Domingo 16 de Ordinario B

PRIMERA Xer 23, 1-6

Congregarei o resto do meu rabaño e suscitarei pastores para eles

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE XEREMÍAS

23 1¡Ai dos pastores que deixan que se perda o rabaño

e que o espantan do meu pasteiro! -é o Señor quen fala-.

2Por isto, así lles fala o Señor, Deus de Israel,

ós pastores que apacentan ó meu pobo:

-Vós espantáde-las miñas ovellas,

escorrentádelas e non coidades delas;

ollade que eu vos pedirei contas da maldade dos vosos feitos -é o Señor quen fala-.

3Eu xuntarei o resto das miñas ovellas,

traéndoo de tódolos países a onde as esparexín,

e fareinas volver ós seus pasteiros,

onde criarán e se multiplicarán.

4Para elas constituirei pastores que as apacenten,

de xeito que xa non volvan ter medo, nin se espanten,

nin se perda ningunha -é o Señor quen fala-.

5Ollade que chegan os días -é o Señor quen fala-

en que farei abrollar de David un retoño lexítimo,

será rei de verdade e comportarase con prudencia,

administrará o dereito e a xustiza no país.

6Desde os seus días Xudá vivirá a salvo,

e Israel vivirá en paz.

O título que se lle dará será este: "O Señor é a nosa xustiza".

SALMO RESPONSORIAL Sal 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6

R/ (1): O Señor é o meu pastor: nada me falta.

 O Señor é o meu pastor: nada me falta.

2Os pastos verdecentes lévame a repousar,

lévame a beber ás augas tranquilas:

3El repón as miñas forzas.

Guíame por vereas rectas,

por mor do seu nome.

4Se tiver de pasar por vagoadas sombrizas,

ningún mal temería, pois ti vas comigo:

o teu bastón e o teu caxato son o meu sosego.

5Ti pos para min a mesa,

á cara dos meus inimigos;

únxesme con perfume a cabeza,

e a miña copa reborda.

6A túa bondade e o teu amor vanme seguindo

tódolos días da vida.

Eu habitarei na casa do Señor

ó longo dos meus días.

SEGUNDA Ef 2, 13-18

El é a nosa paz, quen fixo dos dous un

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS EFESIOS

Irmáns e irmás:

13Pero vós, que antes estabades lonxe, agora gracias a Cristo Xesús estades cerca, no

sangue de Cristo. 14El é a nosa paz: o que dos dous pobos fixo un só, derrubando a

medianeira divisoria -a inimizade-, e abolindo na súa carne 15aquela Lei de mandamentos

e normas, para crear en si mesmo cos dous unha nova humanidade, facendo a paz; 16e

reconciliando con Deus ámbolos dous nun único corpo por medio da cruz, matando nel

mesmo a inimizade. 17El veu e anunciou a paz: paz para vós -os de lonxe-, e paz para os

que estaban cerca: 18porque por el temos uns e outros acceso ó Pai, nun mesmo Espírito.

 ALELUIA Xn 10, 27:

As miñas ovellas escoitan a miña voz, di o Señor;

eu coñézoas e elas séguenme

EVANXEO Mc 6, 30-34

Eran coma ovellas sen pastor

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

30Cando voltaron a reunirse con Xesús, os apóstolos contáronlle canto fixeran e ensinaran.

31El díxolles:

-Vide vós comigo a un lugar arredado, e descansade un pouco.

Eran moitos os que ían e viñan, e nin para comer atopaban tempo.

32Fóronse sós na barca a un lugar arredado. 33Pero, ó velos marchar, a xente foinos

seguindo por terra desde tódalas vilas, e chegaron primeiro ca eles. 34Así, cando

desembarcaron, atopouse cunha grande multitude. El, conmovido, porque eran coma

ovellas sen pastor, púxose a predicar ensinándolles moitas cousas.

PRESENTACIÓNS: PPT1  -  PPT2