29 de xuño - S.Pedro e S.Paulo

DEBUXOS E VIDA ADAPTADA DE: http://dibujosparacatequesis.blogspot.com/

San Paulo viviu na mesma época de Xesús*, pero non cría en Xesús e uniuse a aqueles que nesa época perseguían a todos os que o amaban. Tratou a toda costa de terminar coa Igrexa de Deus.

Todo cambiou cando camiño á cidade de Damasco tivo un forte encontro con Xesús, onde se converteu, Paulo abriulle o seu corazón e aceptou a misión que lle encomendaba de anuncialo a todos. 

San Paulo foi un gran apóstolo, e tamén escribiu moitas cartas, grazas a elas sabemos que traballou moito polo Evanxeo e que formou moitas comunidades cristiás. Realizou moitísimas viaxes cumprindo con aquilo que o Señor lle mandou**.

* Naceu nunha familia xudea acomodada que tiña o privilexio de ser declarada cidadáns de Roma. Naceu na cidade de Tarso, e por iso foi educado en grego. 

** Estas viaxes aparecen nos Feitos dos apóstolos, e foi considerado con Bernabé o apóstolo dos xentís.

PRIMEIRA Feit 12, 1-11

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

Agora sei de certo que o Señor libroume das mans de Herodes

O rei Herodes botou man dalgúns membros da Igrexa, para os maltratar. 2Mandou matar con espada a Santiago, irmán de Xoán, 3e, vendo que iso lles agradaba ós xudeus, mandou prender tamén a Pedro. Era a semana da Pascua. 4Prendeuno, logo, e meteuno na cadea, gardándoo con catro piquetes de catro soldados cada un. Quería presentalo diante do pobo despois da Pascua. 5Mentres Pedro estaba retido no cárcere, a Igrexa rezaba intensamente a Deus por el.

6A noite antes de que Herodes o presentara diante do pobo, estaba Pedro durmindo entre dous soldados, ligado con dúas cadeas, e unhas sentinelas facían a garda diante da porta de prisión. 7De súpeto, presentouse o anxo do Señor, e unha luz resplandeceu na celda, tocándolle no costado, espertou a Pedro e díxolle:

-¡Érguete correndo!

E caéronlle as cadeas das mans.

8Entón díxolle o anxo:

-Pon o cinto e calza as sandalias.

E así o fixo. Despois díxolle:

-Bota o manto por riba e sígueme.

9Pedro saíu e seguiuno, sen se dar conta que era realidade o que se facía por medio do anxo, pois coidaba que era unha visión. 10Atravesaron a primeira garda e logo a segunda, e chegaron á porta de ferro que daba á cidade e abriuse ela soa. E ó saíren á rúa, logo o deixou o anxo.

11Entón Pedro, volvendo en si, dixo: ''agora realmente vexo que o Señor mandou o seu anxo, para me librar das mans de Herodes e de todo o que esperaba o pobo xudeu''.

SAL. RESP. Sal 33, 2-3. 4-5. 6-7. 8-9

R/ (5) O Señor líbrame de tódolos meus temores

2Eu bendigo ó Señor en todo instante,

teño sempre na boca a súa louvanza;

3gloríome no Señor,

e os humildes alégranse, ó escoitalo.

4Exaltade comigo ó Señor,

louvemos xuntos o seu nome.

5Eu busco ó Señor, e El responde,

líbrame de tódolos temores.

6Ollade para El e refulxide,

non poñades caras murchas.

7O Señor escoita ó pobre que o chama

e líbrao de tódolos apretos.

8O anxo do Señor acampa en torno ós seus fieis

e dálles seguridade.

9Gustade e vede que bo é o Señor:

feliz quen a El se acolle.

SEGUNDA 2 Tim 4, 6-8. 17-18

PROCLAMACIÓN DA PALABRA DA SEGUNDA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO A TIMOTEO

Finalmente impónseme a coroa de xustiza

Benquerido irmán:

6 a min xa me falta pouco para derrama-lo meu sangue e o meu pasamento está a chegar. 7Combatín unha loita brillante, rematei a miña carreira, gardei a fe. 8O que me resta é a coroa da xustiza que me está reservada. E o Señor, que é xuíz xusto, hama entregar aquel Día.

E non só a min senón a tódolos que aarelan a súa Vinda gloriosa.

17Pero o Señor asistiume e deume forza para que eu rematase a predicación e tódalas nacións a escoitaran. E libroume da boca do león. 18O Señor hame librar de toda obra perversa e hame manter vivo para o seu reino celestial. Sexa para El a gloria polos séculos dos séculos. Amén.

ALELUIA Mt 16,18

Ti es Pedro

e sobre esta pedra edificarei a miña igrexa

e os poderes do inferno non poderán contra ela

EVANXEO Mt 16, 13-19

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

Ti es Pedro, e dareiche as chaves do Reino dos Ceos

13Cando chegou á comarca de Cesarea de Filipo preguntoulles Xesús ós seus discípulos:

-¿Quen di a xente que é o Fillo do Home?

14Eles responderon:

-Uns, que Xoán Bautista; outros, que Elías; outros, que Xeremías ou algún dos profetas.

15Insistiu:

-E vós, ¿quen dicides que son?

16Respondeu Simón Pedro:

-Ti e-lo Mesías, o Fillo de Deus vivo.

17E Xesús contestoulle:

-Ditoso ti, Simón, fillo de Xonás; porque iso non cho revelou ninguén de carne e sangue, senón meu Pai que está no ceo. 18E eu asegúroche que ti es Pedro, a pedra; e sobre esta pedra vou edifica-la miña Igrexa; e as portas do Inferno non prevalecerán en contra dela. 19Dareiche as chaves do Reino dos Ceos: todo o que ates na terra, ficará atado nos ceos; e todo o que desates na terra, ficará desatado nos ceos. 

O único que sabemos da súa vída antes da súa conversión é que naceu en Betsaida, xunto ao lago de Tiberíades*, e  trasladouse a Cafarnaum, onde xunto con Juan e Santiago, os fillos do Zebedeo, dedicábase á pesca. 

O noso primeiro encontro con Pedro é a principios do ministerio de Xesús. Mentres Xesús camiñaba pola beira do lago de Galilea, viu aos dous irmáns, Simón Pedro e Andrés, botar a rede á auga. E chamounos dicindo: "Seguídeme, e eu fareivos pescadores de homes." (Mateo 4,19). Inmediatamente abandonaron as súas redes e seguírono. Un pouco despois, cando visitaron a casa na que estaba a sogra de Pedro, sufrindo dunha febre, foi curada por Xesús. Esta foi a primeira curación testemuñada por Pedro, quen presenciará moitos milagres máis durante os tres anos de ministerio de Xesús, sempre escoitando, observando, preguntando, aprendendo**.

San Pedro morreu crucificado. Como non se consideraba digno de morrer na forma do seu Señor e pediu que o crucificasen coa cabeza cara abaixo. O lugar exacto da súa crucifixión foi gardado pola tradición. Moi preto do circo de Nerón, os cristiáns enterraron a San Pedro.

Os únicos escritos que posuímos de San Pedro son as súas dúas Epístolas no Novo Testamento.

* Ándres, outro dos apóstolos, era o seu irmán.  

**Aparece en varios dos escritos dos evanxeos. Xesús elexiuno como cabeza da Igrexa a pesares das súas dúbidas e da súa negación o día que prenderon a Xesús.