Bautismo do Señor
O BAUTISMO DO
SEÑOR
Primeira Lectura Is 42, 1-4. 6-7
LECTURA DO LIBRO
DO PROFETA ISAÍAS
Velaquí o meu servo en quen eu me
comprazo
Isto
di o Señor:
Velaí
o meu servo, a quen teño collido da man;
velaí o meu escollido no que eu
me comprazo.
Teño
posto sobre el o meu espírito:
ditaralles sentencia xusta ás
nacións.
Non
berrará,
non levantará a súa voz nin a
fará oír nas rúas.
Canivela
fendida non a romperá,
e torcida esmorecente non a
apagará.
Con
fidelidade proclamará a xustiza,
non desfalecerá nin crebará
ata establecer na terra a
xustiza,
e a súa lei, que esperan as
nacións.
Eu,
o Señor, chameite por causa da xustiza, collinte pola man e protexinte,
e convertinte en Alianza dun pobo
e en luz das nacións,
para que lles abras os ollos aos cegos,
para que libres do cárcere aos presos,
da prisión aos que viven na
escuridade.
Palabra do Señor R/.
Grazas a Deus
SALMO
RESPONSORIAL Sal 28, 1a e 2. 3ac-4. 3b e 9b-10
R/. (11b): O Señor ha bendicir
o seu pobo coa paz.
Tributádelle ao Señor, fillos de
Deus,
tributádelle ao Señor gloria do
seu nome,
adorade o Señor no seu atrio
sagrado.
A voz do Señor sobre as augas,
o Señor sobre as augas copiosas.
A voz do Señor é poderosa,
a voz do Señor é maxestosa.
O Deus glorioso fai tronar.
No seu santuario todo di: Gloria!
O Señor sentou sobre as augas,
o Señor senta como rei eterno.
Segunda Lectura Feit 10, 34-38
LECTURA DO LIBRO
DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
Unxiuno Deus co Espírito Santo
Naqueles
días, tomou Pedro a palabra e dixo:
‑
Abofé, vexo que Deus non fai distinción de persoas, senón que acepta a quen lle
é fiel e practica a xustiza, sexa da nación que sexa.
El
mandoulles a súa palabra aos fillos de Israel, anunciándolles a Boa Nova da paz
por Xesús Cristo: este é o Señor de todos.
Vós
sabedes o que pasou en toda a Xudea, comezando desde Galilea, despois do
bautismo que Xoán predicou: como Deus unxiu con Espírito Santo e con poder a
Xesús de Nazaré, que pasou facendo o ben e curando a todos os que estaban asoballados por Satán; pois Deus
estaba con el.
Palabra do Señor R/.
Grazas a Deus
ALELUIA Cf. Mc 9, 6
Se non se canta, pódese omitir
Aleluia, aleluia.
Abríronse os ceos e tronou a voz
do Pai:
Este é o meu Fillo predilecto;
escoitádeo.
Aleluia.
Evanxeo Lc 3, 15-16. 21-22
LECTURA DO SANTO
EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Bautizado Xesús, e cando estaba
en oración, abriuse o ceo
Naquel
tempo, como o pobo estaba esperando polo Mesías, empezaba a pensar se acaso non
o sería Xoán; pero el declarou diante de todos:
‑Eu
bautízovos con auga, pero está a chegar o que é máis forte ca min, e a quen eu
non son digno de lle desatar os amallós do seu calzado. El havos bautizar con
Espírito Santo e con lume.
Durante
un bautismo xeral, e despois de se bautizar tamén Xesús, mentres oraba, abriuse
o ceo e baixou sobre el o Espírito Santo na aparencia corporal dunha pomba.
Entón oíuse unha voz desde o ceo:
‑Ti
es o meu fillo benquerido, o meu predilecto; en ti me comprazo.
Palabra do Señor R/.
