DOMINGO XXI ORDINARIO - ciclo B

  

Primeira Lectura   Xos 24, 1-2a. 15-17. 18b

Serviremos o Señor porque El é o noso Deus

LECTURA DO LIBRO DE XOSUÉ

 

Naqueles días, xuntou Xosué todas as tribos de Israel en Xequeme chamou os anciáns de Israel, os xefes, os xuíces e mais os oficiais, e presentáronse diante de Deus.

 

E Xosué faloulle a todo o pobo deste xeito:

- Se vos anoxa servir o Señor, escollede hoxe a quen ides servir, se aos deuses que serviron vosos pais na outra banda do río ou aos deuses dos amorreos, os da terra que habitades. Eu e mais a miña familia serviremos o Señor.

 

Respondeu o pobo:

- Lonxe de nós arredármonos do Señor para servir a outros deuses, pois o Señor, o noso Deus, sacounos a nós e aos nosos devanceiros da terra de Exipto da situación de escravitude, e fixo diante de nós grandes prodixios e protexeunos ao longo de todo o camiño que percorremos e entre todos os pobos que encontramos ao pasar. Así que tamén nós serviremos o Señor, pois El é o noso Deus.

 

                        Palabra do Señor                                         R.: Grazas a Deus

 

 

SALMO RESPONSORIAL   Sal 33, 2-3. 16-17. 18-19. 20-21. 22-23

R.: (9a)Probade e vede o bo que é o Señor.

 

Bendigo o Señor en todo instante,

teño sempre na boca a súa loanza.

Eu glóriome no Señor,

que escoiten os humildes e se alegren.

 

Os ollos do Señor están postos nos xustos,

os seus oídos cara ao seu clamor;

mais o Señor encara os malvados,

para borrar da terra a súa memoria.

 

Claman aqueles e o Señor escoita,

líbraos de todas as angustias.

O Señor está preto do aflixido,

salva os de ánimo abatido.

 

Moitas son as angustias dos xustos,

pero de todas elas os libra o Señor.

El coida dos seus ósos,

nin un só lles romperán.

 

A maldade mata o impío,

quen aborrece os xustos será castigado.

O Señor redime os seus servos,

non será castigado quen a El se acolle.

 

 

 

Segunda Lectura   Ef 5, 21-32

Este é un misterio grande, falo de Cristo e da Igrexa

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS EFESIOS

 

            Irmáns:

            Sede ben guiados uns cos outros por respecto a Cristo. Que as mulleres se sometan aos propios maridos coma se fose ao Señor, pois o marido é cabeza da muller, como tamén Cristo é cabeza da Igrexa, o salvador do corpo.

            E, como a Igrexa se somete a Cristo, así tamén as mulleres aos seus maridos, en todo.

            Homes, amade as vosas mulleres, como tamén Cristo amou a Igrexa e se entregou por ela para santificala, purificándoa co baño de auga na palabra e para presentala deste xeito diante de si, radiante, sen lixo nin engurra nin cousa polo estilo, senón santa e inmaculada.

            Así deben tamén os maridos amar as súas mulleres coma os seus propios corpos. Quen ama a súa muller ámase a si mesmo, porque ninguén odiou endexamais a súa propia carne, senón que a mantén e a quece, como fai Cristo coa Igrexa, porque somos membros do seu corpo.

            Por iso deixará o home a seu pai e mais a súa nai e unirase á súa muller e serán os dous un só corpo.

            Gran misterio é este e eu refíroo a Cristo e á Igrexa.

 

                        Palabra do Señor                                         R.: Grazas a Deus

 

 

 

ALELUIA   Cf. Xn 6, 63c. 68c

Se non se canta, pódese omitir.

 

Aleluia. aleluia.

As túas palabras, Señor, son espírito e vida;

ti tes palabras de vida eterna.

Aleluia.

 

 

Evanxeo   Xn 6, 60-69

E onda quen imos ir? Ti tes palabras de vida eterna

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 

            Naquel tempo, moitos dos discípulos de Xesús dixeron:

            — Que dura é esta doutrina! Quen pode admitir tal cousa?

 

            Comprendendo Xesús que os seus discípulos murmuraban do asunto, díxolles:

            — Escandalízavos iso? E logo se vísedes o Fillo do Home subindo a onde estaba antes? O espírito é quen dá vida, a carne non vale para nada; as palabras que eu vos falei son espírito e son vida. E, aínda así, hai algúns de vós que non cren.

 

            Pois ben sabía Xesús desde o principio quen eran os que non crían e mais quen o había de entregar. E proseguiu:

            — Por iso téñovos dito que ninguén pode vir a min se non llo concede o Pai.

 

            Desde aquela, moitos dos seus discípulos botáronse para atrás e xa non andaban con el. Preguntoulles entón Xesús aos Doce:

            — Vós tamén vos queredes ir?

 

            Respondeulle Simón Pedro:

            — Señor, e onda quen imos ir? Ti tes palabras de vida eternae nós cremos e recoñecemos que ti es o Santo de Deus.

 

                        Palabra do Señor                                         R.: Loámoste, Cristo