Celebración para o Día da Paz 2012

Vixilia de oración interrelixiosa pola Paz

con motivo da xornada  pola Paz

 Agarrades, 24 de xaneiro

«Entre todos os pobos, paz para todos»

SAÚDO E MOTIVACIÓN

Benvidos á nosa comunidade. A paz convócanos nunha pregaria que quere unirse á de numerosos homes e mulleres que se atopan reunidos para ser  testemuñas da paz sen diferenzas no credo que profesan.

Que o Deus da paz nos dea un corazón de paz, unha actitude de escoita e un empeño decidido pola construción da xustiza e o achegamento fraternal dos pobos. Entre todos os pobos, paz para todos. «Ditosos os que promoven a paz, porque serán chamados fillos de Deus».

CANTO DE ENTRADA : Démonos todos a man

ESCOITAMOS O PROXECTO DE DEUS

Lector 1 «Das espadas forxarán arados; das lanzas podadeiras. Non alzará a espada pobo contra pobo, non se adestrarán para a guerra. Camiñemos á luz do Señor» (Is 2,4).

Lector 2 «Habitará o lobo co cordeiro, a panteira tombarase xunto ao cabrito, o xato e o león pacerán xuntos: un raparigo pequeno os pastorea. A vaca pastará co oso, as súas crías tombaranse xuntas; o león comerá palla co boi. O neno xogará coa hura do áspid, a criatura meterá a man no agocho da serpe. Non farán dano nin estrago por todo o meu monte santo» (Is 11,6-9a).

Lector 3 «Librará ao pobre que pide auxilio, ao afligido que non ten protector; el se apiadará do pobre e do indixente, e salvará a vida dos pobres» (Sal 72,12-13).

Lector 4 «Que fermosos son sobre os montes os pés do mensaxeiro que anuncia a paz. Que trae boas novas, que anuncia a salvación!» (Is 52,7).

CONTEMPLAMOS OS QUEBRANTOS DA PAZ

Pero o proxecto de Deus foi frustrado: as armas son armas tan só, o corazón dos dirixentes segue atarefado en declaracións de guerra, as relacións dos pobos están feitas de intolerancia e descalificación e os pobres da terra vagabundean en busca de asilo e dignidade.

(Con música de fondo que axude á interiorización, proxéctanse, con transparencias ou diapositivas, imaxes da «frustración» da paz. Duración, 6-8 minutos).

FALAN AS TESTEMUÑAS DA PAZ

Eles son os construtores de cidades en ruínas, os portavoces dunha linguaxe universal, as testemuñas da esperanza, as luminarias desta noite da historia.

(Despois de cada palabra, déixase un silencio e saen un neno e un adulto portando unha pancarta coa palabra «Paz» nun idioma distinto, e unha vela acesa. Salám, Shalom, Paz, Bakea, Peace, Friede, Pace, Paix, Pau... Colócanse fronte á asemblea).

FALA O CORÁN

«Todo encomio débese a ti, oh Deus, que sostés e amas o universo, oh Compasivo, oh Misericordioso, oh Xuíz no día do xuízo. A ti só adoramos e servimos, a ti só pedimos axuda. Móstranos o camiño recto, a senda dos que recibiron o teu favor, a senda dos que recibiron a túa graza, que non teñen parte coa ira e que non se extraviaron» (Corán 1,1-7).

DI MAHATMA GANDHI, pai da patria india, apóstolo da non violencia (Harijan, 13.07.1940)

«Despois de estudar canto me foi posible as relixións máis importantes, naceu en min a idea de que tiña que haber unha chave que puidese abrir a unidade fundamental de todas as relixións, tendo en conta de que é razoable e necesario descubrir o que teñen en común. Esta chave é a verdade e a non violencia ...

Ata que non realicemos esta unidade fundamental, non cesarán as guerras establecidas en nome da relixión».

DI MARTÍN LUTHER KING, pastor evanxélico, líder negro, asasinado pola defensa dos dereitos civís en Estados Unidos.

«Négome a facer miña a afirmación cínica de que os pobos irán caendo, un tras outro, no bulebule do militarismo, cara ao inferno da destrución termonuclear. Creo que a verdade e o amor sen condicións terán a última palabra.

A vida, aínda provisionalmente vencida, é sempre máis forte que a morte. Creo firmemente que, mesmo no medio dos obuses que estalan e dos canóns que retumban, permanece a esperanza dun radiante amencer...

