DÍA DA ASUNCIÓN

15.8.12

DÍA DA ASUNCIÓN

DITOSOS NÓS,
POR TERMOS CRIDO

TOMADO DE : remoldapalabra.blogspot.com

PÓRTICO

Ditosa ti porque cres! Ese é o saúdo que hoxe o Señor nos envía a cada un e cada unha de nós no día no que xuntamos para honrar a nosa Nai. Ela é modelo de fe viva e confiada, que soubo coma ninguén escoitar a voz de Deus no seu corazón e poñela en práctica, máis alá de prexuízos ou críticas destrutivas. Ela é a muller que se pon en camiño e marcha ás présas xunto de quen precisa da súa axuda, e invítanos a que nós fagamos o mesmo: que acompañemos a vivir a quen está illado na soidade, a quen está atrapado pola enfermidade, a quen está afundido pola tristura ou baleiro de ledicia e de esperanza.

Velaí a nosa misión.

Que a festa que celebramos hoxe, a Asunción da Virxe, nos axude a manternos atentos a Deus e abertos ao seu misterio de proximidade e amor a cada ser humano como fixo María.

O PERDÓN

q Por ter renunciado a vivir a fe como ledicia e como forza decisiva para enfrontarnos á vida, SEÑOR, QUE SINTAMOS A LEDICIA DE CRER.

q Por ter renunciado a compartir as cangas e o peso que soportan os nosos irmáns e irmás, CRISTO, QUE SINTAMOS A LEDICIA DE CRER.

q Por ter renunciado a escoitar e valorar o papel das mulleres dentro da Igrexa, relegándoas a un segundo lugar, , SEÑOR, QUE SINTAMOS A LEDICIA DE CRER.

REMUÍÑO

* Non nos enganemos. Falar da muller dentro da Igrexa é, sen lugar a dúbidas, falar dun amplo, amplísimo colectivo discriminado, marxinado e mesmo moitas veces silenciado. Falar da muller dentro da Igrexa é, para aqueles “importantes” na Igrexa (a xerarquía), sinónimo de falar de pecado e tentación. Falar da muller dentro da Igrexa é falar de persoas que non están nunha relación de igualdade cos homes, senón nun banzo inferior. Elas son estupendas para varrer, lavar purificadores, facer os floreiros... pero para tarefas de responsabilidade (consellos económicos, consellos de pastoral, dirección das ADAP...) seguimos preferindo aos homes. Razón: sempre se fixo así! Somos encantadoras coma submisas mulleres obxecto, adornamos moito e moi ben....sempre que esteamos caladiñas e riseiras.

* Porén, coma se dun trastorno bipolar se tratara, esta mesma xente que tanto pon en dúbida e mesmo menospreza o papel e a voz da muller, seguramente desde un complexo de inferioridade, declárase profundamente mariana e sempre ten nos seus beizos (aínda que non no seu corazón), unha palabra para Ela, presentándoa como modelo, porta.... Ten graza!. Coma se María tivese sido unha muller obxecto, e non o que foi: unha muller que, confiando en Deus, deu pasos cara adiante, sen deixarse asoballar, con voz e opinión propia e cunha vida coherente fronte dunha sociedade opresora; unha muller que “pasou” do que dirán e que entendeu e fixo vida a preferencia de Deus polos pobres e os últimos da terra, sobre todo se son mulleres.

* Por iso hoxe, na festa da Asunción da Virxe, queremos apostar sen medo por unha Igrexa Mariana, consciente do que iso leva consigo:

· Unha Igrexa que fomenta a tenrura maternal cara a todos os seus fillos e as súas fillas, coidando a calor humana e a proximidade nas súas relacións.

· Unha Igrexa de brazos abertos, que non rexeita nin condena, senón que acolle e atopa un lugar axeitado para cada persoa.

· Unha Igrexa que, como María, proclama con alegría a grandeza de Deus e a súa misericordia, tamén coas xeracións actuais e futuras.

· Unha Igrexa que se converte en sinal de esperanza pola súa capacidade de transmitir vida.

· Unha Igrexa que sabe dicir si a Deus sen saber moi ben onde a levará a súa obediencia. Non ten respostas para todo, pero busca con confianza a verdade e o amor, aberta ao diálogo.

· Unha Igrexa humilde como María, sempre á escoita do Señor, atenta aos sinais dos tempos.

· Unha Igrexa máis preocupada por comunicar o Evanxeo de Xesús que por telo todo ben definido e atado.

· Unha Igrexa do Magnificat, que non se comprace nos soberbios, potentados e ricos deste mundo, senón que busca pan e dignidade para as persoas pobres e famentas da terra, sabendo que Deus está da súa parte.

