Feliz o pobo a quen Deus escolleu como herdade - Salmo 32

COMUNIDADE, CAMIÑO COMPARTIDO

Dicir comunidade é dicir camiño compartido,

moitas mans que se xuntan

para facer a andaina máis liviá.

É compartir a vida entrelazada,

é xuntar, baixo as mesmas esperanzas,

as nosas diferenzas, que, así, non nos separan.

Dicir comunidade é falar de proxecto común,

de soños compartidos, de camiño acompañado.

É pensar no outro, no mellor para o outro,

e pensar, xuntos, no mellor de nós para os outros.

Dicir comunidade é alentarse uns aos outros

e corrixirse sen medo a anoxarse.

É animarse a medrar xuntos, paseniñamente.

É falar de apertura e de entrega,

de servizo aos demais.

É aprender a ofrecerse, xenerosos.

É compartir a vida de Deus,

fonte de vida, esperanza e amor.

Dicir comunidade é común - unidade

de criterios verdadeiros, os do Evanxeo,

de opcións valentes, as de Xesús;

de retos difíciles, os do Reino en marcha.

Aquí estamos, Señor, xuntos e en camiño,

para facer medrar o teu Reino onde pidas.

                                                                       (M. Murúa)