O Espírito en persoa intercede por nós con xemidos máis fondos cás palabras - Rm 8, 26-27

Domingo 16 de Ordinario - ciclo A

QUERO SER UN CRUCEIRO

Eu quero ser un cruceiro,

observador calado e atento

dos adros e dos camposantos,

dos lugares de loito e festa,

do ir e vir dos camiños,

dos traballo nas terras,

da terra que a min me rodea.

Eu quero ser un cruceiro,

ofrecéndolles aos meus,

como a min me ofreceron

mellor que eu teño;

o mesmiño que a nai nos cruceiros

lle ofrece ao que pasa

o corpo do fillo desfeito.

Eu quero ser un cruceiro,

e ser entre os meus, sen respiro,

sinal da paciencia de Deus

que espera e espera,

sen cansar na tarefa

de dar diario o que ten

sen nunca botalo de perda.

Eu quero ser un cruceiro

firme e erguido sen medo,

aínda que a xente me esqueza,

e quede ignorado e perdido

no medio das sombras da Terra.

Eu quero ser un cruceiro,

onde sexa, en base de pedro rexa,

erguendo ata o ceo suores

e loitas diarias xente labrega.

Eu quero ser un cruceiro,

cos brazos abertos

recibindo do ar as apertas

e os bicos da Terra;

agardando aquel día,

o día do gozo e da festa,

de ser entre os meus para sempre

cruceiro de pedra.