O Papa Francisco lembra en catequese a súa participación na XMX 2016
Queridos irmáns e irmás, bos días!
Hoxe quixese reflexionar brevemente sobre a Viaxe Apostólica que realicei nos días pasados a Polonia.
A ocasión da Viaxe foi a Xornada Mundial da Mocidade, a 25 anos daquela histórica celebrada en Czestochowa pouco despois da caída da "cortina de ferro". Nestes 25 anos, Polonia cambiou, cambiou Europa e cambiou o mundo, e esta XMX converteuse nun signo profético para Polonia, para Europa e para o mundo. A nova xeración de mozas, herdeiros e continuadores da peregrinación iniciada por San Xoán Paulo II, deron a resposta aos desafíos de hoxe, deron un signo de esperanza, e este signo chámase fraternidade. Porque, xustamente neste mundo en guerra, necesítase fraternidade; necesítase proximidade; necesítase dialogo; necesítase amizade. E este é o signo da esperanza: cando hai fraternidade.
Iniciemos xustamente polos xoves, que foron o primeiro motivo da Viaxe. Unha vez máis responderon á chamada: viñeron de todo o mundo -algúns deles aínda están aquí- unha festa de cores, de rostros diversos, de linguas, de historia diversas. Eu non sei como fan: falan diferentes linguas, pero logran entenderse e por que? Porque teñen a vontade de ir xuntos, de facer pontes, de fraternidade! Viñeron tamén coas súas feridas, cos seus interrogantes, pero sobre todo coa alegría de atoparse; e unha vez máis formaron un mosaico de fraternidade. Pódese falar dun mosaico de fraternidade.
Unha imaxe emblemática das Xornadas Mundiais da Xuventude é a vastedade multicolor de bandeiras levadas polos mozos: de feito, na XMX, as bandeiras das nacións facíanse máis belas, por así dicir, "se purificaban", e tamén as bandeiras de nacións en conflito entre elas ondeaban xuntas. E isto é belo! Tamén aquí están as bandeiras! Fáganas ver!
Así, neste gran encontro xubilar, os xoves do mundo recibiron a mensaxe da Misericordia, para levalo a todas partes nas obras espirituais e corporais. Agradezo a todos os xoves que foron a Cracovia! E agradezo a aqueles que se uniron a nós de diferentes partes da terra! Porque en moitos países fixéronse pequenas Xornadas da Xuventude en relación con aquela en Cracovia. O don que recibiron fágase resposta cotiá á chamada do Señor. Un recordo cheo de afecto é para Susana, a moza romana desta diocese, que faleceu despois de participar na XMX, en Viena. O Señor, que certamente a recibiu no Ceo, conforte aos seus familiares e amigos.
Nesta Viaxe visitei tamén o Santuario de Czestochowa. Ante o ícono da Virxe, recibín o don da mirada da Nai, que é de modo particular Nai do pobo polaco, daquela nobre nación que sufriu tanto e, coa forza da fe e a súa man materna, tense sempre levantado. Saudei a algúns polacos aquí, -eh! Son bos, vostedes son bos!- Aí, baixo esta mirada, enténdese o sentido espiritual do camiño deste pobo, cuxa historia está ligada de modo indisoluble á Cruz de Cristo.
Aí tócase coa man a fe do santo pobo fiel de Deus, que custodia a esperanza a través das probas; e conserva tamén aquela sabedoría que é equilibrio entre tradición e innovación, entre memoria e futuro. E Polonia hoxe lembra a toda Europa que non pode haber futuro para o continente sen os seus valores fundantes, os cales á súa vez teñen ao centro a visión cristiá do home. Entre estes valores esta a misericordia, da cal foron especiais apóstolos, dous grandes fillos desta terra polaca: santa Faustina Kowalska e san Xoán Paulo II.
E, finalmente, tamén esta Viaxe tiña o horizonte do mundo, un mundo chamado a responder o desafío dunha guerra "a cachos" que a está ameazando. E aquí o gran silencio da visita a Auschwitz-Birkenau foi máis elocuente de calquera palabra. Naquel silencio escoitei, sentín a presenza de todas as almas que pasaron por aí; sentín a compaixón, a misericordia de Deus, que algunhas almas santas tamén souberon levar a este abismo.
Naquel gran silencio houben de orar por todas as vítimas da violencia e da guerra. E aí, naquel lugar, comprendín máis, máis que nunca o valor da memoria, non só como recordo de eventos pasados, senón como exhortación e responsabilidade para o hoxe e o mañá, para que a semente do odio e da violencia non creza nos surcos da historia. E nesta memoria das guerras e de tantas feridas, de tanto dor vivida, tamén existen homes e mulleres, hoxe, que sofren as guerras: tantos irmáns e irmás nosos. Mirando aquela crueldade, naquel campo de concentración, pensei enseguida á crueldade de hoxe, que se asemella: non así concentrada como naquel lugar, senón por todas partes no mundo; este mundo que está enfermo de crueldade, de dor, de guerra, de odio, de tristeza. E por isto sempre lles pido unha oración: que o Señor nos de a paz!
Por todo isto, agradezo ao Señor e á Virxe María. E expreso novamente a miña gratitude ao Presidente de Polonia e ás Autoridades, ao Cardeal Arcebispo de Cracovia e ao enteiro Episcopado polaco, e a todos aqueles que, de mil formas, fixeron posible este evento, que ofreceu un signo de fraternidade e de paz a Polonia, a Europa e ao mundo. Tamén quixese agradecer aos xoves voluntarios, que durante máis dun ano traballaron para levar adiante isto; e tamén aos medios de comunicación, a quen traballan nestes medios: moitas grazas por facer que esta Xornada se vise en todo o mundo. E aquí non podo esquecerme de Anna Maria Jacobini, unha xornalista italiana que perdeu a vida, de improviso. Oremos tamén por ela, ela se ha ir nun acto de servizo. Grazas.
