Domingo 28 de Ordinario - ciclo B
28º DOMINGO DO TEMPO
ORDINARIO CICLO B
Primeira Lectura Sab 7, 7-11
LECTURA DO LIBRO DA SABEDORÍA
En nada considerei as riquezas comparándoas coa sabedoría
Roguei e foime dada a
prudencia,
supliquei e veu a min o espírito da sabedoría.
Preferina a cetros e
tronos,
en comparanza a ela, coidei ser nada a riqueza;
non se lle asemella a alfaia de máis prezo,
pois todo o ouro, ao seu lado, é
unha manchea de area,
e xunto a ela a prata é coma a lama.
Ameina por riba da
saúde e da beleza,
escollín posuíla en troques da luz,
pois o seu raiolar non ten solpor.
Con ela viñéronme
xuntos todos os bens,
polas súas mans, riquezas incontables.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 89,
12-13. 14-15. 16-17
R/. (14): Énchenos da túa misericordia, Señor, e
brincaremos de ledicia.
Ensínanos a contar os nosos días,
para que acheguemos o corazón á sabedoría.
Volve, Señor. Por canto aínda?
Apiádate dos teus servos.
Dános de mañá a fartura da túa misericordia,
para que teñamos felicidade e ledicia toda a nosa vida.
Alégranos polos días en que nos aflixiches,
por tantos anos de coitas.
Que se vexa a túa obra nos teus servos,
e a túa gloria nos seus fillos.
Que a bondade do Señor, noso Deus, sexa connosco,
que el consolide as obras das nosas mans.
Segunda Lectura Heb 4, 12-13
LECTURA DA CARTA AOS HEBREOS
A palabra de Deus xulga pensamentos e intencións do corazón
A palabra de Deus é
viva e dinámica, máis cortante ca unha espada de dobre fío e que penetra mesmo
alí onde se diferencian a alma e o espírito, as xuntas e a medula.
Ela xulga os proxectos
e os pensamentos.
Non hai cousa que se
lle esconda, todo está nu e penetrable aos seus ollos: é a ela a quen lle temos
de dar contas.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
ALELUIA Mt 5, 3
Se non se canta, pódese omitir
Aleluia, aleluia.
Ditosos os pobres no espírito
porque deles é o Reino dos Ceos.
Aleluia.
Evanxeo Mc 10, 17-30 (longa)
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Vende todo o que tes, e repárteo entre os pobres, e despois ven e
sígueme
Naquel tempo, estaba
Xesús saíndo para se pór en camiño, e chegou correndo un home, que se axeonllou
diante del e que lle preguntou:
‑ Mestre bo, que teño
que facer para acadar a vida eterna?
Xesús respondeulle:
‑ Por que me chamas
bo? Ninguén é bo fóra de Deus. Xa sabes os mandamentos: Non mates, non cometas
adulterio, non roubes, non deas falso testemuño, non defraudes, honra a teu
pai e mais a túa nai.
El replicoulle:
‑ Mestre, todas esas
cousas gardeinas desde a miña mocidade.
Xesús fitouno cunha
mirada chea de agarimo e engadiu:
‑ Aínda che falta unha
cousa: Vai, vende todo o que tes, e repárteo entre os pobres, e terás un
tesouro no ceo; e despois ven e sígueme.
Pero el tornou triste
ante estas palabras e marchou moi apesarado, pois tiña moitos bens.
Xesús, mirando
arredor, díxolles aos discípulos:
‑ Que difícil lles vai
ser aos ricos entrar no Reino de Deus!
E os discípulos
ficaron moi sorprendidos por estas palabras. Pero Xesús volveu insistir:
‑ Fillos, que difícil
é entrar no Reino de Deus! É máis doado para un camelo pasar polo ollo dunha
agulla, do que para un rico entrar no Reino de Deus.
Eles, aínda máis
asombrados, comentaban entre si:
‑ E quen se vai poder
salvar?
Xesús fitounos coa súa
mirada e dixo:
‑ É imposible para os
homes, pero non para Deus; porque todo é posible para Deus.
Entón comezou Pedro a
dicirlle:
‑ Mira que nós
deixámolo todo e seguímoste.
Dixo Xesús:
‑
Dígovolo de verdade: Non hai ninguén que deixe casa ou irmáns ou irmás ou nai
ou pai ou fillos ou leiras por cousa miña e por cousa do Evanxeo, que pase sen
recibir agora, neste tempo, cen veces máis en casas, irmáns, irmás, nais,
fillos e leiras, xunto con persecucións, e no mundo futuro, a vida eterna.
Palabra do Señor R/. Loámoste,
Cristo
Ou: 17-27 (máis breve)
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Naquel tempo, estaba
Xesús saíndo para se pór en camiño, e chegou correndo un home, que se axeonllou
diante del e que lle preguntou:
‑ Mestre bo, que teño
que facer para acadar a vida eterna?
