Sobre o Día do Traballo

Sempre que chega este día, lembro ós meus compañeiros da XOC , ós que coñecín hai anos, movemento apoiado por Acción Católica, con case un século de antigüidade, e tamén da HOAC. Neste ano, cos tempos que corren e coincidindo coa beatificación de Xoan Paulo II, precisamente neste día, -e lembrando a súa aportación á doctrina social da Igrexa-, penso que é bo momento para desempoar este documento da Conferencia Episcopal, do ano 1994. 


Ademais, o documento remata cunha advocación á Virxe, polo que parece escollido esecialmente para estas datas. Espero que nos lembre a todos o traballo que queda por facer e a nosa implicación como laicos ou relixiosos, a cada quen o seu. E porque os traballadores non están, nin deben estar desamparados pola Igrexa.


Coma sempre, parece que non pasóu o tempo desde que foi publicado, pero, como é moi longo, publicareino por partes, así que hoxe un pouco e mañá máis.


Unha aperta baixo o sorriso da Nai.

TRADUCIDO DE : http://www.conferenciaepiscopal.es/documentos/Conferencia/pdf/LIBRO22.PDF

ÍNDICE

INTRODUCIÓN

I. A QUE REALIDADE REFERÍMONOS, CANDO FALAMOS DO MUNDO OBREIRO?

II. DIMENSIÓNS BÁSICAS DA PASTORAL OBREIRA

 LIÑAS DE ACCIÓN

1. A Pastoral Obreira é obra de toda a Igrexa

2. A Pastoral Obreira «especialmente necesaria» na actividade pastoral da Igrexa

3. A pastoral obreira, unha pastoral específica

 PROPOSTAS

1.ª PRESENZA DA PASTORAL OBREIRA NA VIDA E MISIÓN DA IGREXA

 Promoción, presenza e participación

 Animación e inserción

- Parroquias, arciprestazgos, vigairías e zonas

- Delegacións de Pastoral Obreira

- Comunidades de relixiosos e relixiosas insertos no mundo do traballo e na

vida dos barrios

- Sacerdotes e diáconos permanentes

2.ª PRESENZA DA PASTORAL OBREIRA NA SOCIEDADE

 A evangelización do mundo obreiro nunha nova situación histórica

 Participación dos laicos

 O anuncio, presenza e compromiso

 Denuncia profética

 Relación con outras organizacións

 Acompañamento e animación

 Relación Pastoral Social - Pastoral Obreira

III. FORMACIÓN DE MILITANTES OBREIROS CRISTIÁNS

 Urxencia e prioridade

 Promover escolas e institucións de formación

 Animar a formación de sacerdotes, diáconos permanentes, relixiosos e seminaristas

 Participación dos laicos na formación dos seminaristas e sacerdotes   

 A pastoral obreira de toda a Igrexa

 Estilo de vida persoal coherente co Evanxeo de Xesucristo

 Espiritualidade

IV. EXTENSIÓN DA PASTORAL OBREIRA

 Esixencia interna dunha nova evangelización

 Movementos apostólicos

 Escolas sociais

 Teólogos, expertos...

 Prensa, radio, televisión...

REFLEXIÓN FINAL

LXII Asemblea Plenaria da Conferencia Episcopal Española

  Páxina 2/16 Documentos da Conferencia Episcopal Española (www.conferenciaepiscopal.es)

 INTRODUCCIÓN

  O camiño que no noso país percorreu a Igrexa no  servizo ao mundo obreiro, ha ir creando as condicións e puxo as bases, para que podamos abordar canto concierne á pastoral obreira coa suficiente madurez. Conscientes da situación pola que atravesan os traballadores, e animados polas persoas e grupos que prestan o seu servizo na evangelización do mundo do traballo, decidímonos, hai xa tempo, a abrir un proceso de reflexión sobre a pastoral obreira, que debía confluír nunha Asemblea Plenaria dedicada a este tema.

