Día do Apóstolo - 25 de xullo


POESÍA E MÚSICA 
PARA O PÓRTICO
(Rosalía de Castro)

O sol poniente, polas vidreiras
da Soledade, lanza serenos
raios que firen descoloridos
da Groria os ánxeles i o Padre Eterno.

Santos i apóstoles, ¡védeos!, parece
que os labios moven, que falan quedo
os uns cos outros: i aló na altura
do ceu a música vai dar comenzo,
pois os groriosos concertadores
tempran risoños os instrumentos.

¿Estarán vivos?, ¿serán de pedra
aqués sembrantes tan verdadeiros,
aquelas túnicas maravillosas,
aqueles ollos de vida cheos?
Vós que os fixeches de Dios coa axuda,
de inmortal nome, Maestre Mateo:
xa que ahí quedaches homildemente
arrodillado, faláime de eso:
máis co eses vosos cabelos rizos
Santo dos croques, calas… i eu rezo.



Aquí está a Gloria, máis naquel lado,
naquela arcada, regresa o inferno
cas almas tristes dos condanados,
donde as devoran todolos demos.

¡Cómo me miran eses calabres
i aqueles deños!
¡Cómo me miran, facendo moecas
dende as colunas onde os puxeron!
¡Santos do ceo!
¡Cómo me firen!…Voume, sí, voume,
¡qué teño medo!



VER TAMÉN:

Comentarios

Publicacións populares