Confesión de fe de quen cre en Cristo - Rm 10, 8-13

Domingo 1 de Coresma - ciclo C

FACER CAMIÑO

            Quen non sentiu algunha vez a ledicia 

de botarse a andar sen saber moi ben a onde, 

só polo puro pracer de camiñar, 

de saír da ruta de todos os días 

para abrir novos vieiros no chan e na alma?

            Quen non sentiu a asfixia de saberse 

atado sempre á mesma rutina, 

camiñando ás voltas para estar sempre no mesmo sitio?

            Quen non sentiu que a vida debe estar noutra parte, 

lonxe dos horizontes raquíticos que nos impuxeron 

ou que nos impu­xemos?

Quen non pensou que as causas non poden seguir así, 

que hai que cambiar, que hai que, por fin, botarse a andar?

            Quen non pensou que tal vez a verdade auténtica 

se acha fóra das pequenas verdades mil veces repetidas, 

sobadas, escri­tas e gritadas por mil voces sempre iguais?

            O que che propoño non é unha viaxe polo mundo adiante, 

senón un camiño interior, un mergullarse, 

con medo e con ansia, no interior de nós mesmos, 

percorrer os camiños do corazón e da alma 

en busca do que somos de verdade 

que é o mesmo que dicir en busca de Deus.

            Seremos quen de facer este camiño, 

seguramente o máis necesario, 

pero tamén o máis duro e por iso o menos transitado? 

Seremos capaces de falar con nós mesmos, 

percorrernos para poder atopamos e atopar a Deus?