  Como reflicten as actas que nos chegaron das distintas dióceses, o proceso de reflexión e revisión que realizamos durante estes anos, así como os encontros que tivemos, enriquecéronnos a todos. O presente documento, froito en gran medida do traballo eclesial xa feito, quere ser expresión da nosa preocupación e compromiso pola evangelización do mundo obreiro, así como testemuño da nosa proximidade, alento  e estímulo a cuantos dedícanse con xenerosidade e paciencia a levar a Boa Noticia da liberación e da salvación cristiás ao mundo do traballo. Con el queremos promover a pastoral obreira no seo da pastoral xeral da Igrexa e ofrecemos para iso algunhas orientacións e liñas de acción.

  Dirixímonos, en primeiro lugar, a toda a comunidade eclesial, porque toda ela é corresponsable da evangelización do mundo obreiro. Pero con especial interese dirixímonos a aquelas parroquias, movementos, comunidades, grupos e persoas, que senten especificamente enviados pola Igrexa a realizar a súa misión no mundo do traballo. Queremos tamén convidar o traballo apostólico neste campo a aqueles membros da comunidade eclesial que, procedentes do mundo do traballo, non senten, con todo, a chamada que a Igrexa lles fai a realizar nel a súa misión evanxelizadora.

  O presente documento ten o seu contexto máis apropiado no anterior documento da CEE «Os cristiáns laicos, Igrexa no mundo». Aí atópanse as claves adecuadas para comprender, fundamentar e levar a cabo canto agora dicimos referíndonos especificamente ao mundo obreiro.

Tamén existe unha estreita relación de complementariedade co documento recentemente aprobado sobre «A caridade na vida da Igrexa».

I. A QUE REALIDADE REFERÍMONOS, CANDO FALAMOS  DO MUNDO OBREIRO?

  Non se trata agora de facer un estudo sociolóxico sobre a realidade social do mundo do traballo. Pero si é convinte constatar que se trata dunha realidade complexa, a fin de non caer na tentación da simplificación, afirmando ou que nada cambiou ou que cambiou todo.

  Os anos de desenvolvemento primeiro, o impacto das novas tecnoloxías despois, a mundialización da economía, e, por último, a crise e as estratexias de saída das crises baseadas na flexibilización do mercado de traballo impostas polo capital, provocaron no mundo do traballo transformacións profundas, unha crecente fragmentación e heteroxeneidade, unha perda importante da conciencia obreira e, en importantes sectores do mundo obreiro, un progresivo empobrecimiento, que chega até o que se denomina hoxe «exclusión social». Parece coma se a realidade obreira se difuminase até o punto de perder a súa propia entidade. Polo menos, así pensan algúns.

  Con todo, o mundo obreiro, centro da preocupación eclesial neste documento, continúa sendo a realidade máis importante social e numericamente na nosa sociedade, aínda que esa realidade atópese hoxe en forte proceso de transformación e no seu seo exista unha gran variedade de situacións; este mundo xa non só se atopa na industria e os servizos, senón tamén no campo, o mar, a emigración...; está formado por quen traballan legalmente ou polos que teñen que facelo na economía ilegal ou mergullada; por obreiros fixos, eventuais e en paro; por parados de longa duración, con contratos intermitentes, a tempo parcial, ou os chamados de aprendizaxe; por traballadores cunha alta cualificación profesional que, ou non  teñen traballo, ou o teñen inestable e mal pago. Forman, ademais, o mundo obreiro os traballadores autónomos a miúdo con dificultades de subsistencia. Fórmano quen teñen conciencia clara de ser obreiros. Todos estes: mozos e adultos, activos e xubilados, barrios populares, familias enteiras... coas súas condicións de traballo e de vida marcadas pola precariedade, modestia económica, dependencia... coas súas diferentes situacións e coas súas luces e sombras constitúen a realidade incuestionable do mundo obreiro actual.

