Domingo 5 de Ordinario C

PRIMEIRA Is 6, 1-2a. 3-8

Aquí me tes, mándame

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS

6 1O ano da morte do rei Ozías, vin o Señor sentado nun trono alto e levantado. A orla do

seu manto enchía o santuario.

2De pé na súa presencia estaban dous serafíns.

3Exclamaban un cara ó outro: "¡Santo, Santo, Santo, o Señor dos Exércitos: a terra toda

está chea da súa gloria!".

4Estremecían os marcos das portas da entrada co seu clamor, e o santuario estaba cheo de

fume.

5Eu dixen: "¡Ai de min! ¡Estou perdido!

Pois sendo un home de labios lixados,

e que vive entre un pobo de labios lixados,

vin cos meus ollos o mesmo Rei, o Señor dos Exércitos".

6Entón un dos serafíns voou onda min;

tiña na súa man unha brasa que collera de enriba do altar cunhas tenaces,

7e achegouna á miña boca, dicíndome:

"Olla: isto tocou os teus labios,

a túa culpa desapareceu, o teu pecado está perdoado".

8Entón escoitei a voz do Señor que dicía:

"¿A quen mandarei? ¿Quen irá da nosa parte?".

Entón díxenlle: "Aquí estou, mándame a min".

SALMO RESP. Sal 137, 1-2a. 2bc-3. 4-5. 7c-8

R/ (1c): Cántoche diante dos anxos, Señor

Douche as gracias, Señor, de todo corazón,

cántoche diante dos anxos;

2póstrome cara ó teu templo

e bendigo o teu nome,

polo teu amor e a túa fidelidade.

Mesmo máis grande cá túa sona

fixéche-la túa promesa.

3Cando te chamo, ti respóndesme

e acrecénta-las miñas forzas.

4Daranche as gracias, Señor,

tódolos reis da terra,

cando oian os ditos da túa boca.

5Cantarán os camiños do Señor,

pois grande é a gloria do Señor.

 Contra o furor dos meus inimigos

esténde-la túa man,

a túa dereita libérame:

8o Señor leva ata o final a miña causa.

O teu amor, Señor, é eterno;

non abandóne-las obras das túas mans.

 

SEGUNDA 1 Cor 15, 1-11(máis longa)

Así predicamos e así crestes vós.

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMEIRA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS CORINTIOS

 15 1Quero que vos acorde, irmáns, o Evanxeo que vos prediquei, que vós aceptastes, no

que ficades firmes 2e polo que vos estades salvando (se é que o gardades tal como volo

anunciei; do contrario, a vosa fe sería inútil).

3Transmitinvos, xa que logo, antes de nada o que eu mesmo recibín: que Cristo morreu

polos nosos pecados conforme ás Escrituras; 4que o sepultaron, que ó terceiro día

resucitou conforme ás Escrituras 5e que se apareceu a Cefas e despois ós Doce. 6Máis

tarde apareceuse dunha soa volta a máis de cincocentos irmáns; moitos deles aínda viven,

algúns xa finaron. 7Despois apareceuse a Santiago e logo a tódolos apóstolos. 8En

derradeiro lugar aparecéuseme tamén a min, coma ó nacido á deshora.

9Pois eu son o menor dos apóstolos, que nin son merecente de me chamar apóstolo, xa que

perseguín a Igrexa de Deus; 10pero pola gracia de Deus son o que son, e esa gracia que

fixo comigo non ficou baleira. O contrario, traballei máis ca todos eles; anque non

precisamente eu, senón a gracia de Deus que está comigo. 11Pero, en fin, que sexa eu ou

que sexan eles, así predicamos e así crestes vós.

 Ou máis breve: 3-8. 11

Irmáns e irmás:

3Transmitinvos, xa que logo, antes de nada o que eu mesmo recibín: que Cristo morreu

polos nosos pecados conforme ás Escrituras; 4que o sepultaron, que ó terceiro día

resucitou conforme ás Escrituras 5e que se apareceu a Cefas e despois ós Doce. 6Máis

tarde apareceuse dunha soa volta a máis de cincocentos irmáns; moitos deles aínda viven,

algúns xa finaron. 7Despois apareceuse a Santiago e logo a tódolos apóstolos. 8En

derradeiro lugar aparecéuseme tamén a min, coma ó nacido á deshora.

11Pero, en fin, que sexa eu ou que sexan eles, así predicamos e así crestes vós.

ALELUIA Mt 4, 19:

Seguídeme, di o Señor, e farei que sexades pescadores de homes

EVANXEO Lc 5, 1-11

Deixándoo todo, seguírono

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

5 1Estando Xesús á beira do lago Xenesaret, mentres a xente se amoreaba ó seu arredor,

escoitando a Palabra de Deus, 2viu dúas lanchiñas que estaban na beira do lago. Os

pescadores que desembarcaran delas lavaban o aparello. 3Subiu a unha barca, que era de

Simón, rogoulle que se apartase un pouco da terra, e desde a barca, sentado, ensinaba á

xente. 4Cando acabou de falar, díxolle a Pedro:

-Voga lago adentro, e larga o aparello para pescar.

5Respondeu Simón:

-Mestre, pasámo-la noite faenando e non demos collido un rabo de peixe, pero, xa que ti o

dis, largarei o aparello.

6Así o fixeron, e colleron tal cantidade de peixe que o aparello rebentaba. 7Fixéronlles

entón acenos ós compañeiros da outra lancha para que lles fosen botar unha man. Foron e

encheron as dúas lanchas tanto que, a pouco máis, van a pique. 8Vendo isto, Simón Pedro

botóuselle ós pés a Xesús, dicindo:

-Señor, arreda de min, que eu son un pecador.

9Porque tanto el coma os seus compañeiros quedaron parvos con tanto peixe como

colleran naquel lance. 10O mesmo lles pasaba a Santiago e mais a Xoán, fillos de

Zebedeo, que eran compañeiros de Simón. E díxolle Xesús a Simón:

-Tranquilo, desde agora vas ser pescador de homes.

11Varando as barcas en terra e deixándoo todo, seguírono.