DOMINGO 5 DE PASCUA - ciclo C
DOMINGO V DE
PASCUA - CICLO C
Primeira Lectura Feit
14, 21b-27
LECTURA DO LIBRO
DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
Comunicáronlle á Igrexa as
marabillas que Deus realizara con eles
Naqueles
días, Paulo e mais Bernabé volveron para Listra, Iconio e Antioquía,
fortalecendo o espírito dos discípulos e animándoos a perseveraren na fe,
porque – dicíanlles ‑ temos de pasar por moitos traballos para entrarmos no
Reino de Deus. E despois de designarlles presbíteros en cada Igrexa, oraban,
xaxuaban e encomendábanos ao Señor, en quen creran.
Atravesando
a Pisidia, chegaron a Panfilia e, logo de anunciaren a palabra en Perxe,
baixaron cara a Atalía.
De
alí embarcaron para Antioquía, desde onde foran confiados á graza de Deus para
a misión que viñan de cumprir.
Chegando,
reuniron a Igrexa e contaron todo canto Deus fixera con eles e como lles abrira
aos pagáns a porta da fe.
Palabra
do Señor R/.
Grazas a Deus
SALMO
RESPONSORIAL Sal 144, 8-9. 10-11. 12-13ab
R/. (cf. 1): Bendicirei o teu
nome para sempre, meu Deus e meu Rei.
Ou: Aleluia.
O Señor é clemente e compasivo,
tardo á ira e rico en
misericordia.
O Señor é bo para todos,
agarimoso con todas as súas
obras.
Que te loen, Señor, as túas
obras,
e te bendigan os teus amigos.
Que pregoen a gloria do teu
reino,
e falen do teu poder.
Que ensinen aos homes os teus
feitos,
e a maxestade gloriosa do teu
reino.
O teu reino é reino eterno,
o teu goberno dura por todas as xeracións.
Segunda Lectura Ap 21, 1-5a
LECTURA DO LIBRO
DA APOCALIPSE
Enxugará todas as bágoas dos seus
ollos
Eu,
Xoán, vin un ceo novo e unha terra nova, pois o primeiro ceo e a primeira terra
xa pasaran; e o mar xa non existía.
Tamén
vin que a cidade santa, unha Xerusalén nova, baixaba do ceo de onda Deus,
preparada coma a esposa que está engalanada para o seu esposo. E sentín unha
forte voz que desde o trono dicía:
"Velaquí
a tenda de Deus onda os homes.
Acampará entre eles:
eles serán o seu pobo
e El será o seu Deus e
compañeiro.
Enxugará
todas as bágoas dos seus ollos,
e a morte xa non existirá máis.
Nin
haberá máis loito nin pranto nin dor,
porque as primeiras cousas
pasaron xa".
O
que estaba sentado no trono dixo: "Vede que volvo novas todas as cousas".
Palabra do Señor R/.
Grazas a Deus
ALELUIA Xn 13, 34
Se non se canta, pódese omitir.
Aleluia, aleluia.
Douvos un mandamento novo, di o
Señor;
que vos amedes uns a outros como
eu vos amei.
Aleluia.
Evanxeo Xn 13, 31-33a. 34-35
LECTURA DO SANTO
EVANXEO SEGUNDO XOÁN
Douvos un mandamento novo, que
vos amedes uns a outros
Cando
Xudas saíu do cenáculo, díxolles Xesús:
‑Agora
queda glorificado o Fillo do Home e Deus queda glorificado nel. Se Deus queda
glorificado nel, tamén Deus o glorificará a el e hao glorificar axiña.
Meus
fillos: só un pouquiño estarei convosco.
Douvos
un mandamento novo: amádevos uns a outros; como eu vos amei, amádevos tamén
entre vós.
Nisto
coñecerán todos que sodes os meus discípulos: se vos tedes amor uns a outros.
Palabra do Señor R/.
Loámoste, Cristo
CANDO O AMOR NON É O EIXE, AS PERSOAS NON SON O CENTRO DA ACCIÓN
PASTORAL
PÓRTICO
Paz e ben ao comezo desta nova celebración do tempo de
pascua. A paz que nos deixou Xesús e que, non sen dúbidas, acabaron crendo e
acollendo os discípulos. Hoxe tamén nós somos invitados a seguir sendo
construtores de paz alí onde esteamos. Paz que une, paz que acompaña, paz que
escoita, paz que constrúe xustiza, paz convertida en camiño de seguimento.