  O mundo obreiro segue existindo. Aínda que o seu rostro cambiase, o posto que ocupa no sistema de produción segue sendo o mesmo; están subordinados e han de estar sometidos ás esixencias do capital (activos financeiros, multinacionais, poderes ou decisións de tipo político, etc.), que é quen impón as condicións de traballo e de vida en función dos seus intereses.

«No entanto, é necesario denunciar a existencia duns mecanismos económicos, financeiros e sociais, os cales, aínda que manexados pola vontade dos homes, funcionan de modo case automático, facendo máis ríxidas as situacións de riqueza dos uns e de pobreza dos outros. Estes mecanismos, manobrados polos países máis desenvolvidos de modo directo ou indirecto, favorecen por mor do seu mesmo funcionamento os intereses dos que os manobran, aínda que terminan por sufocar ou condicionar as economías dos países menos desenvolvidos. É necesario someter no futuro estes mecanismos a unha análise atenta baixo o aspecto ético-moral» (XOÁN PAULO II, Carta enc. Sollicitudo rei socialis [SRS]).

Aquí está a raíz das situacións de explotación, de pobreza e de crecente exclusión social que existen dentro do mundo obreiro.

  Deste xeito, a Doutrina Social da Igrexa recoñece o sentimento que hai no mundo obreiro de como en extensas capas do seu seo vaise instalando o sufrimento e a marxinación social. A regulación que, legalmente ou á marxe da lei, está a imporse a moitos traballadores é, en múltiples ocasións, incompatible coa dignidade da persoa humana e co respecto aos dereitos humanos. Todo iso vai creando unha situación social  na que, aínda que non se pode identificar o mundo obreiro cos pobres, estes si son unha parte moi importante do mundo obreiro e teñen unha estreita relación con el. O Papa díxonolo con toda claridade e contundencia: «Os pobres [...] aparecen en moitos casos como resultado da violación do traballo humano; ben sexa porque se limitan as posibilidades do traballo, é dicir, pola praga do desemprego, ben porque se desprezan o traballo e os dereitos que flúen do mesmo, especialmente o dereito ao xusto salario, á seguridade da persoa do traballador e da súa familia» (XOÁN PAULO II, Carta enc. Laborem exercens [LLE] 8). 

  «A Igrexa está vivamente comprometida nesta causa, porque a considera como a súa misión, o seu servizo, como verificación da súa fidelidade a Cristo, para poder ser verdadeiramente "a Igrexa dos pobres"» (LLE 8). Por iso ela ha de mostrarse fondamente sensible ao mundo do traballo e prestarlle unha atención e dedicación especial. 

II.- DIMENSIÓNS BÁSICAS DA PASTORAL OBREIRA

A evangelización do mundo obreiro, obxectivo central da Pastoral Obreira, é preocupación, responsabilidade e tarefa de toda a Igrexa (EN 14; CLIM 19). É ela, en canto corpo visible da presenza de Cristo entre nós, quen recibe do a misión de «ir polo mundo enteiro predicando a Boa Noticia a toda a humanidade» (Mc. 15, 15-20). Fiel á vontade do seu Señor, toda a Igrexa ha de sentirse e ha de mostrarse corresponsablemente unida, tamén no testemuño cristián, no servizo evangélico aos traballadores e tamén á vontade transformadora deses condicións sociais que tan directamente afectan o mundo obreiro.

Por iso é fundamental que na comunidade crente exista e se consolide unha conciencia común, sinceramente compartida por todos os membros do Pobo de Deus, acerca da necesidade, importancia e dimensións fundamentais dunha Pastoral Obreira verdadeiramente eclesial.

LIÑAS DE ACCIÓN

As liñas de acción que presentamos á comunidade cristiá arrincan destas conviccións, actualizadas e profundadas na reflexión común sobre a práctica pastoral que viñemos realizando durante estes anos.

