Indignádevos e Federico Mayor Zaragoza

Esta é a opinión que deixóu o ex- Director Xeral da UNESCO, no diario dixital Periodismo Humano, sobre o libro de Hessel. Se tedes oportunidade botádelle un ollo que non hai que falar sen ter información directa. Inda que a traxectoria de Hessel e a dos que o respaldan parece máis que suficiente.

" Stéphane Hessel acaba de publicar un librito -excelente idea para a difusión de mensaxes de gran calado- no que nos convida a non resignarnos, a indignarnos.

Xa o ven: a colección está dedicada aos que camiñan a contravento, nome que se deu aos Omahas, pobo indio de Norteamérica próximo aos Sioux.

Stéphane Hessel, aos 93 anos, na súa última etapa, reclama, volvendo ás súas raíces, un compromiso público de resistencia, de defender a dignidade humana en todo momento, de non ser testemuñas impasibles e adormentadas.

Necesitamos, hoxe máis que nunca, os principios e valores que nos guiaron e debemos velar xuntos para que a nosa sociedade non abdique dos mesmos. E menciona o tratamento aos inmigrantes, os logros da seguridade social, o inmenso perigo duns medios de comunicación en mans dos máis acaudados.

E segue: é imprescindible a instauración dunha verdadeira democracia social e económica, na que os intereses particulares se subordinen ao interese xeral e se asegure a liberdade de prensa, o seu labor de independencia en relación ao Estado, os poderes económicos e as influencias estranxeiras.

Se hai unha persoa con autoridade moral para facer estas reflexións e ser escoitado é Stéphane Hessel, o único co-redactor da Declaración Universal dos Dereitos Humanos que vive, lúcido, que nos chama, pola prema dos anos e as circunstancias actuais, á insurrección pacífica. Foi el quizais quen no 2º parágrafo do preámbulo da Declaración Universal escribiu que os seres humanos poden verse compelidos á rebelión.

A indiferenza, advirte, é a peor das actitudes. Debemos reaccionar.

Liberado a última hora dos campos de concentración de Duchenwald e Doura, Hessel dános a lección suprema da súa imparcialidade cando confesa que a súa principal indignación constitúena hoxe Palestina, a Banda de Gaza, Cisxordania onde o exército israelí ten actuado de maneira absolutamente condenable: 1.400 mortos ao lado palestino fronte a 50 feridos do israelí. Que os xudeus perpetren crimes de guerra é inadmisible, conclúe.

E engade: Estou convencido de que o porvir pertence á non-violencia, á conciliación entre culturas distintas.

A quen construirán o século XXI dígolles con gran afecto: crear e resistir. Resistir é crear.

Ao acabar de ler estas mensaxes tan oportunas, pensei na sabedoría da miña nai, que me aconsellaba descansar o xusto e durmir o imprescindible para aproveitar o misterio da vida, cando a finais dos anos 40 (tiña eu 16) recomendábame: Se queres ser feliz, non aceptes nunca o que consideres inaceptable.

Si: indignémonos!

Non teñamos tanta paciencia, dicía José Saramago.

Grazas, Stéphane Hessel: oxalá viva aínda cando se inicie a insubmisión pacífica que preconiza.

Aínda que, estea onde estea entón, sentirá a brisa da nosa gratitude."

TOMADO DE : http://tomalapalabra.periodismohumano.com/2011/01/11/%C2%A1indignese-usted/

Federico Maior Zaragoza (nacido en Barcelona, España, 27 de xaneiro de 1934) é un alto funcionario internacional español. Foi Director Xeneral da Unesco entre 1987 e 1999.

Maior Zaragoza é doutor en Farmacia pola Universidade Complutense de Madrid (1958). Iniciou a súa carreira profesional no mundo académico, alcanzando o posto de Catedrático de Bioquímica da facultade de Farmacia da Universidade de Granada en 1963, e de Reitor da devandita Universidade entre 1968 e 1972. Ese mesmo ano obtivo a Cátedra de Bioquímica da Universidade Autónoma de Madrid, cargo que ocupou até 2004. Foi nomeado Vicepresidente do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) en 1971 e posteriormente Presidente en Funcións (1972-1973). Co-fundador en 1974 do Centro de Bioloxía Molecular "Severo Ochoa" (CBM), e director do mesmo até 1978.

Desempeñou cargos políticos: Subsecretario de Educación e Ciencia do goberno español 1974-1975, co goberno do Xeneral Franco, deputado no Parlamento de España (1977-1978), xa na transición política, Conselleiro do presidente do goberno (1977-1978), Ministro de Educación e Ciencia (1981-1982) e deputado no Parlamento Europeo (1987).

En 1978 foi nomeado Director Xeneral Adxunto da Unesco, posto que desempeñou até o seu regreso a España en 1981. En 1987, a 24ª Conferencia Xeral da UNESCO elixiuno como Director Xeneral, cargo no que permaneceu até 1999.

Desde o ano 2000 preside a Fundación para unha Cultura de Paz. É Presidente do Consello Científico da Fundación Ramón Areces desde 1993. En 2005 foi designado Co-Presidente do Grupo de Alto Nivel para a Alianza de Civilizacións, polo o Secretario Xeral das Nacións Unidas. É membro do Comité de Honra da Coordinación internacional para o Decenio da non-violencia e da paz. É Socio de Honra de UNESCO Etxea-Centro UNESCO do País Vasco.

É membro de múltiples organizacións, academias e asociacións nacionais e internacionais, entre outras: Sociedade Española de Bioquímica (1964) da que foi presidente (1970-1974), Asociación Americana para o Fomento da Ciencia (1965), Sociedade de Bioquímica do Reino Unido (1966), Real Academia Nacional de Farmacia (1975), Club de Roma (1981), Real Academia de Belas Artes de San Fernando (1994), Academia Chinesa de Ciencias (1994), Academia Rusa de Ciencias (1999), Real Academia Nacional de Medicamento (2002) e da Academia Europea de Ciencias e Artes.

Recibiu condecoracións e distincións de diferentes países e foi nomeado Doutor Honoris Causa por numerosas universidades nacionais e internacionais.

O 2 de decembro de 2009 é investido como doutor honoris causa pola Universitat Jaume I de Castelló.

Predecesor: Juan Antonio Ortega          

Ministro de Educación e Ciencia 1981 - 1982     

Sucesor:José María Maravall

Predecesor:Amadou-Mahtar M'Bow    

Director Xeneral da UNESCO 1987 - 1999            

Sucesor: Koichir Matsuura

TOMADO DA Wikipedia