Loámoste, Cristo
COMPRACIDOS EN XESÚS
POR TERNOS ABERTO A PORTA DA SALVACIÓN
TOMADO DE :
remoldaplabra.blogspot.com
Pórtico
Invítanos o salmo a
proclamar, non só coa boca senón tamén co corazón, que o Señor bendinos a todos
coa paz. Paz como desexo, paz como tarefa, paz como compromiso de todos, paz
como camiño para o entendemento, paz... sempre a paz como guieiro das nosas
vidas. É a paz que Deus nos invitou a construír desde o día do noso bautismo,
para que a presenza do Espírito se vaia mostrando na nosa vida e comecemos a
sentir a súa forza á hora de actuar, de comprometernos, de ir dando razón da
nosa esperanza. É a paz que nos trae tamén a oración que por nós compartiron
pais e padriños o día do noso bautismo; unha paz que, desde a perspectiva do
camiño iniciado no comezo do Advento ao ir presentando os grandes textos do
Concilio Vaticano II, nos pide hoxe que canto de gozo e renovación aportou o
Concilio, non o esquezamos nin o deixemos esmorecer. Ao contrario, na
celebración de hoxe invítasenos a que tomemos conciencia do que supón e significa
ter recibido o bautismo desde o noso ser Igrexa no medio do mundo. Que os
compromisos bautismais sexan sempre lembranza da tarefa que temos por diante:
facer da Igrexa comunidade de comuñón renovada e guiada pola esperanza vivida
no medio do mundo, sen deixarnos levar nin polo medo nin pola rutina.
O PERDÓN
ð Por non acabar de descubrir
que a oración ten que ser motor, impulso e alento no noso vivir cotián, SEÑOR, RENÓVANOS
CO TEU ESPÍRITO.
ð Porque nos poden máis os
costumes que a coherencia entre a fe e a vida, CRISTO, RENÓVANOS CO TEU ESPÍRITO.
ð Porque o noso madurar na vida
non sempre vai acompañado do noso madurar na fe, SEÑOR, RENÓVANOS CO TEU ESPÍRITO.
REMUÍÑO
ü Como Xesús, tamén nós
recibimos o bautismo. Non foi este un simple botarnos auga por riba da cabeza,
senón un sinal dunha incorporación plena ao proxecto de Deus; o proxecto que
nos sinala desde o principio como membros participantes e protagonistas da súa
presenza no medio do mundo; un proxecto no que o Espírito é impulso renovador
da esperanza e de unión ao mundo e ás persoas; un proxecto no que óleo e crisma
son non só recendo externo, senón incorporación plena de toda a nosa persoa ao
plan de Deus. Por iso é tan importante crecer como Igrexa coñecendo que é e
significa pedir, libre e voluntariamente, o sacramento do bautismo, sen
deixarnos levar de tradicións, costumes ou ritos. Bautizarse é optar por
atoparse con Deus como compañeiro na viaxe que cada un/ha de nós vai facendo ao
longo da súa vida. Unha viaxe que iniciamos no momento no que, nós ou os nosos
pais e padriños, responden á invitación que nos fai Xesús de seguilo coa
petición do bautismo. Esta acción supón a nosa incorporación a un proxecto que
está rexido polo amor, a tolerancia e a tarefa de facer agradable e xusta a
vida dos demais e do mundo no que vivimos. Bautizarse é todo o contrario do
enfrontamento, a inxustiza, o abuso, a destrución do planeta... porque seguir a
Cristo non se reduce a facer prácticas de piedade dentro dos templos, senón que
consiste en vivir o seu proxecto de salvación alí e desde onde esteamos. E como
ben sabemos, non podemos separar a nosa vida en comportamentos illados uns dos
outros. Nós somos sempre os mesmos, sen separacións, cando traballamos, estamos
coa familia, visitamos os amigos, acompañamos a un enfermo, axudamos a quen nos
necesite ou recemos na igrexa. O bautismo incorpóranos a un proxecto que é
integral, e non pode separarse, como se cada cousa non tivera que ver con
outra. Ata que non entendamos isto e o comecemos a vivir, faremos ritos
externos, pero estaremos moi lonxe do que Xesús pensou, entendeu, viviu e nos
deixou como tarefa aos seus seguidores.
