Epifanía - ciclo C

4.1.13

Epifanía - ciclo C

EPIFANÍA DO SEÑOR

6 de xaneiro

Primeira Lectura Is 60, 1-6

LECTURA DO LIBRO DO PROFETA ISAÍAS

A gloria do Señor resplandeceu sobre ti

Levántate, brilla, que a túa luz xa chegou;

si, a gloria do Señor resplandece sobre ti.

Pois, olla, a escuridade cobre a terra

e a negrura os pobos,

pero sobre ti resplandece o Señor

e a súa gloria faise ver sobre ti.

Certo que os pobos camiñarán coa túa luz

e os reis co resplandor do teu alborexar.

Levanta os teus ollos arredor,

todos estes xuntáronse, viñeron a ti.

Os teus fillos veñen de lonxe

e as túas fillas son traídas no colo.

Entón, cando o vexas, estarás radiante

e o teu corazón latexará e ensanchará,

pois as riquezas do mar traeranse a ti

e os bens dos pobos virán para ti.

Estarás cuberta dunha chea de camelos,

de dromedarios novos de Madián e de Efah.

Todos eles virán de Sabá.

Virán cargados de ouro e incenso,

e proclamarán ledos a loanza do Señor.

Palabra do Señor R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL Sal 71, 2. 7-8. 10-11. 12-13

R/. (cf. 11): Hante adorar, Señor, todos os reis da terra.

Que rexa o teu pobo con xustiza,

e os teus pobres con equidade.

Florecerá a xustiza nos seus días,

unha prosperidade duradeira coma a lúa.

Dominará de mar a mar,

desde o gran río ata o cabo da terra.

Ofreceranlle regalos os reis de Tárxix e das illas,

os reis de Saba e de Sebá pagaranlle tributo.

Prostraranse perante el todos os reis da terra,

servirano todas as nacións.

El librará o pobre que suplica,

o aflixido que está sen axuda.

Terá piedade do feble e do indixente,

e salvará a vida dos pobres.

Segunda Lectura Ef 3, 2-3a. 5-6

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS EFESIOS

Xa se nos revelou que os pobos son coherdeiros da promesa

Irmáns:

Coido que oístes falar da encomenda que a graza de Deus me fixo en favor voso: xa que por medio dunha revelación se me deu a coñecer o misterio, que noutras xeracións non se lle dera a coñecer á humanidade como agora llelo manifesta o Espírito aos seus santos apóstolos e profetas: que os xentís son parceiros, membros do mesmo corpo e copartícipes da promesa en Cristo Xesús polo Evanxeo.

Palabra do Señor R/. Grazas a Deus

ALELUIA Mt 2, 2

Se non se canta, pódese omitir

Aleluia, aleluia.

Vimos a súa estrela en oriente,

e viñemos para adorar o Señor.

Aleluia.

Evanxeo Mt 2, 1-12

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

Viñemos de oriente adorar o rei

Xesús naceu en Belén de Xudea, en tempos do rei Herodes. E nisto uns magos de Oriente chegaron a Xerusalén preguntando:

‑ Onde está o Rei dos xudeus que acaba de nacer? Porque vimos saí-la súa estrela alá no Oriente, e vimos para lle render homenaxe.

Oíndo isto, o rei Herodes alporizouse, e con el toda Xerusalén. Convocou a todos os sacerdotes e letrados do pobo, para lles preguntar onde tiña que nacer o Mesías. Eles responderon:

‑ En Belén de Xudea, que así o deixou escrito o profeta:

E ti Belén, terra de Xudea,

de ningún xeito es a máis pequena,

entre as vilas de Xudea,

que de ti ha saí-lo guía

que será o pastor do meu pobo Israel.

Entón Herodes, ás agachadas, chamou polos magos, para se informar ben de cando lles aparecera a estrela. Logo mandounos a Belén, dicíndolles:

‑ Ide e informádevos ben do que hai dese neno; e unha vez que o atopedes, avisádeme, para ir eu tamén a lle render homenaxe.

Eles, despois de oíren o rei, puxéronse en camiño. E, velaí, a estrela que viran saír no Oriente foinos guiando ata se deter enriba de onde estaba o neno. Grande alegría sentiron ao veren saír de novo a estrela.

E cando entraron na casa atoparon o neno con María, súa nai. Prostráronse e rendéronlle homenaxe; logo, abrindo os seus tesouros, ofrecéronlle como regalo ouro, incenso e mirra. Logo, avisados en soños de que non volvesen por onda Herodes, saíron para a súa terra por outro camiño.

