Domingo 15 de Ordinario C

PRIMERA Dt 30, 10-14

Cerca de ti está a palabra para que a cumpras

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO DEUTERONOMIO

 Faloulle Moisés ó pobo dicindo:

10Si, faille caso á voz do Señor, o teu Deus, gardando os seus mandamentos e os seus

preceptos, o escrito no libro desta lei. Si, convértete ó Señor, o teu Deus, con todo o teu

corazón e con todo o teu ser.

11Si, este mandamento que eu che mando hoxe non é imposible para ti nin che resulta

inaccesible. 12Non está no ceo para dicires: ¿Quen subirá por nós ó ceo e nolo collerá e

nolo fará escoitar, para que nós o cumpramos? 13Tampouco está da outra banda do mar

para dicires: ¿Quen cruzará por nós ó outro lado do mar e nolo collerá e nolo fará escoitar,

para que nós o cumpramos? 14Si, a palabra está moi cerca de ti: na túa boca e no teu

corazón, para a cumprires.

SALMO RESPONSORIAL Sal 68, 14 e 17. 30-31. 33-34. 36ab e 37

R/ (cf 33): Humildes, buscade ó Señor, e vivirá o voso corazón

14Eu, Señor, suplico cara a ti,

na hora, meu Deus, do teu favor.

Pola túa moita bondade,

respóndeme, pois ti e-lo socorro verdadeiro.

17Respóndeme, Señor, conforme ó teu amor,

pola túa misericordia, vólvete a min.

30Mais a min, pobre e doente,

érgueme, Deus, co teu socorro.

31Louvarei a Deus con cantos,

gabareino con acción de gracias.

33Olládeo, humildes, e alegrádevos,

avivecede o corazón os que buscáde-lo Señor,

34pois o Señor escoita ós humildes,

non despreza ós seus na cadea.

 36Abofé, salvará Deus a Sión:

recomporá as vilas de Xudá,

37Herdaranas os fillos dos seus servos,

habitaranas os que aman o seu nome.

Ou: Sal 18, 8. 9. 10. 11

R/ (9a): Os mandatos do Señor son rectos: aledan o corazón;

8A lei do Señor é perfecta:

reconforta a alma;

a declaración do Señor é firme:

fai sabio ó inxenuo;

9os mandatos do Señor son rectos:

aledan o corazón;

o precepto do Señor é limpo:

ilumina os ollos;

10o temor do Señor é puro:

permanece por sempre;

as decisións do Señor son verdadeiras:

enteiramente xustas.

11Son máis cobizables có ouro

máis có metal precioso;

son máis doces có mel,

máis có zume da antera.

SEGUNDA Col 1, 15-20

Por El e para El foron creadas tódalas cousas

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS COLOSENSES

15Cristo é a imaxe do Deus invisible,

de toda criatura el é o primeiro nacido,

16e por medio del fixéronse as cousas,

as da terra e tamén as do ceo,

as vistas cos ollos,

as por eles non vistas;

señoríos sexan ou ben maxestades,

sexan principados, tamén potestades;

el é modelo e fin

do universo creado.

17Antes ca todo está el,

todo nel se cimenta aínda hoxe.

18É tamén a cabeza do corpo

-o corpo é a Igrexa-.

El é o principio,

o primeiro en nacer de entre os mortos,

de xeito que en todo

sexa sempre o primeiro.

19Porque nel quixo Deus habitar

coa súa total plenitude:

20reconciliar así o universo

consigo, por el;

e no sangue da cruz

poñer paz entre os seres da terra

e do ceo, servíndose del.

ALELUIA Cf Xn 6, 63c. 68c:

As túas palabras, Señor, son Espírito e vida;

ti tes palabras de vida eterna

EVANXEO Lc 10, 25-37

Quen é o meu próximo?

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

25Ergueuse certo xurista e preguntoulle a Xesús para o poñer á proba:

-Mestre, ¿que teño que facer para herda--la vida eterna?

26El respondeulle:

-¿Que pon a Lei? ¿Que les?

27Contestou:

-Amara-lo Señor teu Deus con todo o teu corazón, con toda a túa alma, toda a túa forza e

con todo o teu entendemento, e o próximo coma a ti mesmo.

28El díxolle:

-Contestaches perfectamente; cúmpreo e vivirás.

29Pero o xurista, querendo xustificarse, preguntoulle a Xesús:

-¿E quen é o meu próximo?

30Xesús replicou:

-Dunha vez un home baixaba de Xerusalén a Iericó, e asaltárono uns bandidos, que,

despois de o roubaren e bouraren nel, deixárono medio morto. 31Cadrou a baixar polo

mesmo camiño un sacerdote, que, ó velo, deu un rodeo e pasou de largo. 32Igual fixo un

clérigo, que pasaba por alí: ó chegar e velo, deu un rodeo. 33Pero un samaritano, que ía de

camiño polo mesmo lugar, ó velo, sentiu lástima; 34e achegándose a el, curoulle as feridas

con aceite e viño e vendoullas. Logo, montouno na súa cabalgadura, levouno a unha

pousada e coidouno. 35O outro día colleu dous denarios, deullos ó pousadeiro, e díxolle:

"Coida del, e cando volva xa che pagarei o que gastes de máis".

36-¿Quen dos tres che parece que foi próximo do que caeu nas mans dos bandidos?

37El respondeu:

-O que practicou a misericordia con el.

Díxolle Xesús:

-Pois ti vai e fai outro tanto.