Ficha e Lectio - María, Nai de Deus
ADAPTADO DE : http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/
LECTIO:
SANTA MARÍA NAI DE DEUS
(1. I. 2015)
Cansados
como estabamos ata as doce da noite pasada co ano vello e cheo de días que
levabamos ó lombo, agora seguramente andaremos máis lixeiros co pequerrexo ano
que levamos no colo e que se chama 2015.
Si.
Todos temos, dunha forma ou doutra, esa experiencia do tempo que pasa e que vai
pasando con nós. Se non houbese anos que contar, noite vella e aninovo,
abrentes e solpores, noites e días, resultaríanos menos doado dármonos conta do
paso do tempo.
Moitos
filósofos, pensadores, físicos teóricos, etc. intentaron e intentan saber en
que consiste realmente o tempo. O malo é que nós estamos tan identificados con
el que nos resulta difícil velo, coma quen di, diante de nós, a una certa
distancia, para contemplalo así en si mesmo.
Dicimos
que Deus vive na súa propia eternidade e que nós vivimos no tempo. O caso é que
este Deus que chamamos intemporal se meteu, no seu Fillo Xesús do Nadal, no
tempo. De maneira que, irmáns como somos de Xesús e participantes así da súa divindade
(como nos di a propia liturxia), temos todos algo de temporais e algo de
eternos. Somos persoas humanas e, coma tales, limitadas, mais tamén entendemos
dalgunha maneira iso de ser eternos e, ademais, querémolo ser. ¿A quen non lle
gustaría vivir cen, mil, un millón de anos, vivindo ademais, como se adoita
dicir, cunha boa “calidade de vida”, sen que pareza que o tempo pasa por un?
Con
todo isto o que quero dicir é que, ó rematar un ano e dar comezo o novo,
deberiamos darlle grazas a Deus por permitirnos asomarnos ó balcón soleado
deste Aninovo, podendo así ollar con esperanza cara ó futuro. Grazas e, tamén,
pedirlle perdón porque hai moita contaminación no mundo para podermos chegar
limpos de po e palla ata o final do ano. Se o xusto peca sete veces, cantas
máis veces non teremos pecado nós, que tampouco podemos fachendear de xustos,
pois isto mesmo sería xa un pecado máis para engadir ós que xa temos....
Á
altura deste comezo do Aninovo, é sempre bo tamén botarlle unha ollada ás
tarefas, proxectos ou quefaceres que se nos presentan ou poden presentar nel.
Para vermos se están ou non en liña con aquilo que somos ou queremos ser. É moi
posíbel que a todos nos conveña medrar aínda máis no senso da nosa común
fraternidade, derivada de sermos e sentírmonos fillos dun mesmo Pai, do noso
común Pai Deus. Polo menos cara a isto parece apuntar a Segunda Lectura de
hoxe, tomada da carta do apóstolo Paulo ós Gálatas. Dinos nela Paulo que Deus Pai
nos mandou o seu Fillo, nado dunha muller, para deste xeito podérmonos
converter en fillos “adoptivos” de Deus;
e que por iso todos podemos invocar a Deus chamándoo “¡meu Pai!”; e de
que de aquí provén tamén o feito de que sexamos de verdade “herdeiros” das
grandezas e riquezas de Deus Pai. “Por seres fillo –dinos a cada un de nós
Paulo- es tamén, grazas a Deus, herdeiro”.
A
carta ós Gálatas de Paulo é unha grandiosa e persistente loa da “liberdade”. É
bo lembralo a comezos de ano. Por moito que algúns tendan a considerar os
cristiáns como sometidos ou escravizados por un Deus ameazador, a verdade é que
os cristiáns temos dereito e razóns para considerármonos ben libres. Libres no
noso comportamento e na nosa relación con Deus e con todos. Dínolo Paulo de
maneira clara nesta súa carta de hoxe: “Ti xa non es escravo, senón fillo”.
Por
iso este día primeiro de ano é tamén o “Día Mundial da Paz”. E está claro que
non pode haber “paz” onde hai asoballamento ou escravitude. Un cristián no
debería endexamais aturar ser “escravo” de ningún Deus nin de ningunha persoa
humana, sexa esta quen sexa. Deus fíxonos en Xesús libres e quérenos así.
Naturalmente,
esta liberdade non é unha liberdade calquera. A liberdade cristiá é, de maneira
paradoxal, a liberdade de quen libremente se fai “escravo” dos demais en
servizo a eles e en amor a eles. Este tipo de “escravitude” si que é boa.
Exerceuna o noso irmán maior, Xesús, durante toda a súa vida e de maneira
simbólica lavándolles os pés ós seus discípulos na derradeira cea. É a
liberdade dunha Teresa de Calcuta, que se fixo voluntariamente escrava de
asoballados e desprezados, e a de tantas outras e outros (cristiáns ou non) que
intentaron e intentan crear liberdade por onde queira que van facéndose libremente
escravos dos demais.
No
mundo pertencemos todos a unha mesma familia en canto fillos dun mesmo Pai Deus.
Se o noso irmán maior Xesús non quixo nacer nunha casa normal, senón nunha
corte, e morrer nunha cruz en vez de nun leito de rosas sería seguramente para
que ningún desgraciado deste mundo despois del puidese dicir que Xesús non é
seu irmán.
Deus
quixo facerse en Xesús fillo dunha nai humana. Por iso celebramos hoxe tamén a
festividade de Santa María, “Nai de Deus”. Parece imposíbel que se poida falar
con verdade e case sen contradición dunha “Nai de Deus”. Pero é que para Deus, unha
vez máis, “non hai imposibles”. Parécenos imposíbel que Deus se faga home en
Xesús, e, a pesar de todo, ese o “misterio” central da fe que profesamos.
Renovando
coa graza de Deus a nosa fe nel, comecemos este Aninovo coa alegría do Espírito
de Deus e a beizón do Pai e do Fillo. E, deste xeito, que a Santísima Trindade
de Deus presida tódolos días deste novo ano 2015, que desde hai só doce horas nos
acompaña. ¡E moitas felicidades tamén ós que celebrades hoxe o voso onomástico:
ós que se chaman Xesús ou Xesusa, Manuela ou Manuel, Salvador, María, etc.
etc.! Que Deus nos bendiga a todos!
CREDO
ORACIÓN DOS FIEIS:
Deus
Pai, Señor do tempo e da eternidade, que nos concedes celebrarmos conxuntamente
o comezo deste novo ano 2015, dirixímosche ti a nosa oración dicindo:
ESCÓITANOS, PAI. TODOS: ESCÓITANOS, PAI.
- Protéxenos, Pai, ó longo deste novo ano de todo
mal e de toda malicia na nosa vida e no noso comportamento. TODOS: ESCÓITANOS, PAI.
-
Pedímosche, Pai, pola paz en tódolos pobos e nacións, para que así chegue á súa
plenitude a conciencia de sermos todos fillos teus e irmáns entre nós. TODOS: ESCÓITANOS, PAI.
- Concede, Pai, a tódolos que sofren persecución
ou inxustiza no mundo vérense libres da súa desesperanza e das súas dores. TODOS: ESCÓITANOS, PAI.
Pedímoscho, Pai, por mediación do
teu fillo Xesús, que puxo a súa tenda entre nós para así salvarnos e liberarnos
a todos. Amén.
Manuel Cabada Castro
VER TAMÉN:
Comentarios
Publicar un comentario