VIXILIA Á INMACULADA CONCEPCION

 

ANTERIORES

 1. MONICIÓN DE ENTRADA

Benvidos todos, nesta véspera da Inmaculada Concepción, a esta celebración.

Estamos, coas xemas dos nosos dedos, tocando o Misterio do Nadal.

Deus farase home! E, ademais, elixiu, as entrañas dunha muller -María- para chegarse até nós.

Pode facer algo máis Aquel que é Deus?

 

Non podemos separar a figura da Virxe de todo o que imos celebrar nos próximos días.

María, fíxose grande porque estivo á beira do que foi GRANDE: á beira de Deus.

María, foi pura, é porque -no seu interior- non estivo senón Aquel

que foi razón do seu ser e do seu existir: Cristo.

Maria, fíxose Inmaculada, porque Deus a escolleu.

Entre millóns de flores, o Señor, escolleu a María.

Entre miles de posibilidades, Deus, fixouse en María.

E, Ela, só pronunciou unha palabra: “SI”.

 

Hoxe, non pode ser doutra maneira, estamos xubilosos, alegres.

A Solemnidade da Inmaculada Concepción é un anticipo do que imos celebrar no Nadal.

O “SI” de María, traerá un Neno na noite escura e fría.

O “SI” de María, fará descender o Amor de Deus até nós.

O “SI” de María levaranos a ver, por fin, o rostro de Deus na terra.

Celebremos nesta noite á que é morada de Deus.

Cantemos, nesta noite, á que proclamou ao catro ventos a gloria do Señor.

Preparémonos, con Ela, o próximo Nadal.

Á fin e ao cabo, María, é un camiño polo cal podemos descubrir

o tesouro de Belén: XESÚS, O CRISTO SALVADOR.

 

Iniciamos esta celebración recibindo á imaxe da Virxe María.

Canto:

 

Saúdo do celebrante

 

Mira Nai, a todos os teus fillos e fillas, que contemplan e cantan a túa fermosura.

Só Deus puido facer tanta beleza!

Cando saímos ao encontro de Cristo, pedímosche Virxe e Nai

que sosteñas as nosas esperanzas e aumentes nosa sede de Deus.

Que esta Vixilia no Misterio do teu ser Inmaculada

faga que os nosos corazóns sexan terra fértil onde a Palabra do Señor

poida pousarse, xermolar e crecer.

Pedímolo por Xesucristo o noso Señor. Amén

 

 

2. SALMO A MARÍA

 

Salmo: Non manchemos á Inmaculada.

 

Perdóanos María, por tanto como che temos desfigurado.

Non foi mala vontade, senón froito do agarimo.

Pero así somos os homes: que parece que non podemos querer

se non é configurando ao outro a imaxe dos nosos pequenos desexos...

así dicímosche Raíña a ti,

a que cantaba a Deus porque derruba aos poderosos dos seus tronos.

 

Adornámoste de alfaias a ti,

que nunca levaches máis brillo que o da túa propia limpeza.

Fixémosche aparecer a uns e a outros

para condenar revolucións e afáns de progreso,

a ti que calabas sempre.

Só falaches unha vez para pronunciar as palabras

máis subversivas da historia.

 

Compréndeo María:

Pode un fillo resignarse a saber tan pouco da súa nai?

De Ti só sabemos que calabas,

que gardabas no teu corazón o que non entendías,

pero “estabas”: alí, ao pé daquel calvario

que recapitulou todas as cruces da historia.

 

Nós non entendemos o teu silencio.

Non soubemos que el é quen che ensinou a dicir “fágase”,

e a encomiar ao Señor porque mira ao humillados,

el é o Deus dos pobres, e despide baleiros aos ricos, os poderosos e os fatuos.

 

Ensínanos, polo menos, a crer nese Deus, e en ningún outro,

nin aínda que nolo prediquen os ministros da Igrexa

e aínda que esa fe nos obrigue a dicir “fágase” moitas veces.

