SEMANA 4 DE ADVENTO
ÁS
APALPADELAS
Esperar, cando unha penetra na madurez da
vida,
ou leva anos
afirmando e regando o xardín das súas flores e seguridades,
non consiste
en soñar, nin en voar,
nin
penetrarse nun mundo de ilusións,
nin en quitar
as herbas malas,
nin en dar
resposta a todos os interrogantes,
nin en ter
unha estrutura lóxica e razoable na que apoiarse…
Esperar, hoxe, Señor, é andar ás apalpadelas,
tanto de día
como de noite, entre sombras e luces, bulicios e silencios
-que velan,
desvelan, confunden e alertan-
e tentar, cos sentidos cansos, cheirarte, ouvirte, verte, tocarte e bicarte
nas túas mediacións.
E alegrarse de estar aquí así, ás apalpadelas.
F. Ulibarri: Al viento del Espírito.
ADAPTADO DE:
LECTURAS DE ADVENTO:
Comentarios
Publicar un comentario