1. A Pastoral Obreira é obra de toda a Igrexa

A evangelización do mundo obreiro ha de ser comprendida, asumida e vivida por toda a Igrexa como obra propia. A Igrexa recoñece e apoia a misión específica de comunidades,movementos e persoas, que recibiron este carisma no seo da mesma Igrexa. A Pastoral Obreira nunca debese ser considerada como a tarefa particular e exclusiva dalgunhas comunidades, movementos e persoas, que, pola súa propia conta e risco, decidiron dedicarse á misión no mundo obreiro.

Para iso, será necesario cultivar e fortalecer, en todos os membros da comunidade eclesial, -Bispos, Presbíteros, Relixiosas/relixiosos e seglares- a convicción e o sentimento de que é a Igrexa quen envía a evangelizar no mundo obreiro e quen, por iso, comprométese a acompañar, soster e animar a quen realizan aí esta misión. Para avanzar nesta dirección ofrecemos as seguintes liñas de acción:

a) A Pastoral Obreira debe ser comprendida e vivida como obra de toda Igrexa Diocesana, por esta razón, debe ser animada e impulsada polo Bispo e demais ministerios, representada nos consellos pastorais diocesanos e parroquiais, como debe estar dotada dos medios e recursos necesarios.

b) Débese coidar e fortalecer a conexión e relación entre a Pastoral Xeral, que hoxe máis que nunca ha de ser verdadeiramente misioneira, e a Pastoral Obreira, para que entre ambas existan relacións positivas de harmonía e colaboración e non de descoñecemento mutuo e diverxencia. Para iso é necesario que entre as persoas e grupos responsables existan actitudes de diálogo, coordinación e colaboración estreita. Así toda a Igrexa responderá máis eficazmente á súa misión evanxelizadora única.

c) A Pastoral Xeral, ademais, deberá contribuír positivamente a facer posible e facilitar a existencia da Pastoral que a Igrexa necesita para a evangelización do mundo obreiro. Iso implica:

- Favorecer e coidar a formación da conciencia social e política de todos os cristiáns, facéndolles conscientes das implicacións sociais da fe e axudándolles a descubrir que a dimensión social non é un engadido da fe cristiá, senón un compoñente esencial da mesma. De todo iso falamos reiteradamente en «Cristiáns Laicos, Igrexa no Mundo».

- Crear as canles e medios necesarios para que todos os cristiáns coñezan a Doutrina Social da Igrexa e teñan, no posible, unha presenza e compromiso na vida pública coherentes con ela. Este compromiso levará a incidir dunha maneira decisiva nas condicións de vida do mundo obreiro. Só así poderá xurdir e expresarse a urxencia da tarefa evanxelizadora.

- En canto a aqueles cristiáns que forman parte do mundo obreiro, será necesario axudarlles a espertar a súa conciencia obreira e a cultivala en coherencia coa súa fe cristiá, animándolles tamén a participar nas organizacións obreiras e asumir a responsabilidade que teñen na  evanxelización dos seus compañeiros de traballo.

- Será necesario pór os medios para que toda a comunidade cristiá coñeza a situación do mundo obreiro, comprenda as súas xustas aspiracións e senta solidaria con elas. A razón é que non se ama o que non se coñece.

- Máis en concreto, dar a coñecer os movementos e grupos que se dedican á evangelización do mundo obreiro e crear un clima favorable ao labor que realizan, axudar a superar prexuízos e receos, facilitarlles o seu labor e acompañalos cando for necesario.

- Por último será necesario cultivar e potenciar as relacións entre a Igrexa e o Mundo Obreiro, analizando con sinceridade e liberdade profética, en actitude de conversión a situación real e ao mesmo tempo que se profunda nas súas causas. Desde o descoñecemento, a desconfianza ou os receos mutuos seguirá sendo imposible a evangelización do mundo obreiro até o punto de que a Igrexa teña estabilidade nel. As experiencias de encontro e diálogo entre a Igrexa e o Mundo Obreiro, vividas no proceso de reflexión que seguimos e con motivo dalgunhas situacións e acontecementos recentes, poden ser o comezo dun camiño no que habemos de profundar e o que debemos ensanchar.

