túas, irmás
miñas.
CANTOS
ENTRADA: Amigos nas penas
LECTURAS: Benaventurados
OFERTORIO: Señor Xesús, bendito sexas
COMUÑÓN: O amor é o meirande
Comentarios
Publicar un comentario