A máis pequena das sementes faise o máis grande dos arbustos - Marcos 4, 26-34o 91

Domingo 11 Ordinario - ciclo B

UNHA SEMENTE QUE XERMOLA E MEDRA

A nosa maneira de falar é esta:

Se eu estivese alí... se fose eu ...

Ben lle cadrou de non bater comigo...

Grazas a min fíxose isto ou aquilo.

Sempre son eu o máis importante.

Este estilo non é o de Xesús.

Este estilo non fai medrar unha parroquia,

nin unha vila, nin un partido,

nin un sindicato, nin unha asociación.

nin unha comisión calquera,

nin a comunidade, nin a igrexa.

Se todo depende de min, soamente,

se todo depende de nosoutros, soamente,

a causa non terá bo remate.

O Reino de Deus

é un regalo que El nos fai.

É como unha semente que xermola e medra,

sen que ninguén se decate,

sen que ninguén saiba como,

pola forza que leva dentro,

por si mesma, faise herba,

faise espiga, gra abondosa na espiga,

froito maduro disposto para e seitura.

Máis aló do teu esforzo,

como un agasallo de Deus,

que recolle os teus traballos,

que os coroa e engrandece,

está o Reino de Deus.

Acéptao, cántao. Agradéceo.

Gózao con alegría.

Este é o estilo de Xesús

a quen ninguén pode acusar

de non traballar ata a morte

pola causa dos máis humildes e aflixidos.