XOVES SANTO B
Monición
A tardiña do
día antes de que o mataran, Xesús deixa aos seus o seu testamento. Un xesto
humilde, o lavatorio dos pés. E unha presencia humilde, facerse sempre presente
no pan e no viño.
Homilía
·
A
noitiña, a hora da cea, de falar de vagar. Pasados os traballos do día, as
palabras apresuradas e pegadas ao momento, podemos falar do que pasa
reflexionar sobre o feito, pensar en mañá.
·
Esta
é a derradeira noite de Xesús, o momento de dar esa mensaxe definitiva, a que
fixe toda a súa mensaxe.
·
E a
mensaxe de Xesús é clara, densa, fonda. Non fala, lava os pés, fai traballo de
escravo.
·
Aqueles
homes que o arrodean.. Levan anos con El, e seica nunca tiveron moi claro se
era un caudillo político, un líder relixioso, un predicador peculiar. Ata
pensaron en apañar un choio se acaso chegaba a haber poder para repartir. E
agora, naquelas vésperas de Pascua, Xesús sae co dos pés.
·
Tal
vez, igual ao final entendan, como nós, que o amor de verdade, é o amor que se
fai servizo e servizo. Que a Eucaristía é amor que se fai presencia.
Lavatorio dos pés
Somos fieis ao
Noso Señor. Repetimos o seu xesto para facelo hoxe vivo e presente. Lavarnos os
pés uns a outros. Ser servidores uns dos outros, porque o amor que só é palabra,
non é amor, ou é obra ou non é.
Pixis
Foi
entregado...
A nosa
celebración remata coa lembranza de que mañá será Venres Santo. Co traslado da
Eucaristía ao Monumento lembramos a prendemento de Xesús e lembramos tamén o
que Él di: “Non podedes velar comigo?”
Ángel Domínguez Cerdeira
(grazas por compartir connosco)
Comentarios
Publicar un comentario