Grazas

Grazas, Señor, polas cousas miúdas de cada día,

   nas que poñemos o noso corazón.

Grazas por quen nos abre a porta e nos di unha palabra

   e nos fai rir un pouco, aínda que non nos dea nada.

Grazas por quen nos colle no coche ou nos paga un café

   e conversa con nós, facendo que nos sintamos ben.

Grazas polas raioliñas de sol que no outono tanto nos apetecen

   e tamén pola chuvia miúda que enverdece os nosos campos.

Grazas polas cores do campo, das follas

   grazas polas árbores e o gando.

Grazas por quen nos fai a diario a comida e lava a roupa

   para vivirmos limpos e ben mantidos, e con ganas de troula

Grazas por quen nos atura cada día e por quen nos perdoa

  e segue sen canseira ao noso lado.

Grazas por termos veciños, bos de todo ou algo regulares,

   que nos fan irmáns e pobo, que nos fan comunidade.

Grazas polo humilde Panciño santo das nosas celebracións,

   que sabe a gloria tamén, e que nos trae as túas caricias.

M. Regal “Xesús, un home de aldea”