Perdóanos Nai se moitas veces ocultamos

a túa pureza e sinxeleza e déixanos contar contigo,

que a nosa alma glorifica ao Señor porque te fixo.

 

(silencio)

 

Canto: ALELUIA (ou Magnificat)

 

 

3. LECTURA (Lc.1, 26 – 38)

             Aos seis meses, Deus mandou o anxo Gabriel a unha vila chamada Nazaret, onda unha mociña prometida a un home da casa de David, que se chamaba Xosé; o nome da mociña era María.

 Entrando onde estaba ela, díxolle:

 ‑Alégrate, chea de graza, o Señor está contigo.

 Ela turbouse con estas palabras, cavilando no que podería significar o saúdo aquel. O anxo continuou:

 ‑Non teñas medo, María, porque ti atopaches graza ante Deus; e, fíxate, vas concibir no teu ventre e darás á luz un fillo, ao que lle poñerás de nome Xesús. Será grande e chamarase Fillo do Altísimo, e o Señor Deus daralle o trono de David, seu pai; reinará por sempre na casa de Xacob, e o seu reinado non terá fin.

 María respondeulle ó anxo:

 ‑E como pode ser isto, pois eu son virxe?

 O anxo replicoulle:

 ‑O Espírito Santo baixará sobre ti e o poder do Altísimo cubrirate coa súa sombra; por iso o que vai nacer de ti será santo e chamarase Fillo de Deus. Aí tes a túa curmá Isabel, que concibiu un fillo na súa vellez, e xa está de seis meses a que chamaban estéril, que para Deus non hai imposibles.

 María contestou:

 ‑Velaquí a escrava do Señor: cúmprase en min o que dixeches.

 E o anxo marchou de onda ela.

(Unha vez finalizada a lectura da Palabra de Deus, os asistentes bican o leccionario e, a continuación, o leccionario -como signo de que a Palabra a cumpriu María- déixase aos pés da imaxe)

 

Breve reflexión

- Todos os días, de diversas maneiras, o Señor faise presente no noso corazón. Percibímolo?

- A fe é motivo de alegría. Por que tantas caras tristes? En María, a presenza do Señor, é sorriso e gozo

- A resposta sempre leva un risco. Temos medo a dar a cara por Cristo? Que medos temos?

- María pregunta pero, a continuación, fíase. Como andamos de confianza? É a nosa vida unha páxina branca para que Deus escriba algo do seu pensamento e da súa obra?

- A Inmaculada é reflexo do encanto dunha muller que foi grande porque foi pequena. Que resistencias presentamos a Deus á hora de decidirnos a crer con todas as consecuencias?

- O anxo deixouna e foise. Sentimos, na época que nos toca vivir, un pouco abandonados da man de Deus? Damos marxe ao Señor para que cumpra o que ten pensado para cada un de nós?

 (silencio con fondo musical)

 

4. ORACION MARIANA

(Prepáranse 6 cartolinas -recortadas en diversas formas- de cor azul. En todas ten que pór un “SI” co correspondente texto engadido. Ao redor da imaxe da Virxe irán saíndo, un a un e segundo len as  peticións)

 

-       SI Á IGREXA. Teñamos un recordo especial pola Igrexa. María, por ser Nai da cabeza da Igrexa que é Xesús, é Nai de toda a comunidade de crentes. Que o seu SI sexa para nós unha chamada a traballar máis activamente pola nosa igrexa católica.

 

Oremos - DICIMOS “SI” CON MARIA

 

-       SI AO AMOR. O amor de María non foi un amor sen trampa nin interesado. Puxo o seu corazón nas mans de Deus e, lonxe de velo como perda, sentiu como un privilexio. Que o seu “SI” nos anime a dar sen esperar e, sobre todo, a presentar con delicadeza e con agarimo a fe en Xesús.