Tamén ben. Ben para poder sorrir co irmán, ben para sacar adiante novos
proxectos, ben para non desesperar fronte ás dificultades, ben para que o irmán
non sexa algo, senón alguén querido por Deus e dignificado polo actuar dos
irmáns, que busca humanizar e agarimar.
Que a
celebración de hoxe nos alente e encamiñe na busca desta paz e deste ben.
O PERDÓN
Para que
non deixemos que os nosos corazóns se pechen á paz e ao ben que nos trae Xesús,
SEÑOR, QUE NON DECAIAMOS NO CAMIÑO.
Para que
aprendamos a vivir o amor desde o encontro con quen puidera necesitarnos,
CRISTO, QUE NON DECAIAMOS NO CAMIÑO.
Para que
non nos deixemos levar do individualismo que nos fai preguiceiros e nos pecha
ao comunitario, SEÑOR, QUE NON DECAIAMOS NO CAMIÑO.
REMUÍÑO
A vida é
un irse construíndo desde binomios que se encontran na complementariedade e o
enriquecemento mutuo. Uns binomios que falan de paz e ben, perseveranza e fortaleza,
oración e confianza, e cos que cada un de nós vai conformando a vida. Neste
domingo, a duplicidade de perspectivas preséntannolas as lecturas que acabamos
de ler, desde as que somos invitados a fixarnos e a recoñecer a necesidade de
aprender a camiñar polos vieiros da vida mirando non só cara adiante, senón
tamén para os lados. É nas beiras onde podemos atoparnos con persoas,
situacións e vivencias que non adoitan saír nin nos medios de comunicación nin
nos consellos de goberno das grandes corporacións empresariais. Nas beiras vai
quedando quen se ve reducido a un dato estatístico, a unha cifra, a un número,
para así facernos esquecer que detrás deses números, cifras e datos están
persoas; na maioría dos casos persoas necesitadas, angustiadas, soas, enganadas
ou manipuladas por quen pode e sabe. Diante disto a palabra de Deus que hoxe
acabamos de escoitar fainos unha chamada de atención para que non perdamos o
norte, para que saibamos mirar a un lado e a outro e así atoparnos con quen
poida necesitarnos, ou con quen necesitemos atoparnos. E faino invitándonos a
aprender a estar no mundo con:
Perseveranza
e fortaleza, para non virnos abaixo, para non deixarnos vencer diante dos
problemas e dificultades e insistir unha e outra vez ata ser capaces de descubrir
un chisco de esperanza, por pequeno que sexa...aínda que ás veces nos resulte
difícil. E isto non se pode facer sen perseveranza, sen insistencia, sen
fortaleza. A fe quere ser esa fortaleza que non deixa que nos veñamos abaixo.
O
comunitario e a confianza: Os primeiros cristiáns descubriran o importante que
era saberse membros dunha comunidade, compartir ideais, proxectos e metas. Por
iso sempre buscan a compaña e a axuda da comunidade. Fano así porque estaban
abertos á confianza que descubriran en Xesús; unha confianza que buscaban
reflectir nas súas relacións duns cos outros. Que mellor que aproveitar esta
invitación ao comunitario para que revisemos a nosa actitude neste sentido e
con respecto á confianza nos demais. Quen é capaz de fiarse recibe o tesouro da
amizade dos que tamén se fían del.
O amor
aos demais, que nos fai iconas do Resucitado. Neste binomio, Xesús quere
deixarnos claro que só quen é capaz de amor, de verdade e sen rebaixas, pode
entender o sentido e a importancia do comunitario, da confianza, da
perseveranza e da fortaleza. Esforcémonos por deixar atrás a memoria de
“peixe“, e recuperemos a importancia de coñecer o pasado, vivir no presente e
proxectarnos para ir construíndo, sen medo nin nostalxia de nada, o futuro.