2. A Pastoral Obreira "especialmente necesaria" na actividade pastoral da Igrexa

«Uno dos contidos máis importantes da Nova Evangelización está constituído polo anuncio do "Evanxeo do Traballo" que presentei na miña encíclica Laborem Exercens, e que, nas condicións actuais, volveuse especialmente necesario. Iso supón unha intensa e dinámica pastoral dos traballadores, tan necesaria hoxe, como no pasado, respecto do cal, baixo algúns aspectos, volveuse aínda máis difícil. A Igrexa ten que buscar sempre novas formas e novos métodos, sen ceder ao desalento». (Alocución de Xoán Paulo II, 15 de Xaneiro, 1993).

Cando a comunidade eclesial reflexiona desde a súa fe cristiá sobre o significado que o traballo ten na vida persoal, familiar e social dentro da nosa sociedade, atopa motivacións, múltiples e profundas, para dar á evanxelización do mundo obreiro un lugar preferente na súa actividade pastoral (Cfr Alocución Xoán Paulo II, 18-11-1983, nº 22). Velaquí algunhas destas motivacións:

- Aceptando que non é xusto identificar o mundo obreiro cos pobres, tamén é xusto recoñecer que unha parte moi ampla do mundo dos pobres, destinatarios preferentes da evangelización, pertence ao mundo do traballo, xa que existe unha conexión obxectiva moi estreita entre a situación laboral e o mundo da pobreza, a emigración, a marxinación.

- Na organización do traballo, na súa realización e nas relacións sociais que da mesma derívanse a dignidade da persoa humana, punto central da fe cristiá e da doutrina social da Igrexa, é negada obxectivamente e os seus dereitos non son recoñecidos e respectados en múltiples situacións e ocasións (SRS 33).

- Na nosa sociedade, o traballo xoga un papel fundamental e decisivo na vida persoal, familiar e social. Cando o traballo e as súas condicións ven profundamente deteriorados, como ocorre nestes momentos, toda a vida persoal, familiar e social vese afectada negativamente. En cambio, cando o traballo é realizador e gratificante, toda a existencia humanízase. Xoán Paulo II díxonolo con claridade:

«o traballo... ocupa o centro mesmo da cuestión social» e «é unha clave, quizais a clave esencial, de toda a cuestión social» (GS 38. LLE 3). Por iso o traballo e a situación dos traballadores ocupa un lugar central na doutrina social da Igrexa e a Pastoral da Igrexa debe ter como perspectiva preferente a situación do mundo obreiro.

- Finalmente os traballadores son maioría na nosa sociedade e na Igrexa. Sería una contradición grande que a actividade pastoral dirixida a eles non ocupase un lugar preferente na actividade pastoral da Igrexa.

A comunidade eclesial, por tanto, debe pór os medios para que todos os seus membros descubran estas motivacións. Na medida en que elas calen na conciencia comunitaria, nesa medida impulsarán á comunidade eclesial a exporse a Pastoral Obreira como tarefa preferente do seu servizo evanxelizador.

3. A Pastoral Obreira, unha pastoral específica

O mundo obreiro, a pesar da súa realidade complexa e en permanente transformación, ten a súa propia historia e a súa cultura, a súa situación social e os problemas que ela xera, as súas organizacións e os seus militantes, a súa maneira de situarse ante a Igrexa e o seu modo de relacionarse con ela (Cfr SRS 9 e LLE 8 e 13).

A Pastoral Obreira, sen ser unha pastoral de especialistas, deberá ser sensible ás características peculiares do mundo obreiro e deberá telas moi presentes á hora de expor a súa evangelización, como deberá formar aos que han de levala a cabo, deberá elixir para iso a metodoloxía adecuada e por último terá que seleccionar as tarefas e actividades pastorais. Así pois, a Pastoral Obreira terá en conta:

- A dimensión misioneira na evangelización do mundo obreiro e o anuncio gozoso da Boa Nova do Señor neste mundo.

