DOMINGO XXII ORDINARIO - CICLO A
Primeira Lectura Xer 20, 7-9
LECTURA DO LIBRO DO PROFETA XEREMÍAS
A palabra do Señor volveuse escarnio para min
Señor, seducíchesme e deixeime seducir;
collíchesme e puideches comigo.
Sirvo a cotío de burla;
a destrución é o meu pan.
Sempre que falo, teño que proclamar: Desastre!;
teño que clamar: Destrución!
A palabra do Señor volveuse para min un escarnio, unha burla continua.
Se digo: "Non me vou acordar máis del,
non falarei máis no seu Nome",
entón a súa palabra vólvese coma un lume abrasador no meu corazón,
un lume prendido nos meus ósos;
fago forza por apagalo, pero non son capaz.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 62, 2. 3-4. 5-6. 8-9
R/. (2b): De ti ten sede a miña alma, Señor, meu Deus.
Deus, o meu Deus es ti, por ti madrugo,
de ti ten sede a miña alma,
por ti devece o meu corpo,
coma terra reseca, sedenta, sen auga.
Miro cara a ti no santuario,
para ver o teu poder e a túa gloria.
A túa misericordia é preciosa máis cá vida,
lóante os meus labios.
Toda a miña vida hei bendicirte
levantando no teu nome as miñas mans.
Coma de graxa e manteiga, hei quedar satisfeito,
han loarte xubilosos os meus labios.
Ti es o meu auxilio,
á sombra das túas ás estou contento.
A miña alma está unida a ti,
abrigoume a túa destra.
Segunda Lectura Rm 12, 1-2
LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS ROMANOS
Ofrecede os vosos corpos como oblación vivente
Rógovos, irmáns, pola misericordia de Deus, que ofrezades os vosos corpos como sacrificio vivo, santo, grato a Deus: coma o voso culto espiritual.
E non vos axustedes ao mundo presente: máis ben, transformádevos, pola renovación da mente, para que poidades coñecer cal é a vontade de Deus: o bo, o que lle agrada, o perfecto.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
ALELUIA Cf. Ef 1, 17-18
Se non se canta, pódese omitir.
Aleluia, aleluia.
Que o Pai do noso Señor Xesús Cristo
ilumine os ollos do voso corazón
para que saibamos cal é a esperanza da nosa vocación.
Aleluia.
Evanxeo Mt 16, 21-27
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
Se alguén quere vir comigo, renegue de si mesmo
Naquel tempo, comezou Xesús a aclararlles aos seus discípulos que tiña que ir a Xerusalén, e que alí o ían facer padecer moito os anciáns, os sumos sacerdotes e os letrados; que o ían executar e que ao terceiro día había resucitar.
Pedro, colléndoo á parte, empezou a rifar con el, dicindo:
‑ Deus te libre, Señor; a ti non che pasará nada diso de maneira ningunha.
Pero el, volvéndose, díxolle a Pedro:
‑ Arreda de min, Satanás! Ti es un tentador para min, porque non te deixas guiar por Deus senón polos homes.
Entón díxolles Xesús aos seus discípulos:
‑ Se alguén quere vir comigo, renegue de si mesmo, cargue coa súa cruz e sígame. Porque quen queira poñer a salvo a súa vida, perderaa; pero quen a perda por min, encontraraa.
Pois de que lle serve ao home gañar o mundo enteiro se arruína a súa vida? E que pode dar un home en troco pola súa vida?
Porque o Fillo do Home ha vir na gloria de seu Pai cos seus anxos; entón pagará a cadaquén conforme á súa conduta.
Palabra do Señor R/. Loámoste, Cristo
Comentarios
Publicar un comentario