 

Oremos - DICIMOS “SI” CON MARIA

 

- SI Á PALABRA. María fiouse plenamente do anuncio do Anxo. Que tamén nós nos deixemos alumar e empuxar pola Palabra de Deus. Que busquemos momentos para lela, escoitala e meditala.

 

Oremos - DICIMOS “SI” CON MARIA

 

- SI A DEUS. Nunca como hoxe, o mundo, está a apartarse a Deus nun “intento de silenciar a Deus”. Que o “SI” de María produza en nós o valor e valentía para ser testemuñas do Deus vivo no medio dunha sociedade morta a tantos valores.

 

Oremos. - DICIMOS “SI” CON MARIA

 

- SI Ao HOME?. María, ao dicir ?si? a Deus, fixo posible que, o Creador, achegásese con rostro humano até a terra. Hoxe, a María dámoslle as grazas de todo corazón. Pero que o seu ?SE? empúxenos a traballar polos que sofren; a non esquecer aos pobres; a non dar as costas a tantos dramas e problemas que sacoden á humanidade.

 

Oremos - DICIMOS “SI” CON MARIA

 

 (Poden engadirse outras oracións espontáneas)

 

 

5. OFRENDA

Antes de finalizar esta Vixilia ao redor do Misterio da Inmaculada Concepción, fagamos un compromiso ante a nosa Nai.

- Que lle podemos ofrecer?

- En que temos que mellorar?

- Como está a nosa relación con Deus, coa Igrexa, coa familia?..?

- É a nosa oración constante ou está totalmente rota?

- Que podemos facer para animar aos demais a que vivan un nadal cristián?

- Etc

(Entréganse unhas pequenas cartolinas e, cada asistente, comprométese ante a Virxe a levar a cabo unha boa obra -persoal, social, relixiosa, eclesial, etc- . Con iso tamén nós dicimos un “SI” concreto. Logo cada un terá que ter en conta aquilo que, na Vixilia da Inmaculada, puxo e comprometeuse aos pés da Virxe)

 

Canto:

6. ORACIÓN FINAL   María, es canto de esperanza Contemplar a túa figura, é ver o final do mal Mirarte é enfrontarnos ao espello do que quixésemos ser é caer na conta, do moito que nos falta é saber que, Ti, pódesnos axudar na nosa debilidade. Es unha razón para iniciar un mañá mellor na miña vida Es sinxeleza, que desenrola a miña vida Es pobreza, que cuestiona a miña riqueza Es obediencia, que me fai dócil á Palabra María, Virxe Inmaculada, Es estrela que ilumina a noite sombría do crente Es resposta firme que nos fai regresar das nosas negativas Só unha Nai, como Ti, María pos con delicadeza ao descuberto as miñas debilidades e acentúas as miñas capacidades para enfrontarme á vida. Ao celebrar esta festa do teu ser Inmaculada resplandeces coa aureola da humildade, relumbras coa coroa da santidade, brillas coa gloria da pureza. Aquí, aos teus pés, deixamos promesas e esperanzas Non deixes que se malogren Non permitas que, o noso esquecemento, poidan con elas Se Ti fuches para Deus, fai que nós esteamos un pouco máis preto del Se Ti, escoitaches a súa Palabra, achéganos á súa inspiración divina Se, María, fuches un baleiro cheo de Deus axúdanos, a baleirarnos tamén nós, para que  o Señor poida facer obras grandes connosco E, cando veña sobre nós, a Noite Santa, a que descifra o Misterio do Ceo a noite do Verbo Encarnado as horas do descenso de Deus nun insignificante berce, fai que, xunto contigo, poidamos velar, arrolar e pregoar o Deus que se fai home por salvarnos Amén.

 

 

7- CANTO FINAL (….)

 

 

Oración para la Vigilia de la Inmaculada. Revista Ecclesia Francisco Javier Leoz Ventura

https://www.cope.es/religion/vivir-la-fe/noticias/oracion-para-vigilia-inmaculada-20141201_1805915