- A encarnación do mundo obreiro: a súa cultura, problemas, aspiracións, loitas...

- A formación de militantes obreiros cristiáns, para que estes descubran a Cristo na Igrexa, a súa propia dignidade de traballadores e a necesidade da transformación da sociedade.

- A maior proximidade entre a Igrexa e o mundo obreiro, para que Ela naza e creza nese mundo, e para que este fágase presente na Igrexa.

- A resposta desde a fe e os criterios evangélicos aos problemas e a denuncia das situacións polas que pasan os traballadores.

Para terminar afirmamos con gozo que en todo este proceso non se parte de cero. Na nosa Igrexa hai xa un longo camiño percorrido e unha rica experiencia vivida por comunidades, movementos, grupos e persoas que dedicaron o mellor da súa vida á evanxelización do mundo obreiro. Esta experiencia é a que inspira, e en certo sentido tamén avala, as liñas de acción e as propostas máis concretas e específicas, que se ofrecen a continuación, divididas en catro capítulos.

PROPOSTAS

Iª. PRESENZA DA PASTORAL OBREIRA NA VIDA E MISIÓN DA IGREXA

PROMOCIÓN, PRESENZA E PARTICIPACIÓN

1. «Como expresión e esixencia na comuñón e misión da Igrexa»

1. «A Conferencia Episcopal, no ámbito nacional, e cada un dos Bispos nas súas respectivas dioceses, promoverán aquelas asociacións ou movementos» presentes no mundo obreiro e integrados na Pastoral Obreira:

a) Potenciando a presenza e participación dos traballadores cristiáns nas citadas asociacións e movementos.

b) Asegurando nas respectivas Planificacións Pastorais, os procesos de iniciación cristiá e militante a tales asociacións e movementos, alí onde aínda non están presentes.

c) Ofrecendo os medios pastorais e materiais necesarios para garantir a preparación e a plena dedicación de sacerdotes,  diáconos permanentes, relixiosos e relixiosas e laicos, a fin de facilitar a tarefa educativa e evanxelizadora no mundo obreiro.

d) Estando próximos, afectiva e efectivamente, á realidade obreira, a través de contactos periódicos cos militantes, comunidades e parroquias.

ANIMACIÓN E INSERCIÓN

Parroquias, arciprestazgos, vigairías e zonas

2. «Se a parroquia é a Igrexa que se atopa entre as casas dos homes, ela vive e obra entón profundamente injertada na sociedade humana e intimamente solidaria coas súas aspiracións e dramas». A Pastoral Obreira axudará e animará este tipo de parroquia próxima e solidaria.

3. As Igrexas particulares facilitarán aos grupos, movementos apostólicos e asociación de Pastoral Obreira, a oportunidade e os medios para dar a coñecer as liñas de acción e obxectivos nas parroquias, arciprestazgos, vigairías e zonas.

4. Posto que a Pastoral Obreira nace no seo da comunidade, inserirana, a través destes grupos, movementos apostólicos e asociacións nos seus órganos de corresponsabilidade: Consello Pastoral parroquial, arciprestal e diocesano.

5. Pola súa banda, estes grupos, movementos apostólicos e asociacións promoverán, desde a súa opción específica de Pastoral Obreira, a corresponsabilidade e participación do conxunto dos cristiáns e dos seus membros nas parroquias.

a) Compartindo as súas accións-campañas de sensibilización obreira e celebrando xuntos a fe.

b) Mantendo contacto co resto de organizacións e grupos presentes na parroquia.

c) Axudando a que a comunidade parroquial teña un estilo de vivir e traballar austero, solidario, sinxelo e próximo ás persoas e familias máis necesitadas do mundo obreiro.

d) Coidando a acollida ás persoas que se achegan a pedir sacramentos, e propiciando na liturxia (linguaxe, símbolos...) outras celebracións máis centradas na vida obreira.

e) Asegurando que Cáritas Parroquial, xunto coa tarefa de asistencia e promoción de persoas, estea tamén atenta á loita pola promoción da xustiza social.

f) Colaborando a coidar que os procesos catequéticos teñan en conta a vida obreira, a Doutrina Social da Igrexa.

g) Potenciando a creación de Grupos ou Equipos de Pastoral Obreira nas parroquias para analizar a situación e facela chegar á comunidade, axudando á formación da conciencia social dos cristiáns e tratando de responder pastoralmente.

