Que vos poñades todos de acordo e que non haxa divisións entre vós - 1 Cor 1, 10-13. 17

Domingo 3 de Ordinario - ciclo A

TI, CHÁMASME

TI CHÁMASME, SEÑOR,

a descubrir o encanto da túa persoa e do teu proxecto,

arrastrándome coa forza do amor e da amizade,

aínda que teña que renunciar aos meus proxectos,

ás miñas comodidades, ao meu proveito persoal.

Chámasme a facer posible a esperanza do teu pobo,

a soñar unha mañá máis feliz para todos,

o momento en que todos podamos vivir como fillos de Deus...

E xa sabes que, desde que descubrín a túa chamada,

teño gritar e dicir que "xa non podo vivir sen ti".

CHÁMASME, SEÑOR, E SEGUIREITE

sen cansarme de proclamar o teu reino;

de percorrer camiños e situacións dicindo coa miña vida

que Ti e o teu proxecto son o mellor para o ser humano.

Seguireite sen cansarme de pregoar, a salvación que nos traes,

fronte a tanto pesimismo e desencanto pola vida;

sen cansarme de levar a túa luz, Señor, onde a escuridade reina

e, onde facilmente confundimos o malo co bo...

Porque "me seduciches, Señor e me deixei seducir",

e, desde entón,

teño que gritar e dicir que "xa non podo vivir sen ti".

TI CHÁMASME, SEÑOR, E EU QUERO SEGUIRTE

sen cansarme de anunciar a túa palabra,

de seguir os teus pasos e as túas pegadas,

de abandonar camiños equivocados;

sen cansarme de pedir perdón polos erros cometidos,

de querer ser unha boa persoa

e de loitar contra a miña propia mediocridade...

Porque "me seduciches, Señor e me deixei seducir",

e, desde entón,

teño que gritar e dicir que "xa non podo vivir sen ti".

Isidro Lozano