Xesús respondeulle:
‑ Por que me chamas
bo? Ninguén é bo fóra de Deus. Xa sabes os mandamentos: Non mates, non cometas
adulterio, non roubes, non deas falso testemuño, non defraudes, honra a teu
pai e mais a túa nai.
El replicoulle:
‑ Mestre, todas esas
cousas gardeinas desde a miña mocidade.
Xesús fitouno cunha
mirada chea de agarimo e engadiu:
‑ Aínda che falta unha
cousa: Vai, vende todo o que tes, e repárteo entre os pobres, e terás un
tesouro no ceo; e despois ven e sígueme.
Pero el tornou triste
ante estas palabras e marchou moi apesarado, pois tiña moitos bens.
Xesús, mirando
arredor, díxolles aos discípulos:
‑ Que difícil lles vai
ser aos ricos entrar no Reino de Deus!
E os discípulos
ficaron moi sorprendidos por estas palabras. Pero Xesús volveu insistir:
‑ Fillos, que difícil
é entrar no Reino de Deus! É máis doado para un camelo pasar polo ollo dunha
agulla, do que para un rico entrar no Reino de Deus.
Eles, aínda máis
asombrados, comentaban entre si:
‑ E quen se vai poder
salvar?
Xesús fitounos coa súa
mirada e dixo:
-
É
imposible para os homes, pero non para Deus; porque todo é posible para Deus.
Palabra do Señor R/. Loámoste, Cristo
DA ABUNDANCIA DO
CORAZÓN FALA A BOCA
TOMADO DE : remoldapalabra.blogspot.com
Pórtico
Cántas
veces non temos escoitado aquela frase que di “da abundancia do corazón fala a
boca”. Si, cantas veces non o temos feito; e tamén que pouco caso lle temos
prestado, inda que sexa verdade o que di.
No
noso xeito de actuar, moitas veces non nos damos conta que aquilo que
verbalizamos, o que falamos, o noso xeito de expresar e dicir as cousas, non é
máis que un sacar para fóra o que pensamos, a nosa forma de ver e entender as
cousas, o xeito que leva a que sexamos desta maneira e non doutra. Por iso é
tan importante pensar antes de dicir, calar antes de falar e escoitar no canto
de actuar con présa e precipitación.
Sobre
todo isto invítanos a pensar a Palabra que proclamaremos. Prestémoslle atención
para facer dela un verdadeiro pulo á hora de actuar e mostrar os valores que
verdadeiramente nos importan, e polos que loitamos e traballamos, cada día.
Perdón
Para que deixemos atrás o que nos impide presentarnos
diante dos demais con ollos limpos e sen segundas intencións, SEÑOR, QUE O ENGANO NON ANIÑE EN NÓS.
Para que os
desexos e intencións da nosa vida respondan ao noso xeito de facer e dicir as
cousas, CRISTO, QUE O ENGANO NON ANIÑE
EN NÓS.
Para que non esquezamos que seguirte a Ti, pide primeiro
coñecerte e descubrirte desde as páxinas do evanxeo, e o testemuño de quen
busca a verdade e a colaboración, SEÑOR,
QUE O ENGANO NON ANIÑE EN NÓS.
Remuíño
A experiencia que as persoas imos acumulando ao longo da
vida fai que aprendamos a ver as cousas con certa perspectiva; unha perspectiva
que non teñen as persoas máis novas, inda que moitas veces consideren o
contrario e pensen que saben máis e mellor que os seus maiores. Isto, que é un
feito que a pouco que reflexionemos podemos facilmente darnos conta del, fai
que moitas veces xurdan desencontros ou mesmo enfrontamentos xeracionais entre
novos e maiores. Uns desencontros nos que case sempre son os maiores os que
saen perdendo, pois se lles acusa de estar fóra da realidade, de non comprender
o que está a pasar ou de terse quedado no pasado. Porén, as palabras que hoxe
escoitabamos como primeira lectura, cuestionan este xeito de ver as cousas, á
vez que nos invitan a repensar un pouco o noso xeito de actuar e dicir. O libro
da Sabedoría lémbranos algo que non deberiamos esquecer, e que só quen ten
pasado ou coñecido situacións semellantes é capaz e entender: non está a
felicidade e o atoparse a gusto cun mesmo na acumulación de riquezas e cousas
materiais, senón en aprender a ver as cousas en perspectiva, desde todos os
ángulos posibles. Unha perspectiva así só pode dala o tempo e a capacidade de
reflexión. Non nos deixemos enganar, mocidade non é sinónimo nin de acerto nin
de dominio e coñecemento, ao contrario, porque falta experiencia, porque o
percorrido ten sido curto, necesitamos escoitar a outros que xa teñen andado;
mesmo se teñen equivocado, para así poder aprender deles. Non deixemos logo que
isto caia en saco roto.
Por iso é tan
importante ser sinceros. Sinceros con nós mesmos, e tamén sinceros cos outros.