Delegacións de Pastoral Obreira

6. As Igrexas particulares impulsarán e consolidarán a Delegación de Pastoral Obreira e os Secretariados ou coordinadoras interdiocesanos, tendo en consideración as orientacións que a Subcomisión de Pastoral Obreira ha ir elaborando ao longo destes anos.

7. A Delegación de Pastoral Obreira participará na elaboración do Plan Diocesano de Pastoral, someterá a aprobación o seu propio plan e achegará o proxecto diocesano de Pastoral Obreira, onde se recolla, entre outros:

a) Os medios de formación e información ás persoas e grupos de parroquias que traballan na Pastoral Obreira.

b) A formación da conciencia social dos cristiáns da diocese.

c) os encontros (convivencias, retiros, conferencias, xornadas...) entre os distintos movementos, parroquias especialmente as que están presentes en barrios e ambientes populares e entre relixiosos/as no mundo obreiro, sacerdotes, diáconos permanentes e seminaristas.

8. A Delegación de Pastoral Obreira traballará coordinadamente con outras delegacións diocesanas: mocidade, familia, Cáritas... para mellor servir á evangelización do mundo obreiro.

Comunidades de relixiosos e relixiosas insertos no mundo do traballo e na vida dos barrios

9. As Igrexas particulares han de recoñecer e valorar o testemuño de encarnación, silencioso ás veces, pero sólido e profundo de moitas comunidades de relixiosos e relixiosas que:

a) Comparten a vida nas mesmas condicións das xentes dos barrios obreiros, dos pequenos pobos,«A Caridade na vida da Igrexa». Propostas para a promoción da xustiza.

b) Evangelizan e fan presente á Igrexa entre os traballadores/as, coa súa presenza constante e directa tamén en colexios, escolas, dispensarios, comedores...

10. A través da Delegación de Pastoral Obreira diocesana:

a) Ha de recollerse a súa experiencia acumulada por medio de escritos, monografías, conferencias, encontros de formación, celebracións,

b) Ha de potenciarse a súa integración na Delegación de Pastoral Obreira,

c) Han de promoverse encontros no plano diocesano ou de provincia eclesiástica entre Relixiosos e mundo obreiro,

d) Finalmente axudaráselles para que coordinen a súa reflexión con relixiosos e relixiosas no mundo obreiro, no ámbito xeral.

Sacerdotes e Diáconos permanentes

11. As Igrexas particulares recoñezan e valoren o testemuño de encarnación daqueles - sacerdotes e diáconos permanentes- que tomaron a opción por traballar no mundo obreiro a través das parroquias presentes en barrios e ambientes populares, consiliarías de grupos e movementos apostólicos de pastoral obreira, e dos sacerdotes obreiros. Máis en concreto:

a) Axuden a que outros sacerdotes ou diáconos coñezan a súa experiencia evanxelizadora e o seu estilo de vida austero, solidario, sinxelo...

b) Dediquen no posible máis sacerdotes a estes ambientes obreiros, aos diáconos permanentes que polas súas condicións de vida familiar, laboral e social están insertos no mundo do traballo,

c) Faciliten a formación especial dos consiliarios que acompañen aos grupos, movementos e asociacións de Pastoral Obreira.

IIª. PRESENZA DA PASTORAL OBREIRA NA SOCIEDADE

«A presenza pública da Igrexa é unha esixencia da súa misión evanxelizadora».

