Domingo 6 de Ordinario C

PRIMEIRA Xer 17, 5-8

Maldito quen confía no home; bendito quen confía en Deus

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE XEREMÍAS

 5Así fala o Señor:

-Maldito o home que confía no home:

pon a súa forza na carne, e retira do Señor o seu corazón.

6Será coma un cardo no ermo, non verá vi-la fartura;

habitará nas pedras do deserto, terra salobre e inhabitable.

7Bendito o home que confía en Deus:

a súa esperanza é o Señor.

8Será coma unha árbore trasplantada xunto á auga,

que bota as súas raíces para o regueiro;

non notará cando veña a seca,

e a súa follaxe estará frondosa;

nos anos de seca non terá preocupacións,

pois non deixará de dar froito.

SALMO RESP. Sal 1, 1-2. 3. 4 e 6

R/ (Sal 39, 5a): Bendito quen puxo a súa esperanza no Señor

1Benaventurado aquel

que non se guía polo consello dos malvados,

nin se detén no camiño dos pecadores,

nin senta na xunta dos burlóns,

2senón que ten o seu contento na vontade do Señor

e nela remoe día e noite.

3É coma árbore plantada onda os regueiros:

dá froito ó seu tempo,

as súas follas non murchan,

e todo o que fai acaba ben.

4Non son así os malvados,

serán coaño que leva o vento.

6pois do camiño dos xustos coida o Señor,

mentres vai á perdición o camiño dos malvados.

SEGUNDA 1 Cor 15, 12 . 16-20

Se Cristo non resucitou, a nosa fe é inútil

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMEIRA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS CORINTIOS

Irmáns e irmás:

12Se se predica que Cristo resucitou dos mortos, ¿como é que andan algúns de entre vós

dicindo que non hai resurrección dos mortos? 16Pois, se os mortos non resucitan,

tampouco Cristo está resucitado. 17E, se Cristo non está resucitado, a vosa fe é unha

ilusión: estades aínda nos vosos pecados.

18Resultaría tamén que os que finaron en Cristo pereceron completamente. 19Ora, se a

esperanza que temos en Cristo é soamente para esta vida, nós sómo-los máis dignos de

compaixón entre tódolos homes.

20Pero non: Cristo resucitou dos mortos, coma primicia dos que dormen.

ALELUIA Lc 6, 23ab:

Alegrádevos e reloucade, di o Señor;

porque é grande a vosa recompensa no ceo

 

EVANXEO Lc 6, 17. 20-26:

Ditosos os pobres. Ai dos ricos!

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

17Baixando Xesús cos Doce, detívose nunha vagoada cun bo grupo de discípulos e

numerosa xente de toda Xudea, de Xerusalén e mais de toda a ribeira de Tiro e Sidón

20Xesús coa mirada posta nos seus discípulos dixo:

-Ditosos vós os pobres,

porque voso é o Reino de Deus.

21Ditosos os que agora pasades fame,

porque Deus vos fartará.

Ditosos os que agora chorades,

porque riredes.

22Ditosos vós, cando vos aborrezan os homes,

vos expulsen e vos aldraxen,

cando poñan nas listas negras o voso nome

por causa do Fillo do Home:

23alegrádevos nese día, brincando de gozo,

porque grande será a vosa recompensa no ceo,

pois así mesmo foi como os pais deles lles fixeron ós profetas.

24Pero, ai de vós, os ricos,

porque xa acadáste-la vosa satisfacción!

25Ai de vós, os que agora estades fartos:

xa pasaredes fame!

Ai de vós, os que agora rides:

xa choraredes e xa laiaredes!

26Ai, cando todos falen ben de vós:

o mesmo fixeron os seus pais cos falsos profetas!