Creo igualmente que un día toda a humanidade recoñecerá en Deus á fonte do seu amor. Creo que este amor salvador e pacífico será un día a lei.

O lobo e o cordeiro poderán descansar xuntos, cada home poderá sentar debaixo do seu higuera, no seu viña, e ninguén terá xa que ter medo.

Creo firmemente que o conseguiremos».

DI THICH NHAT HANH, monxe budista, destacado activista da paz durante a guerra de Vietnam. (A corrente non é a beira)

«Di un adaxio chinés: «Cando nace un profeta da paz, a auga do río faise máis clara e as plantas e as árbores da montaña vólvense intensamente verdes». Cando un profeta da paz está no medio de vós e vós pondes o voso pé preto do seu paso, sentides luz, facédesvos paz con el e o mundo énchese de trasparencia. Por iso digo que se ti sentas á beira de Xesús ou de Buda non tentes analizar as súas palabras; respira a súa paz». (Adaptación)

DIN OS EVANXELISTAS MARCOS E XOÁN FALÁNDONOS DE XESÚS:

«Un dos mestres da lei preguntou: Mestre, de todos os mandamentos cal é o máis importante? O máis importante, - respondeu Xesús -, é este: Escucha Israel, o Señor o teu Deus é un. Ama ao Señor o teu Deus con todo o teu corazón e con toda a túa alma e con toda a túa mente e con todas as túas forzas; e o segundo é este: ama ao teu próximo como a ti mesmo. Non hai outros mandamentos maiores que estes» (Mc 12,28-31).

«Amigos, amémonos uns a outros, pois o amor procede de Deus. Todo o que ama naceu de Deus e coñece a Deus. O que non ama non coñece a Deus, porque Deus é amor. Queridos amigos, pois Deus amounos tanto que nós debemos amarnos o un ao outro. Ninguén viu xamais a Deus, mais se nos amamos, Deus vive en nós e o seu amor chega á súa plenitude en nós» (1 Xn 4,78.11.12).

CANTO: Oración de san Francisco:

Elevamos a nosa pregaria ao Deus da paz, nai e pai de todos os pobos do mundo. Deixaremos tempo para oracións espontáneas da asemblea. A cada petición, respondemos cunha aclamación cantada, sobre música letánica de Taizé:

«Con todos os pobos, oh, Señor, pedímosche pola paz».

1.    Amamos a vida como don sacro de Deus e primeiro dereito do home, sexa quen sexa, estea onde estea. Que ninguén mate, torture ou atente contra a súa integridade. Queremos defender a vida de toda persoa.

2.    Cremos que Deus é o amigo da vida e contrario ao partidismo económico ou ideolóxico dos homes para defensa dos seus territorios de poder, prestixio ou riqueza. Que non se utilice o nome de Deus en balde».

3.    Cremos na capacidade das persoas e pobos para resolver os seus conflitos por camiños de paz. Queremos apoiar e favorecer comportamentos e canles democráticas en liberdade.

4.    Cremos na forza pacificadora e liberadora da verdade. Rexeitamos a mentira como instrumento de estratexia e a manipulación interesada da verdade. Apelamos á forza social do perdón para construír o futuro. Que nin a vinganza nin os odios nos encaden e que o perdón colectivo sexa tamén fonte de paz.

Dámonos a paz e acendemos as nosas veas. 

(Un grupo de persoas entrega unha vela a cada un dos participantes. Acéndense todas no lugar. Precede unha pancarta grande, seguida dos nenos que levan os carteis coa palabra «paz» en diversos idiomas, na súa grafía orixinal)

Somos unha luz na noite, somos unha man tendida buscando a fraternidade, somos en asemblea un berro de paz que quere parar todas as guerras. Dámonos a paz e coas mans unidas entoamos o noso canto.

  Canto de paz:

Que veña a paz a nosa terra, (3)

Que a nosa terra sempre, sempre veña a paz.

La paz esté con vosotros La paz esté con vosotros (3)

Que con vosotros siempre, siempre esté la paz.

Bakea befi gurekin (3) Bakea beti, beti, beti gurekin,

Sigui la pau amb vosaltres (3)

Que resplendeixi sempre, sempre amb tots la pau.

BENDICIÓN FINAL

O Señor bendígate e gárdete.

Móstreche o seu rostro e teña misericordia de ti.

Devolva  o seu rostro cara a ti e che dea a paz.

O Señor bendígate sempre.

Conf.:  Rev. HOMILÉTICA  2002/1  pag. 38-44