ü Por iso, hoxe, na celebración
do bautismo de Xesús, é unha boa ocasión para analizar canto fomos mostrando e
explicando ao longo do Advento e Nadal sobre o que significou e quixo o
Concilio, é dicir a renovación. Só unha Igrexa, e polo tanto, uns cristiáns que
saben o que son e ao que os chama a súa fe, poden entender o esforzo do
Concilio por achegarse aos problemas (gozos
e esperanzas) das persoas en cada momento da historia para achegar a súa
pequena dose de esforzo e esperanza. Só unha Igrexa, e polo tanto uns
cristiáns, capaces de entender que a Biblia é Palabra viva e eficaz (alma e fonte da vida cristiá) poden
entender a necesidade de coñecela, proclamala ben, rezar desde ela, e buscar
nela fondura e razóns para estar no mundo con actitude activa e transformadora
da nosa vida e da sociedade, a través da que Deus se vai revelando. Só unha
Igrexa, e polo tanto uns cristiáns, capaces de entender por que o que vivimos
debemos celebralo, compartilo e agradecelo (Eucaristía
como fonte e cume), entenderemos a importancia da renovación litúrxica, que
non foi un simple cambiar de lugar o altar, ou entender o que facía o cura,
senón que con eses cambios chamábasenos a entrar en relación cun Deus que é
misterio e presenza que non se esgota no aparente, senón que nos transcende. En
fin, só unha Igrexa que ten entendido todo isto, é capaz de descubrir por que
somos comunidade, sacramento universal de salvación e pobo de Deus que
manifesta a presenza de Aquel, que sendo de condición divina, non tivo reparo
de ser un coma nós, e asumir a nosa condición limitada e fragmentada.
ü A todo isto nos invita a
celebración de hoxe, dedicada, desde o bautismo do Señor, a reflexionar sobre
as razóns e os porqués do noso propio bautismo. Fagamos un esforzo por
entendelo, reflexionalo e vivilo.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Coma
no día do bautismo de Xesús, tamén nós, Pai, queremos que a auga do sinal da
cruz sexa sinal viva da presenza do Espírito, por iso dicimos:
PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO
û Para que na Igrexa sexamos
sempre conscientes de que o que rezamos, dentro ou fóra do templo, ten que ir
acompañado cun xeito de actuar que nos faga sentir que somos Pobo de Deus e
sacramento de Salvación para os irmáns e as irmás, OREMOS.
PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO
û Porque nas nosas comunidades
esquecemos moitas veces que non se pode celebrar a fe se non estamos dispostos
a participar compartindo gozos e esperanzas, tristuras e angustias dos homes e
mulleres do noso mundo: os parados, os enfermos, os entristecidos, os
desilusionados, os enganados, OREMOS.
PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO
û Para que fagamos o esforzo
de atender á proclamación da Palabra nas celebracións e nos comprometamos a
coñecela máis e mellor, de xeito que poidamos aprender a vivila coa forza,
ilusión e esperanza coa que o fixeron tantos homes e mulleres que coma nós
recibiron a forza do bautismo para facer o ben no medio do mundo, OREMOS.
PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO
Pai, que esta
oración comunitaria sexa sempre expresión do que sentimos, do que nos preocupa
e da confianza que en ti poñemos para acompañala. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
Señor, sabemos que a vida humana , o
tempo humanizado, o tempo de calidade, non é outra cousa que o intento de
responder a esa interpelación, e dicir en cada momento: “aquí estou, presente,
contigo, vivo, para ti, para os irmáns...”, porque cada instante é un mundo, e,
por iso, cada cousa ten o seu tempo.
Sabendo estar ao lado de quen sofre, se sente só,
está desacougado, non atopa horizonte na vida... temos tamén que aprender a
manexar o tempo. Un tempo que temos que aprender a recoñecer como limitado. E
como di o refrán, “en cada tempo, o seu tento”. Por iso non temos tempo que
perder, e si que compartir, ofrecer, alentar, acompañar... deixándonos guiar
pola luz do Espírito. Ese Espírito que pousou en nós o día que botaron sobre a
nosa cabeza a auga que acompañaron tamén da invocación ao Pai e a ao Fillo.
Que
a forza recibida ao ser acollidos na fe, faga do noso tempo, calidade, escoita,
silencio, encontro, e sobre todo e con todo: amor. Amén.
CANTOS
*
ENTRADA:
Camiñarei
*
LECTURAS:
A auga do
Señor
*
OFERTORIO:
Grazas,
Señor, na mañá
*
COMUÑÓN:
Ide e
pregoade
Comentarios
Publicar un comentario