Rom 13, 11-14a: A nosa salvación está xa máis cerca

Domingo I de Advento - ciclo A

VÉN, SEÑOR, XESÚS!

Que cando chegues e chames á miña porta

atopes a miña mente esperta,

o meu corazón inclinado totalmente a ti,

os meus pés sen desviarse do teu camiño

e as miñas mans envorcadas de cheo na realización do teu Reino.

Que non me durma, Señor,

e que, na noite da miña vida,

manteña acendida a lámpada da miña fe,

aberta a xanela das miñas primeiras ilusións

confiado na voz profética que me chega puntualmente en cada Advento.

VÉN, SEÑOR, XESÚS!

Son moitos os que desexan verme adormentado.

Son moitos os que me contan que non virás.

Son moitos, mesmo dos meus, os que se cansaron de esperar.

Axúdame, Señor, a ser persoa de esperanza,

a esperar coa ilusión dun neno

o escintileo da estrela dun novo mañá,

a noite máxica dun Nadal luminoso,

o misterio que asombra os meus ollos e o meu corazón

ao ver a túa humanidade e divindade xuntas,

como garantía da miña propia humanidade engrandecida.

VÉN, SEÑOR, XESÚS!

Que me manteña esperto, Señor,

para seguir mirando o horizonte da miña vida

sabendo que ao longo do Advento da miña historia chegarás,

porque estou convencido de que cumpres sempre as túas promesas.

E porque xa estás para sempre no meu corazón

desde o momento en que empecei a desexar que chegases?

E diso, Señor, fai xa moito tempo.

VÉN, SEÑOR, XESÚS!

Amén.

Isidro Lozano