Domingo 5 de Coresma C

PRIMEIRA Is 43, 16-21

Velaí procuro a renovación e darei de beber ó meu pobo

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS

16Así fala o Señor, que fixo un camiño polo mar e unha verea polas augas impetuosas, 17que fixo saír carros e cabalos, un exército moi poderoso.

Eles deitaranse e non se levantarán, apagáronse coma a torcida dun candil, extinguíronse.

18Non vos lembrades das cousas pasadas? Non comprendéde-las cousas antigas?

19Ollade: eu estou facendo algo novo; xa agroma: ¿non vos dades conta?

Si, vou abrir un camiño no deserto, ríos na estepa.

20Os animais do campo honraranme, os chacais e os poliños da avestruz,

porque porei augas no deserto, ríos no ermo,

para darlle de beber ó meu pobo, ó meu escollido,

21ó pobo que eu criei para min, e que contará a miña louvanza.

SALMO RESP. Sal 125, 1-2ab. 2cd-3. 4-5. 6

R/ (3): O Señor fai connosco cousas grandes,

estamos cheos de alegría.

Cando vire o Señor a sorte de Sión,

estaremos coma en soños.

2Terémo-la boca chea de risos

e a lingua de cantares.

3Os pagáns dirán entón:

-"O Señor fai con eles cousas grandes".

O Señor fai connosco cousas grandes,

estamos cheos de alegría.

4Vira, Señor, a nosa sorte,

coma os regatos no deserto.

5Os que entre bágoas sementan,

entre cantares recollen.

6Cando van, van chorando

os que levan a semente.

O viren, veñen cantando

os que traen os monllos.

SEGUNDA Flp 3, 8-14

Por Cristo considerei perda tódalas cousas, conformándome á súa morte

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS FILIPENSES

Irmáns e irmás:

8Todo me parece perda comparado co grande que é coñecer a Cristo Xesús, o meu Señor. Por El tirei con todo e doulle tanto valor coma ó lixo con tal de gañar a Cristo 9e de vivir nel; non por ter unha xustiza miña propia por cumpri-la Lei, senón pola xustiza que se recibe coma resposta á fe.

10Así podereino coñecer a El, experimenta-la forza da súa resurrección e solidarizarme cos seus sufrimentos, reproducindo en min a súa morte, 11para ver de chegar eu tamén á resurrección dos mortos.

12Non é que eu xa chegase á meta nin que xa teña chegado á perfección. Non. Eu aínda vou correndo, a ver se a alcanzo, xa que tamén eu fun alcanzado por Cristo Xesús. 13Irmáns, eu non boto de conta que a teña alcanzado. Ei-lo único que fago: esquezo o que quedou atrás, lánzome cara ó que está diante, 14bulo para pilla-lo premio ó que Deus desde arriba nos convoca en Cristo Xesús.

VERSIÑO Xl 2, 12-13

Así que, di o Señor,

convertédevos a min de todo corazón;

porque son benigno e misericordioso

EVANXEO Xn 8, 1-11

Quen de vós estea sen pecado, sexa o primeiro en tirarlle a pedra

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

8 1 Xesús saíu para o Monte das Oliveiras. 2Pero á alborada, presentouse outra vez no templo e toda a xente veu onda el; el sentouse e empezou a ensinar.

3Os escribas e fariseos trouxéronlle unha muller sorprendida en adulterio; puxérona no medio e medio e 4preguntáronlle:

-Mestre, a esta muller collérona en flagrante adulterio. 5Moisés, na Lei, mandounos apedrar a esta xente. ¿Ti que dis?

6Preguntábanllo á mala fe para teren así de que o acusar. Pero Xesús, abaixado, escribía co dedo na terra. 7Como lle seguían preguntando, ergueuse e díxolles:

-Quen de entre vós non teña pecado, que lle tire a primeira pedra, 8E, abaixándose outra vez, escribía na terra. 9Pero eles, ó que o escoitaron, foron liscando un a un, comezando polos máis vellos. Quedou el só coa muller, que seguía no medio. 10Ergueuse entón e

preguntoulle:

-Muller ¿onde van? ¿Ninguén te condenou?

11Ela respondeulle:

-Ninguén, Señor.

Díxolle Xesús:

-Tampouco eu non te condeno: vaite e desde agora non peques máis.