Palabra do Señor R/. Loámoste, Cristo

TODAS AS PERSOAS TEMOS UNHA ESTRELA QUE, A POUCO QUE MIREMOS

CARA DENTRO, NOS LEVA A XESÚS.

DEIXÉMONOS GUIAR POR ELA!

TOMADO DE: remoldapalabra.blogspot.com

PÓRTICO

Nin eran tres, nin facían maxia, nin eran reis. Eran uns homes sabios, de alén das fronteiras xudías, que se puxeron en camiño para renderlle homenaxe ao Neno que viña de nacer. Máis alá de controversias e debates estériles que poñen de manifesto a necesidade de formarnos, tamén no ámbito da fe, hoxe xuntámonos para celebrar a festa da Epifanía, é dicir, a manifestación de Deus a todos os pobos, a todas as persoas. É unha festa que nos fala de universalidade e que vén botar abaixo a teima que tiñan os xudeus de que o Mesías que nacía ía salvalos só a eles.

Porén, a intención de Mateu cando relata a adoración dos magos é sinxela: Deus nace para salvar a todas as persoas, porque para El non hai estranxeiros.

Que a celebración que agora comezamos nos axude a poñernos en camiño coma os sabios: seguindo a estrela de Deus. De seguro nos levará a descubrilo e recoñecelo nos irmáns e nas irmás e nos acontecementos da vida e da historia.

O PERDÓN

ð Por agocharlles a luz aos demais, excluíndoos, negándolles a palabra, gardando rancor e non valorándoos coma o que son: fillos/as do Deus amor, SEÑOR, QUE NOS DEIXEMOS GUIAR POLA TÚA ESTRELA.

ð Por ter renunciado á posibilidade de formarnos no eido da fe, sen descubrir que o coñecemento nos fai máis libres, CRISTO, QUE NOS DEIXEMOS GUIAR POLA TÚA ESTRELA.

ð Porque a pesar de que a vemos brillar enriba de nós, non estamos dispostos a deixar que a túa estrela alumee a nosa vida, enchéndoa de misericordia, xustiza e tenrura, SEÑOR, QUE NOS DEIXEMOS GUIAR POLA TÚA ESTRELA.

REMUÍÑO

* Uns magos de oriente, uns estranxeiros, presentáronse en Xerusalén preguntando “...onde está o rei dos xudeus que naceu?. Miramos saír a súa estrela e vimos renderlle homenaxe...”, dinos o evanxeo de Mateu. Por entón, críase que o nacemento de todo gran personaxe na terra ía acompañado pola aparición dunha estrela no firmamento. A Xesús non lle podía faltar a súa. A estrela, sobre a que se lanzaron moitas hipóteses (un cometa, unha conxunción de planetas...), é un símbolo, o símbolo do Mesías, que conduce aos pagáns (os non xudeus) á luz da fe, feito anunciado polos profetas no Vello Testamento.

* Os magos viñan de Oriente. Para un israelita, oriente pode ser todo o que hai ao outro lado do Xordán. Así, tal vez, foran orixinarios da tribo dos medos, que chegou a converterse en caste sacerdotal entre os persas; ou tal vez non. Dos magos soubemos (inventamos?) máis co tempo; pero nada disto aparece nos evanxeos. Desde o século II pénsase que eran tres, porque son tres os agasallos que lles ofrecen ao neno: ouro (regalo real), incenso (para o culto) e mirra (para unxir o cadáver o día da morte). No século VI bautizóuselles co nome de reis: Melchor (rei de Persia); Gaspar (rei de Arabia) e Baltasar (rei da India).

* Máis alá de controversias, lendas e opinións, que fan que nos escandalicemos por parvadas, o importante da festa de hoxe é a universalidade. Moito lle custou (moito nos custa) ao pobo de Israel (aos cristiáns) saír da exclusividade da relación con Deus para compartir e descubrir que El se lle manifesta a todas as persoas, respectando culturas, crenzas ou formas de vida. Por iso nós que, coma os magos, vimos saír a súa estrela, estamos chamados a levar esta estrela ao portal de tantas persoas que, neste tempo de crise tan duro que estamos a sufrir, están deixadas de lado, discriminadas de calquera xeito, faltas de oportunidades de realización, sedentas de verdade, famentas de pan e luz, desexosas de xustiza, enfermas de desesperanza. Que máis dá se foron tres, cinco ou cen; se foron magos ou albaneis; se lle levaron agasallos ou comida quente.... O importante é que se puxeron en camiño cara Belén. Fagamos nós o mesmo e deámoslle ao Neno o mellor que temos: a nosa vida, para que El a alumee.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Acheguémonos á carón do Deus que hoxe se nos manifesta como luz, paz e xustiza sen distinción de razas, culturas ou linguas, e digamos: