Domingo 14 de Ordinario - ciclo B

14º DOMINGO TEMPO ORDINARIO CICLO B

Primeira Lectura     Ez 2, 2-5

LECTURA DO LIBRO DE EZEQUIEL

Son casa rebelde e han saber de certo que hai un profeta no medio deles.

            Naqueles días, mentres me estaba a falar, entrou en min un espírito que me puxo de pé, e escoitei o que estaba a falar.

            Díxome:

            ‑ Fillo de Adán, eu voute mandar onda os fillos de Israel, onda un pobo de rebeldes que se reviraron contra min ‑eles e mailos seus pais ‑, que pecaron contra min ata o mesmo día de hoxe.

            Estes fillos, que duros son de cara! Que obstinados de corazón! Voute mandar onda eles, e vaslles dicir: "Así fala o Señor".

            Deste xeito, eles ‑escóitente ou rexéitente, pois son casa rebelde ‑ han saber de certo que hai un profeta no medio deles.

                        Palabra do Señor                              R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL     Sal 122, 1-2a. 2bcd. 3-4

R/.  (2cd):  Os nosos ollos están postos no Señor ata que El se apiade de nós.

Cara a ti alzo os meus ollos,

cara a ti que moras no ceo.

Coma os ollos do servo

fitan as mans do seu señor.

Coma os ollos da serva

fitan as mans da súa señora,

así os nosos ollos están postos

no Señor noso Deus,

ata que El se apiade de nós.

Apiádate de nós, Señor, apiádate de nós,

pois estamos fartos de desprezo;

farta está a nosa alma

das burlas dos satisfeitos,

do desprezo dos poderosos.

Segunda Lectura     2 Cor 12, 7-10

LECTURA DA SEGUNDA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS

Gloriareime na miña febleza para que habite en min a forza de Cristo

            Irmáns:

            Debido á grandeza das revelacións, por iso, para que non teña soberbia, espetóuseme un aguillón na carne: un emisario de Satán, para que me pegue lapotes, e así non teña orgullo.

            Por tres veces pedinlle ao Señor que o arredase de min, pero respondeume: "Chégache coa miña graza; a forza vese cumprida na fraqueza".

            Daquela presumirei con gusto das miñas debilidades, para que así resida sobre min a forza de Cristo.

            E por iso gózome nas fraquezas, nas afrontas, nas necesidades, persecucións e angustias que sufro por Cristo; porque, cando estou débil, entón é cando son poderoso.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

ALELUIA     Cf. Lc 4, 18

Se non se canta, pódese omitir.

Aleluia, aleluia.

O Espírito do Señor está sobre min:

mandoume evanxelizar os pobres.

Aleluia.

Evanxeo     Mc 6, 1-6

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

Non hai profeta máis desprezado que na súa terra

            Naquel tempo, saíndo Xesús de alí, foise para a súa vila acompañado polos seus discípulos.

            Cando chegou o sábado, empezou a ensinalos na sinagoga. E moita da xente que o escoitaba dicía abraiada:

            ‑ De onde lle veñen a este todas esas cousas? Que sabedoría é esa que lle ensinaron, e como pode facer tantos milagres pola súa man? Non é este o carpinteiro, fillo de María e irmán de Santiago, Xosé, Xudas e mais Simón, e as súas irmás non viven aquí connosco?

            Estaban realmente escandalizados. Pero Xesús díxolles:

            ‑ Non hai profeta máis desprezado que na súa terra, na súa casa, ou entre os seus parentes.

            E non puido realizar alí ningún milagre, fóra dalgunhas curacións que fixo impoñendo as mans. Estaba sorprendido por aquela incredulidade.

            E dedicouse a andar polas aldeas dos arredores, ensinando.

                        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo

Cando o escándalo agocha a envexa…

só sabemos desprezar

Pórtico

Moitas veces manifestamos a nosa desconformidade diante de diversas situacións que pasan no ámbito no que nos movemos. Nunha grande maioría de veces esta desconformidade non vai acompañada dunha proposta alternativa, senón que é un fundir o que hai pero sen presentar outro xeito de facer as cousas ou algunha idea nova. Isto pasa no mundo da política, na cultura, no ensino…tamén nas nosas parroquias. E o que esta actitude case sempre agocha non é máis que envexa e ganas de que todo veña abaixo, para logo poder dicir que non se fai nada, que todo é o mesmo, que isto morre, que o mellor é deixalo que rebente. Canta hipocrisía se esconde tras desta maneira de facer as cousas!.

            Pois ben, Xesús, diante desta actitude, volve hoxe darnos unha nova lección e fálanos de que no pequeno, no que aparentemente non é importante -non é fillo do carpinteiro?- está presente a man de Deus e toda a capacidade de unir e remar na dirección do que humaniza por parte do ser humano. E así, diante desta actitude de desprezo e de non valoración das moitas cousas que en tantos sitios se están a facer, xurde nalgunhas persoas un compromiso que pon de manifesto que a pesares do derrotismo hai esperanza e futuro. Que nós non caiamos nesta rede que tenta confundir chamando desprezo ao que simplemente é envexa.