A evanxelización do mundo obreiro nunha nova situación histórica

12. «En moitas ocasións os Bispos españois habemos ofrecido aos católicos e á sociedade en xeral, as nosas análises, reflexións e suxestións sobre o momento actual, coas súas luces e sombras... A solidariedade da Igrexa cos pobres, "participando nos gozos e esperanza, as tristezas e angustias de todos"», seguindo a Xesús e a esperanza no Reino de Deus, impúlsanos a afrontar con realismo a actual situación social cos seus elementos contrapostos e os seus aspectos negativos». Entre outros sinalamos:

- A desigualdade entre Norte e Sur -no mundo, no país, nas rexións.

- O tipo de desenvolvemento productivista, tecnificado, antiecológico... e por tanto pouco humano.

- A falta de participación democrática real do pobo.

- A burocratización da vida política.

- A corrupción político-social-económica.

- Uns modelos e estilos de vida antihumanos e insolidarios, que levan á desmesurada exaltación do diñeiro, do éxito...

- A construción dunha Europa insolidaria de grandes desequilibrios e desigualdades.

A través da Pastoral Obreira ha de exporse, desde dentro dese mundo, como anunciar aí a Boa Noticia, como iluminar e traballar pola transformación desa realidade desde os valores do Evanxeo, como ser aí instrumento dócil á acción do Espírito, para que a Igrexa de Xesucristo naza, bote raíces e consolídese no mundo do traballo.

Por todo o cal vemos necesario:

A participación dos laicos

13. As comunidades eclesiais, asociacións e movementos apostólicos, deberán impulsar a participación dos seus membros na vida pública a través das institucións políticas, sindicais, culturais, sociais... a fin de construír e reconstruír o tecido social en liña de xustiza, fraternidade, liberdade...

O Anuncio, Presenza e Compromiso

14. As comunidades eclesiais, asociacións e movementos apostólicos non só potenciarán a presenza dos seus asociados nas realidades temporais, como esixencia do seu propio bautismo, senón que axudarán a que o fagan desde valores e criterios evanxélicos, como fermento que dinamiza, como luz no candelero e como cidade construída sobre o monte que anuncia a Boa Noticia de Cristo, o Señor, potenciando a formación integral da persoa, a opción polos sectores máis pobres do mundo obreiro e o discernimiento cristián dos acontecementos e das propias actuacións.

A Denuncia profética

15. As comunidades eclesiais, asociacións e movementos apostólicos, no exercicio da súa misión evanxelizadora, denunciarán as situacións de inxustiza ou explotación, tanto individuais como colectivas, contrarias ao Plan de Deus.

A relación con outras organizacións

16. Para mellor coñecer a realidade e a situación pola que pasa o mundo obreiro, as comunidades eclesiais, asociacións e movementos apostólicos manterán contactos periódicos coas organizacións sindicais e asociacións que o mundo obreiro dáse a si mesmo.

O acompañamento e a animación

17. Os cristiáns que sentan especialmente vocacionados a compartir, total ou parcialmente, a vida dos distintos fragmentos do mundo obreiro actual: traballo, paro, vivenda... nos seus compromisos e opcións deberán ser alentados e acompañados pola comunidade.

18. Para animar o compromiso dos cristiáns laicos na vida pública e o necesario acompañamento pastoral, hai que promover a formación adecuada e animar a dispoñibilidade e dedicación de sacerdotes, diáconos permanentes e relixiosos.

A Relación Pastoral Social- Pastoral Obreira

19. A Conferencia Episcopal e as Igrexas particulares promoverán as relacións entre Pastoral Social e Pastoral Obreira para recoller a sensibilidade de Pastoral Obreira cara a grupos de marxinación social (drogadictos, terceira idade, emigrantes e inmigrantes...) e asegurar que a Pastoral Social dea respostas que impliquen, na práctica, promoción, liberación, loita pola xustiza...