ORACIÓN DA 1ª SEMANA DE CORESMA

Benaventuranzas da Coresma

(contra un corazón de pedra)

Felices quen percorren o camiño coresmal cun sorriso no rostro e senten como brota do seu corazón un sentimento de alegría incontida.

Felices quen durante o tempo de Coresma, e na súa vida diaria, practica o xaxún do consumismo, de programas lixo da televisión, das críticas, da indiferenza. Felices quen tentan na cotiandade ir suavizando o seu corazón de pedra, para dar paso á sensibilidade, a tenrura, a compaixón, a indignación tinguida de propostas. Felices quen cren que o perdón, en todos os ámbitos, é un dos eixos centrais na posta en práctica do Evanxeo de Xesús, para conseguir un mundo reconciliado. Felices quen se illan de tanto ruído e información vertixinosa, e fan un espazo no deserto do seu corazón para que o silencio se transforme en soidade sonora. Felices quen lembran a promesa do seu bo Pai e Nai Deus, quen renovan a cada momento a súa alianza de proximidade e presenza alentadora cara a todo o xénero humano. Felices quen pechan a porta aos agoreiros, á tristeza e ao desencanto, e abren todas as xanelas da súa casa ao sol da ilusión, do encanto, da beleza, da solidariedade. Felices quen empregan as súas mans, a súa mente, os seus pés no servizo gozoso dos demais, quen máis aló de todas as crises, manteñen, ofrecen e practican a esperanza da resurrección a todos os desvalidos, marxinados e oprimidos do mundo. Entón si que brotaría a flor da Pascua ao final dun gozoso carreiro cuaresmal.

                                   Miguel Ángel Mesa (Bienaventuranzas de la Vida -PPC-)