Hoxe quixese reflexionar brevemente sobre a Viaxe Apostólica que realicei nos días pasados a Polonia.
A ocasión da Viaxe foi a Xornada Mundial da Mocidade, a 25 anos daquela histórica celebrada en Czestochowa pouco despois da caída da "cortina de ferro". Nestes 25 anos, Polonia cambiou, cambiou Europa e cambiou o mundo, e esta XMX converteuse nun signo profético para Polonia, para Europa e para o mundo. A nova xeración de mozas, herdeiros e continuadores da peregrinación iniciada por San Xoán Paulo II, deron a resposta aos desafíos de hoxe, deron un signo de esperanza, e este signo chámase fraternidade. Porque, xustamente neste mundo en guerra, necesítase fraternidade; necesítase proximidade; necesítase dialogo; necesítase amizade. E este é o signo da esperanza: cando hai fraternidade.
Unha imaxe emblemática das Xornadas Mundiais da Xuventude é a vastedade multicolor de bandeiras levadas polos mozos: de feito, na XMX, as bandeiras das nacións facíanse máis belas, por así dicir, "se purificaban", e tamén as bandeiras de nacións en conflito entre elas ondeaban xuntas. E isto é belo! Tamén aquí están as bandeiras! Fáganas ver!
Así, neste gran encontro xubilar, os xoves do mundo recibiron a mensaxe da Misericordia, para levalo a todas partes nas obras espirituais e corporais. Agradezo a todos os xoves que foron a Cracovia! E agradezo a aqueles que se uniron a nós de diferentes partes da terra! Porque en moitos países fixéronse pequenas Xornadas da Xuventude en relación con aquela en Cracovia. O don que recibiron fágase resposta cotiá á chamada do Señor. Un recordo cheo de afecto é para Susana, a moza romana desta diocese, que faleceu despois de participar na XMX, en Viena. O Señor, que certamente a recibiu no Ceo, conforte aos seus familiares e amigos.
Nesta Viaxe visitei tamén o Santuario de Czestochowa. Ante o ícono da Virxe, recibín o don da mirada da Nai, que é de modo particular Nai do pobo polaco, daquela nobre nación que sufriu tanto e, coa forza da fe e a súa man materna, tense sempre levantado. Saudei a algúns polacos aquí, -eh! Son bos, vostedes son bos!- Aí, baixo esta mirada, enténdese o sentido espiritual do camiño deste pobo, cuxa historia está ligada de modo indisoluble á Cruz de Cristo.Aí tócase coa man a fe do santo pobo fiel de Deus, que custodia a esperanza a través das probas; e conserva tamén aquela sabedoría que é equilibrio entre tradición e innovación, entre memoria e futuro. E Polonia hoxe lembra a toda Europa que non pode haber futuro para o continente sen os seus valores fundantes, os cales á súa vez teñen ao centro a visión cristiá do home. Entre estes valores esta a misericordia, da cal foron especiais apóstolos, dous grandes fillos desta terra polaca: santa Faustina Kowalska e san Xoán Paulo II.
E, finalmente, tamén esta Viaxe tiña o horizonte do mundo, un mundo chamado a responder o desafío dunha guerra "a cachos" que a está ameazando. E aquí o gran silencio da visita a Auschwitz-Birkenau foi máis elocuente de calquera palabra. Naquel silencio escoitei, sentín a presenza de todas as almas que pasaron por aí; sentín a compaixón, a misericordia de Deus, que algunhas almas santas tamén souberon levar a este abismo.
Naquel gran silencio houben de orar por todas as vítimas da violencia e da guerra. E aí, naquel lugar, comprendín máis, máis que nunca o valor da memoria, non só como recordo de eventos pasados, senón como exhortación e responsabilidade para o hoxe e o mañá, para que a semente do odio e da violencia non creza nos surcos da historia. E nesta memoria das guerras e de tantas feridas, de tanto dor vivida, tamén existen homes e mulleres, hoxe, que sofren as guerras: tantos irmáns e irmás nosos. Mirando aquela crueldade, naquel campo de concentración, pensei enseguida á crueldade de hoxe, que se asemella: non así concentrada como naquel lugar, senón por todas partes no mundo; este mundo que está enfermo de crueldade, de dor, de guerra, de odio, de tristeza. E por isto sempre lles pido unha oración: que o Señor nos de a paz!
Por todo isto, agradezo ao Señor e á Virxe María. E expreso novamente a miña gratitude ao Presidente de Polonia e ás Autoridades, ao Cardeal Arcebispo de Cracovia e ao enteiro Episcopado polaco, e a todos aqueles que, de mil formas, fixeron posible este evento, que ofreceu un signo de fraternidade e de paz a Polonia, a Europa e ao mundo. Tamén quixese agradecer aos xoves voluntarios, que durante máis dun ano traballaron para levar adiante isto; e tamén aos medios de comunicación, a quen traballan nestes medios: moitas grazas por facer que esta Xornada se vise en todo o mundo. E aquí non podo esquecerme de Anna Maria Jacobini, unha xornalista italiana que perdeu a vida, de improviso. Oremos tamén por ela, ela se ha ir nun acto de servizo. Grazas.
TOMADO DE: www.aciprensa.com
Comentarios
Publicar un comentario