· Unha Igrexa atenta ao sufrimento de todo ser humano, que sabe, como María, esquecerse de si mesma e marchar ás présas para estar preto de quen precisa axuda.

· Unha Igrexa preocupada pola felicidade de quen non ten viño para celebrar a vida.

· Unha Igrexa que anuncia a hora da muller e promove con gozo a súa dignidade, igualdade, responsabilidade e creatividade.

· Unha Igrexa que sabe gardar e meditar no seu corazón o misterio do Deus encarnado en Xesús, para transmitilo como experiencia viva.

· Unha Igrexa que cre, ora, sufre e espera a salvación de Deus anunciando con humildade a vitoria final do amor.

Velaquí o camiño polo que temos que andar. Hoxe queremos por os nosos ollos en María, nosa Nai, nosa Señora. E queremos pedirlle forza e alento para que, do mesmo xeito que fixo Ela, tamén nós sexamos capaces de traballar, desde o noso sermos e sentírmonos Igrexa, para que a nosa voz sexa escoitada, para que non sucumbamos á presión de deixar de facer as cousas por mor do qué dirán ou do qué pensarán, para que esteamos dispostas a asumir e levar a cabo responsabilidades dentro da Igrexa. É sobre todo un moi bo día para redescubrir que Deus prefire aos humildes e sinxelos, á xente pequena do pobo e da aldea.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Como comunidade crente, alegre e esperanzada que celebra a festa na honra da Nosa Señora, presentamos a Deus as nosas peticións e dicimos:

DITOSOS NÓS, POR TEMOS CRIDO

ö Por unha Igrexa mariana, que nunca esqueza, silencie ou rexeite ás mulleres, senón que sempre as teña en conta, descubrindo que tamén existen, non só coma presenza física nos templos, senón coa presenza do esforzo e do traballo diario, coa presenza da axuda e da colaboración desinteresada, coa presenza da súa propia identidade como persoas comprometidas, coa presenza de seren elas mesmas, OREMOS.

DITOSOS NÓS, POR TEMOS CRIDO

ö Por unhas comunidades marianas, que sempre saiban valorar, agradecer e potenciar o traballo, moitas veces calado e sempre eficaz, de tantas mulleres que con ilusión entregan o seu tempo, a súa colaboración e a súa voz, OREMOS.

DITOSOS NÓS, POR TEMOS CRIDO

ö Por uns cristiáns e unhas cristiás marianas, nós, para que tomemos conciencia do importante papel feminino dentro da sociedade, que precisa da presenza de mulleres preparadas, autónomas, críticas, comprometidas e que non se deixen tripar, ignorar ou manipular, OREMOS.

DITOSOS NÓS, POR TEMOS CRIDO

Grazas, Señor, por invitarnos hoxe a restituír o creto e a valorar a importancia do traballo das mulleres na nosa diocese, nas nosas parroquias e nas nosas familias. P.X.N.S. Amén

PARA A REFLEXIÓN

CREDO DAS MULLERES

Creo en Deus, que creou á muller e ao home á súa imaxe e semellanza,

encomendándolles a ambos o coidado da terra.

Creo en Xesús, Fillo de Deus, nado dunha muller, María;

que escoitaba e quería ás mulleres,

que entraba nas súas casas, que lles falaba do Reino.

Creo en Xesús,

que discutiu de teoloxía cunha muller

sentado á beira dun pozo, ao mediodía;

que foi unxido por unha muller en casa de Simón,

reprendendo aos invitados que a desprezaban;

que curou a unha muller en sábado,

dicíndolle que se erguera, porque ela tamén era un ser humano;

que se fixo acompañar polas mulleres, sentindo o seu amor

e encomendándolles a boa nova.

Creo en Xesús, que falou de Deus comparándoo cunha muller

que varría a súa casa para atopar o que perdera,

que puña lévedo na masa para fermentalo todo.

Creo no Resucitado,

que se lle apareceu en primeiro lugar a María Magdalena,

enviándoa coma mensaxeira da grande ledicia da Pascua.

Creo na plenitude do Salvador,

en quen non hai xudeu nin grego,

escravo ou libre, home ou muller,

porque todas as persoas somos unha nel.

Creo no Espírito Santo, espírito feminino de Deus

que nos cobre coas súas ás enchéndonos de vida.

CANTOS

· ENTRADA: Xa nos tes aquí

· LECTURAS: Canta o sol

· OFERTORIO: Benaventurados

· COMUÑÓN: Esa é María

POWER POINTS

Os cántaros de María

As sandalias de María

ASUNCIÓN DE NOSA SEÑORA

María, nai nosa na fe, na esperanza e no amor,

muller de pobo humilde, muller labrega,