Oración do sacerdote
Con agarimo, para os sacerdotes que se achegan a este blogue:
É un texto medieval. Atopouse en Salzburgo. O autor: un amanuense.
Divulgouno mosén Jordi Sans Vila, formador do Seminario de Barcelona,
que o viu escrito na parede dun mosteiro alemán.
Recollido por Javier Chento nesta web: somos.vicencianos.org
ORACIÓN DO
SACERDOTE
Un sacerdote debe
ser moi grande
é, á vez, moi
pequeno;
de espírito
nobre, coma se levase sangue real
e sinxelo coma un
labrego.
Heroe, por
triunfar de si mesmo,
e home que sabe sufrir;
fonte inesgotable
de santidade
e pecador a quen Deus perdoou;
señor dos seus
propios desexos,
e servidor dos
débiles e vacilantes;
un que xamais se
dobregou ante os poderosos
e se inclina, en tanto,
ante os máis pequenos.
Dócil discípulo
do seu Mestre,
e sempre disposto
a servir.
Mendigo de mans
suplicantes para os pobres
e mensaxeiro que
distribúa os dons máis grandes a mans cheas.
Sempre animoso
loitador no campo de batalla
e nai tenra á
cabeceira do enfermo ou de quen sofre e chora.
Ancián pola
prudencia do seu consello,
neno pola súa
confianza nos demais,
amante do humilde
e aspirante a todo o máis sublime.
O sacerdote:
Debe estar feito
para a alegría,
alleo á envexa,transparente nos
seus pensamentos.
Amigo da paz,
sincero no seu dicir,
que coa súa vida
nos mostre a Xesucristo.
Comentarios
Publicar un comentario