Perdón

• Porque non acabamos de entender que somos febles e limitados e precisamos dos demais, SEÑOR, QUE A ENVEXA NON ANIÑE NOS NOSOS CORAZÓNS.
• Por non saber distinguir que non todo vale e que non todo dá o mesmo, CRISTO, QUE A ENVEXA NON ANIÑE NOS NOSOS CORAZÓNS.
• Porque en ocasións non é o amor, senón o desprezo ao que fan os outros, o que medra no noso corazón, SEÑOR,QUE A ENVEXA NON ANIÑE NOS NOSOS CORAZÓNS.

Remuíño

• Aparentemente, se miramos ao noso redor non vemos profetas no mundo de hoxe. Digo aparentemente porque a pouco que profundemos cos nosos ollos seguro que imos descubrinos moitas persoas, máis dunha ou de dúas, que profetizan no noso mundo. Profetizan loitando por reivindicacións xustas e humanizadoras; profetizan axudando, con paradigmas actuais –xeitos de explicar e entender a realidade– a mensaxe de Xesús, facéndoo sen medo a condenas ou imposición de silencios; profetizan sendo capaces de mostrar actitudes de austeridade e desprendemento nun mundo cada vez más dilapidador e egoísta; profetizan sendo a voz, a man, o corazón… dos sen voz e necesitados do noso tempo. Só nos fai falla que abramos ben os ollos, e non nos deixemos levar polos ventos reinterpretadores do conservadurismo tan de moda neste momento dentro e fóra da Igrexa. Por que somos tan obstinados de corazón para non velos?.

• O profeta de hoxe sabe estar no mundo con actitudes de sinxeleza, con capacidade de aprender dos demais, buscando sempre o que une, e non deixándose levar de arroutos que separan e crispan. Ser profeta hoxe supón asumir, como nos di Paulo, a nosa debilidade, e coñecer que nin o sabemos nin o podemos todo; que non podemos estar no mundo pretendo ser gardiáns da ortodoxia no canto de ser promotores de salvación e liberación. Porque só sendo conscientes de que necesitamos uns dos outros, venceremos a tentación da soberbia e o pecado de crernos únicos, mellores e superiores aos demais. Nunha palabra: redentores de patrias e xeradores de polémicas. Non estaría de máis que tod@s, eclesiásticos incluídos, miremos un pouquiño para o noso interior e nos comprometamos a deixar atrás esta tentación de que sen nós acabase o mundo, para ver a presenza da forza de Cristo na nosa fraqueza.

• Porque son moitos os fill@s de carpinteir@s aos que por selo se lle nega palabra, presenza e recoñecemento do seu labor entregado, calado e constante. Como ocorría con Xesús. E nesta negación estase negando tamén a capacidade de recoñecer neles moitos dos profetas do noso tempo. Que os hai, só necesitamos abrir os ollos, ensanchar o corazón e superar a tentación de crer que por ter un determinado apelido, vestir dun xeito concreto ou ser nomeado non sei que cousas xa nos somos iguais aos demais. Canto camiño nos queda aínda por percorrer!. Por iso hai tanta envexa agochada nas actitudes de desprezo.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

            Dispostos a superar prexuízos, e sabedores de que nos invitas á sinxeleza de corazón, dicímosche:

QUE O DESPREZO NO ANIÑE NO NOSO CORAZÓN

• Que na Igrexa  se saiba valorar o esforzo de tantas persoas que, sen necesidade de crerse importantes, ter títulos de moitas universidades ou acumular cargos de notorieade; entregan a súa vida á causa da felicidade e da xustiza dos demais, Oremos.

QUE O DESPREZO NO ANIÑE NO NOSO CORAZÓN

• Que nas nosas parroquias controlemos o que dicimos sobre os demais, porque moitas veces falamos sen coñecer e ferimos querendo, Oremos.

QUE O DESPREZO NO ANIÑE NO NOSO CORAZÓN

• Por nós, para que non agochemos endexamais detrás dunha crítica a outra persoa  envexa pola que ela fai, e incapacidade do que nós nos queremos, sabemos ou podemos facer.Oremos.

QUE O DESPREZO NO ANIÑE NO NOSO CORAZÓN

Grazas,Señor, por abrirnos os ollos, e invitarnos a non crernos nin mellores nin superiores aos demais. P.X.N.S.Amén.

Reflexión

Xesús, mestre bo, queremos seguir os teus pasos.

Dános o teu Espírito, para aprender a vivir coma discípulos.

Danos paciencia,

respecto polos tempos dos outros,

amor que saiba esperar e acompañar.
Ensínanos, Señor,

a poñernos no lugar do outro,

a ser tolerantes,

a vivir na apertura de corazón e de mentalidade.
Acende en nós a luz do entendemento,

acrecenta a nosa empatía polos demais,

ensínanos a camiñar xunto cos outros.

Danos o teu Espírito, Xesús,

para aprender a vivir na comprensión.

Axúdanos a ser simples, a pasar facendo o ben.

Queremos ser sinxelos, abertos, amables, dispostos.

Danos forzas para pensar nos demais,

para preocuparnos e ocuparnos dos outros.

Para pensar primeiro nos irmáns,

para ofrecer e dar con alegría e xenerosidade

Danos o teu Espírito, Xesús,

para aprender a vivir na bondade.

Marcelo A. Murúa

CANTOS

• ENTRADA: Camiñarei / Vinde axiña
• LECTURAS: Onda ti corremos os teus fillos
• OFERTORIO: Pan do ceo, pan de vida
• COMUÑÓN: O amor é o meirande

POWER POINTS

Domingo 14 B