Domingo 24 de Ordinario B

PRIMEIRA Is 50, 5-9

Ofrecínlle-lo meu lombo ós que me ferían

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS

5O Señor abriu o meu oído,

e eu non me rebelei, non me botei para atrás.

6Ofrecín o lombo ós que me azoutaban, e a miña cara ós que me arrincaban a barba.

Non escondín a miña cara dos insultos e das cuspiñadas.

7Pero o Señor axudarame,

por isto non me sinto avergonzado, e poño a miña cara coma un diamante,

pois sei que non me avergonzarei.

8O que defende a miña causa está cerca.

¿Quen litigará comigo, cando comparezamos ante a comunidade?

Quen traballa a miña xusta sentencia está detrás de min.

9O Señor axudarame: ¿quen será o que me declare culpable?

SALMO RESPONSORIAL Sal 114, 1-2. 3-4. 5-6. 8-9

R/ (9): Camiñarei á vista do Señor

na terra da vida.

Ou: Aleluia

 1Amo ó Señor que escoita

a miña voz suplicante,

2e pon cara a min o seu oído

no día en que o chamo.

 3Cando me envolven lazos de morte

e as redes do abismo me atrapan;

cando me atopo en apreto e aflicción,

4invoco o nome do Señor:

¡Ai, Señor, sálvame a vida!

5O Señor é xusto e clemente,

o noso Deus é compasivo.

6O Señor garda os humildes:

na miña febleza hame socorrer.

 8Ti libras da morte a miña vida,

os meus ollos das bágoas,

os meus pés da caída.

9Camiñarei á vista do Señor

na terra da vida.

SEGUNDA Sant 2, 14-18

Se a fe non fructifica en obras, está morta

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SANTIAGO APÓSTOLO

14Irmáns benqueridos, ¿que proveito lle trae a un dicir que ten fe, se non ten feitos?

¿Acaso o poderá salvar esa fe? 15Se un irmán ou unha irmá andan espidos e necesitados

do pan de cada día, 16e vai un de vós e dilles: "ídevos en paz, quentádevos e fartádevos",

pero non lles dá aquilo que lle cómpre ó seu corpo, ¿que proveito levan? 17Pois o

mesmiño pasa coa fe: se non ten feitos, leva a morte no seu cerne.

18Pode dicir alguén: "ti te-la fe, eu teño os feitos". -Móstrame a túa fe sen feitos que eu

polos feitos heiche de mostra-la miña fe.

 ALELUIA Gal 6, 14:

Lonxe de min gloriarme senón é na cruz do Señor,

por quen o mundo está crucificado para min e eu para o mundo

EVANXEO Mc 8, 27-35

Ti e-lo Cristo...É preciso que o Fillo do home padeza moito

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

 27Ia Xesús cos seus discípulos cara ás aldeas de Cesarea de Filipo, e polo camiño

preguntoulles:

-¿Quen di a xente que son eu?

28Eles responderon:

-Uns, que Xoán Bautista; outros, que Elías; e outros, que algún dos profetas.

29El preguntoulles a eles:

-¿E vós, quen dicides que son?

Respondeu Simón Pedro:

-Ti e-lo Mesías.

30E prohibiulles diciren nada a ninguén.

31Entón, con toda claridade, empezou a adoutrinalos acerca de que era preciso que o Fillo

do Home padecese moito, e que o rexeitasen os anciáns, os Sumos Sacerdotes e mailos

letrados; que o ían matar, e que ós tres días había resucitar.

32Explicoulles isto con toda claridade. Entón Pedro, colléndoo á parte, empezou a rifarlle.

33Pero Xesús volvéndose cara ós discípulos, reprendeuno:

-¡Arreda de min, Satanás, que ti non te me deixas guiar por Deus, senón polos homes!

34E chamando á xente onda os seus discípulos, díxolles a todos:

-Se alguén quere vir comigo, que renuncie a si mesmo, cargue coa súa cruz, e que me siga.

35Pois o que queira poñer a salvo a súa vida, perderaa; pero quen perda a súa vida pola

miña causa e pola do Evanxeo, ese poñeraa a salvo.