CANDO PENSABAS QUE NON TE VÍA

REFLEXIÓNS 1

Cando pensabas que non te vía,

vinte pegar o meu primeiro debuxo ao refrixerador,

e inmediatamente quixen pintar outro.

Cando pensabas que non te vía,

vinte arranxar e dispor de todo na nosa casa

para que fose agradable vivir, pendente de detalles,

e entendín que as pequenas cousas

son as cousas especiais da vida.

Cando pensabas que non te vía,

escoiteite pedirlle a Deus e souben que existía un Deus

ao que lle podería eu falar e en quen confiar.

Cando pensabas que non te vía,

vinte preocuparte polos teus amigos sans e enfermos

e aprendín que todos debemos axudarnos

e coidarnos uns a outros.

Cando pensabas que non te vía,

vinte dar o teu tempo e diñeiro para axudar

a persoas que non teñen nada e aprendín

que aqueles que teñen algo

deben compartilo con quen non teñen.

Cando pensabas que non te vía,

sentinte darme un bico pola noite

e sentinme amado e seguro.

Cando pensabas que non te vía,

vinte atender a casa e a todos os que vivimos nela

e aprendín a coidar o que se nos dá.

Cando pensabas que non te vía,

vin como cumprías coas túas responsabilidades

aínda cando non te sentías ben,

e aprendín que debo ser responsable cando creza.

Cando pensabas que non te vía,

vin bágoas saír dos teus ollos e aprendín

que algunhas veces as cousas doen,

e que está ben chorar.

Cando pensabas que non te vía,

vin que che importaba

e quixen ser todo o que podo chegar a ser.

Cando pensabas que non te vía,

aprendín case todas as leccións da vida

que necesito saber para ser unha persoa boa

e produtiva cando creza.

Cando pensabas que non te vía, vinte e quixen dicir:

Grazas por todas as cousas que vin,

cando pensabas que non te vía!