RENOVACIÓN DAS PROMESAS BAUTISMAIS
Renovamos agora as promesas que o día do noso bautismo
fixeron por nós os nosos pais e padriños. Sentímonos comunidade viva que se
reúne para escoitar a palabra, repartir o pan e renovar a súa esperanza. Por
iso, pregúntovos:
• Credes no
Deus da luz e da auga, que ilumina o noso camiño, limpa canto nos luxa e renova
a nosa confianza nel; que é Pai que nos agarima co seu amor, e nos acompaña coa
súa presenza? Si, creo.
• Credes en
Xesucristo, o seu Fillo, que, enviado polo Pai, pasou polo mundo facendo o ben,
compartindo tristezas e ledicias, que se erixiu na voz dos sen voz, no defensor
dos pobres e excluídos, e que desde o amor nos deixou as benaventuranzas como
camiño a percorrer por cantos nos chamamos seguidores seus? Si, creo.
• Credes no
Espírito Santo, fonte de vida e presenza viva que vai actuando na nosa vida,
fortalecendo as nosas comunidades e invitándonos a non deixarnos levar da
desgana e do derrotismo? Si, creo.
• Credes na
Igrexa, comunidade nacida en Pentecoste e que ao longo de dous mil anos, non
sen dificultades, e caendo moitas veces na escuridade, ten desenvolvido no
medio do mundo a misión recibida de Xesús, que a envía a anunciar a súa Boa
Nova, sendo a súa man, o seu corazón e a súa voz? Si, creo.
• Credes na
esperanza da resurrección, que compartimos e actualizamos en cada celebración,
facendo presenza viva de Deus entre nós, o Deus que nos invita a ser
construtores do Reino, no aquí e agora do noso tempo, e nos abre á plenitude do
encontro con El e para sempre, onde compartiremos en totalidade a esperanza que
nos leva a vencer a morte? Si, creo.
Pai, que esta fe que acabamos de proclamar e confesar sexa
sempre para nós alento e esperanza no camiño da nosa vida. P.X.N.S. Amén.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Compartamos agora, sabendo da importancia da perseveranza, a
fortaleza e a vivencia comunitaria da fe, a oración que nos invita a amar a
Deus aprendendo a amar aos irmáns, e digamos:
QUE PERSEVEREMOS NO AMOR
Que
aprendamos a descubrirnos como Igrexa universal que sabe atopar a urxencia do
amor e do traballo a prol do irmán e da irmá, desde o concreto de cada Igrexa
local que se reúne, comparte e reza comunitariamente, OREMOS.
QUE PERSEVEREMOS NO AMOR
Que aprendamos
a descubrirnos como comunidade fiel que camiña na confianza e na perseveranza,
sabendo estar ao lado dos veciños, dos amigos, ou do familiar que está a pasar
por un mal momento e necesita do noso tempo, OREMOS.
QUE
PERSEVEREMOS NO AMOR
Que aprendamos
a descubrir na nosa vida o sentido ledo, misericordioso, esperanzado e
solidario da fe, que nos ha levar sempre a humanizar a realidade na que
esteamos e a traballar pola xustiza, OREMOS.
QUE PERSEVEREMOS NO AMOR
Grazas, Señor, por invitarnos a non perder a memoria da nosa
vida, persoal e comunitaria, e lembrala para seguir facendo gozo da fe recibida
no bautismo. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
O amor é sempre novo:
se é coma
a neve: cae suavemente e sen facer balbordo
se é coma
a auga: por onde pasa, xera vida
se é coma
a lúa: ofrece luz na escuridade
se é coma
o sol: quenta a todas as persoas por igual
se é coma
as estrelas: guía nas dificultades
se é coma
a terra: xermola cando se sementa
se é coma
Xesús: gratuíto, inmenso e universal
se é coma
o Espírito: sopra suavemente e en todas as direccións
se é coma
Deus: ama sen distingos
se é coma
María: está ao pé da cruz e á porta da Resurrección
se é coma
a Pascua: anuncio de vida.
CANTOS
ENTRADA:
Camiñarei na presenza do Señor
GLORIA
LECTURAS:
Douvos un mandado novo
OFERTORIO:
No colo da miña nai
COMUÑÓN:
O amor é o meirande
POWER POINTS
Comentarios
Publicar un comentario