Domingo 17 do Tpo. Ordinario B

PRIMEIRA 2 Re 4, 42-44

Comerán e sobrará:

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO SEGUNDO DOS REIS

 42Daquela chegou de Baal-Xalixah un home, que lle traía ó home de Deus o pan das primicias: vinte pans de cebada e trigo novo na alforxa. Eliseo díxolle: -"Dállos á xente, e que coman". 43O seu servidor preguntoulle: -"¿Que é isto para cen persoas?". A iso Eliseo respondeu: -"Dállos á xente, e que coman, pois isto di o Señor: comerán e sobrará". 44El servíullos á xente, que comeu; e aínda sobrou, conforme a palabra do Señor.

SALMO RESPONSRIAL Sal 144, 10-11. 15-16. 17-18

R/ (cf 16): Abres ti, Señor, a túa man e dasnos fartura

10Lóuvente, Señor, as túas obras,

bendígante os teus amigos.

11Pregoen a gloria do teu reino,

proclamen as túas fazañas.

15Tódolos ollos cara a ti agardan

que ti lles déa-lo sustento ó seu tempo.

16Abres ti a túa man

e dáslle fartura a todo ser vivo.

17O Señor é xusto nos seus camiños todos,

bo en tódolos seus feitos.

18O Señor está cerca dos que o chaman,

dos que sinceramente o invocan.

SEGUNDA Ef 4, 1-6

Un corpo, un Señor, unha fe, un bautismo

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS EFESIOS

Irmáns e irmás:

4 1Eu, preso polo Señor, pídovos que camiñedes segundo a dignidade da chamada que recibistes, 2con total humildade, sinxeleza e paciencia, aturándovos uns a outros con amor, 3esforzándovos por mante-la unidade do espírito no vínculo da paz. 4Hai un só corpo e un só Espírito, do mesmo xeito que se vos chamou a unha única esperanza na vosa vocación.

5Hai un só Señor, unha soa fe, un só bautismo, 6e un só Deus e Pai de todos, que está sobre todos, por todos e en todos.

 ALELUIA Lc 7, 16:

Un grande profeta apareceu entre nós,

e Deus visitou o seu pobo

EVANXEO Xn 6, 1-15

Repartiu entre os sentados canto quixeron

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 6 1Foi Xesús á outra banda do Mar de Galilea (o de Tiberíades). 2Seguíao unha chea de xente, porque viran os sinais que facía nos enfermos. 3Subiu Xesús ó monte e sentou alí cos seus discípulos. 4Estaba a chega-la Pascua, a festa dos xudeus. 5Levantou a vista Xesús e, vendo vir tanta xente cara a el, díxolle a Felipe:

-¿Onde imos mercar pan, para que coma esta xente? 6(Isto dicíao para tantealo, que el ben sabía xa o que ía facer).

7Respondeulle Felipe:

-Nin medio ano de xornal chega para que cada un deles reciba un codelo.

8Un dos seus discípulos, Andrés, o irmán de Simón Pedro, díxolle:

9-Hai aquí un rapaz que ten cinco bolos de pan de cebada e dous peixes. Claro que, ¿que é iso para tantos?

10Xesús ordenou:

-Facede senta-la xente.

Había moita herba naquel sitio. E sentaron como uns cinco mil homes. 11Entón colleu Xesús os pans e, dando gracias, repartiu ós sentados canto quixeron e o mesmo os peixes.

12Cando se fartaron, díxolles ós seus discípulos:

-Recollede os anacos sobrantes, para que non se estrague nada.

13Entón xuntáronos e encheron doce cestas cos anacos dos cinco bolos de pan de cebada, que lles sobraran ós que comeron. 14O veren aqueles homes o sinal que fixera, dicían:

"Este si que é o profeta que había de vir ó mundo".

15Entón Xesús, decatándose de que o ían vir coller para proclama-lo rei, retirouse só outra vez ó monte.