Ocorre que moitas veces, crendo que podemos enganar os demais, non dicimos toda
a verdade, escondemos datos cando manifestamos algo, buscamos só a perspectiva
que nos beneficia e non facemos o mesmo fincapé nas cousas que poderían
clarificar as situacións inda que nós non saiamos tan beneficiados. En fin, que
moitas veces actuamos coma se foramos resabidos estando de volta de moitas
cousas, buscando unicamente sacar tallada e aproveitarse de quen vai sen
segundas intencións, con confianza ou falando as cousas con e desde a
sinceridade. Entronca isto que vimos dicindo co que acabamos de ler na carta
aos Hebreos, onde se nos di que Deus “xulga os desexos e intencións do corazón”.
De aí que teñamos que preguntarnos cales e como son as nosas intencións cando
actuamos, cando buscamos algo ou cando necesitamos dos demais. É o noso actuar
sincero e sinxelo, ou temos sempre preparada a retranca do que queremos
conseguir? Abordamos as cuestións con
limpeza e claridade, ou móvennos, moitas das veces, segundas intencións? Á luz da palabra que hoxe vimos de escoitar,
si que poderiamos preguntarnos onde estamos, por que estamos e que pretendemos
cando actuamos. Non vaia ser que por deixarnos levar da cobiza, ou do que nos
din outros que non teñen intencións claras, acabemos nós tamén caendo na negrura
da mentira e o engano.
Seguir a Xesús
vainos pedindo cada día sinxeleza no actuar, claridade no dicir e modestia no vivir.
Sinxeleza porque aprendemos del que
o noso vivir non debe levarnos nin a crernos superiores a ninguén nin tampouco
máis espelidos para enganar aos outros; claridade
á hora de manifestarnos, porque quen sabe o que quere e é capaz de comunicarllo
aos demais, vaise labrando un camiño no que xera confianza, tanto á hora de
ofrecela como de recibila dos demais, pois cando fala e se manifesta, sábese o
que quere e como o quere, sen enganar nin deixar que o enganen. Estamos
acostumados a ver aparecer entre nós persoas que, desde intencións escuras,
inda que se presenten baixo unha falsa afabilidade, intentan enganarnos e
buscar como sacar proveito para os seus interese, sexan estes do tipo que
sexan. Xesús é claro á hora de marcar cales son os vieiros polos que debe
descorrer a vida de quen está disposto a seguilo –e non esquezamos que a fe é
básica e fundamentalmente seguimento de súa persoa, non un conxunto de
imposicións ou tradicións impostas a través do tempo–. A invitación do Evanxeo
de hoxe non deixa a menor das dúbidas ao respecto.
Oración da comunidade
Porque o Señor quere corazóns dispostos a acoller
e actuar comprometidos para axudar, presentemos a nosa oración comunitaria
dicindo:
QUE O CORAZÓN REBORDE DE SINXELEZA
Para que a Igrexa, neste Ano da Fe que agora comezamos,
se esforce por tender pontes que unan, e constrúa camiños que acheguen a quen
está afastado da fe, a quen xa lle deu as costas a Deus e a quen non ten o amor
como motor da súa vida, OREMOS.
QUE O CORAZÓN REBORDE DE SINXELEZA
Para que nas nosas comunidades valoremos a importancia de
formarnos e coñecer máis e mellor que significa seguir a Xesús, e busquemos
formar grupos onde aprendamos que a fe non é unha imposición, senón unha
decisión libre, OREMOS.
QUE O CORAZÓN REBORDE DE SINXELEZA
Para que nós nos esforcemos por vivir na nosa vida as
actitudes que Xesús foi capaz de vivir e compartir: a verdade, a sinceridade, o
respecto, a axuda e a colaboración, OREMOS.
QUE O CORAZÓN REBORDE DE SINXELEZA
Señor, que canto poñemos agora nas
túas mans, reciba de Ti a forza necesaria para vivilo cada día alí onde estamos.
P.X.N.S. Amén.
Reflexión
Ti dásme o Espírito, Pai.
Onde eu poño palabras, pos ti o teu Espírito.
Onde eu poño discursos elevados, pos ti o teu Espírito.
Cando eu son débil, pos ti o teu Espírito.
Cando eu ando inquedo, pos ti o teu Espírito.
Cando eu ando angustiado, pos ti o teu Espírito.
Cando a miña palabra non ten brillo, pos ti o teu
Espírito.
Cando non domino as técnicas, pos ti o teu Espírito.
Envólvesme todo enteiro co poder do teu Espírito.
El ensíname o teu proxecto misterioso e secreto,
El ensíname a Xesucristo, crucificado,
El dáme o pensamento de Cristo.
Para min,
para a miña tarefa na comunidade,
para a miña tarefa no mundo,
Ti dásme o teu Espírito, Pai.
(Manolo Regal, Chorimas. “Acollendo o Espírito”
25)
Cantos
*
ENTRADA: Andarei
*
LECTURAS: Camiñarei
*
OFERTORIO: Ti es o pan do
ceo
*
COMUÑÓN: Señor Xesús
POWER POINTS
Comentarios
Publicar un comentario