Domingo 10 de Ordinario B

PRIMERA Xen 3, 9-15

Poñerei hostilidade entre a túa descendencia e a da muller

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA XÉNESE

 Despois de que o home comeu da árbore, Deus chamou por el, preguntándolle: -"¿Onde

estás?" 10Respondeu o home: -"Oínte no xardín, e tiven medo. O verme espido,

agacheime".

11Preguntoulle o Señor Deus: -"¿Quen che dixo que estabas espido? ¿É que comiches da

árbore da que che prohibira comer?"

12Respondeulle o home: -"A muller que me deches por compañeira ofreceume do froito, e

comín".

13O Señor Deus díxolle á muller: -"¿Qué é o que fixeches?" E a muller respondeu: -"A

serpe enganoume, e comín". 14Entón o Señor Deus díxolle á serpe: -"Porque fixeches isto,

maldita sexas entre os animais e as feras todas do monte. Andarás arrastrada e comerás po

toda a túa vida. 15Poño hostilidade entre ti e a muller, entre a túa liñaxe e a dela. Ti

tentarás de atanguerlle o calcañar, pero ela esmagarache a cabeza".

SALMO RESPONSORIAL Sal 129, 1-2. 3-4ab. 4c-6. 7-8

R/ (7): No Señor está o amor

e a redención cumprida.

Desde os abismos chámote, Señor;

2escoita, Señor, a miña voz.

Ten atentos os oídos

ó clamor da miña súplica.

3Se ti levas conta dos pecados,

¿quen, Señor, se terá en pé?

4Mais en ti está o perdón,

para te faceres respectar.

5Eu espero no Señor, a miña alma espera;

eu confío na súa palabra.

6A miña alma vólvese ó Señor,

máis do que os vixías á aurora.

Se os vixías esperan a aurora,

 7que Israel espere ó Señor,

pois no Señor está o amor

e a redención cumprida.

8El é quen redime a Israel

de tódolos pecados.

 SEGUNDA 2 Cor 4, 13 - 5, 1

Cremos, por iso falamos

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA SEGUNDA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS CORINTIOS

 Irmáns e irmás:

13Mantendo o mesmo espírito de fe, segundo o que está escrito creo e por iso falo, tamén

nós cremos e por iso falamos. 14Porque sabemos que Aquel que resucitou a Xesús nos ha

resucitar tamén a nós con Xesús e nos ha colocar convosco onda el. 15Todo isto acontece

por causa vosa, de modo que, ó estenderse a gracia, se multiplique o número dos

agradecidos, para gloria de Deus.

16Por iso non nos apoucamos: aínda que o noso exterior vai esmorecendo, o interior, todo

o contrario: renóvase de días a días. 17Os sufrimentos transitorios e leves prepárannos

unha inmensa carga de gloria eterna por riba de toda medida. 18Non poñémo-las nosas

olladas nas cousas que se ven, senón nas que non se ven; porque as que se ven son

efémeras, mentres que as que non se ven son eternas.

5 1Sabemos que, se a nosa morada terrestre -que vén ser coma unha cabana-, se derrubase,

contamos cunha edificación de Deus, unha casa eterna no ceo, non feita por mans de

homes.

 ALELUIA Xn 12, 31b-32

Agora vai ser expulsado o príncipe deste mundo, di o Señor;

e eu, cando sexa levantado da terra,

atraerei a todos a min.

 EVANXEO Mc 3, 20-35

Satán ten fin

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

20Foi Xesús cos seus discípulos para a casa; alí xuntouse de novo tanta xente, que nin

podían comer. 21E cando o souberon os seus parentes, foron buscalo á forza; porque a

xente dicía que perdera o sentido.

22Os letrados que baixaran de Xerusalén, dicían: "ten dentro a Belcebú; bota fóra os

demonios co poder do príncipe dos demonios". 23El chamou por eles e púxolles estas

comparanzas:

-¿Como pode Satanás botar a Satanás? 24Se un reino está dividido en contra de si mesmo,

non se pode manter en pé. 25Se unha casa está dividida en contra de si mesma, non pode

subsistir. 26Así que, se Satanás está dividido e loita contra si mesmo, non pode subsistir e

está perdido.

27Ninguén pode entrar na casa dun home forte, e roubarlle canto ten, se primeiro non o

amarra; só entón poderá arramplar con canto hai na casa.

28Tede por seguro que todo se lles perdoará ós homes, os pecados e cantas blasfemias

digan; 29pero a quen basfeme contra o Espírito Santo, nunca se lle perdoará, e cargará

eternamente co seu pecado.

30Isto dicíao porque eles acusábano de que tiña dentro un espírito malo.

31Nisto chegan súa nai e mailos seus irmáns, e mandárono chamar desde fóra. 32Era moita

a xente que estaba sentada arredor del, e fóronlle dicir:

-Aí fóra están túa nai e mais teus irmáns, que te veñen buscar.

33El respondeu:

-¿Quen é miña nai, e quen son meus irmáns?

34E mirando os que estaban sentados arredor del, dixo:

-Velaí a miña nai e mailos meus irmáns: 35pois o que cumpra a vontade de Deus, ese é o

meu irmán, a miña irmá e miña nai.