Oracional Galego en Spotify + Enlace orixinal Oracional iVoox
LECTIO:
Corpo e Sangue de Cristo
22 xuño 2025
Dende a anterior festividade da Trindade do noso Deus
sabemos que Eléun Deus que desde sempre quere comunicarse a todos e facer de
nós, en comuñón con el, algo semellante ó que El mesmo é. Ao celebrarmos hoxe a
festa do Corpo e do Sangue de Cristo, profundamos nesta súa marabillosa
relación connosco. Pois aprendemos así a saber que temos a posibilidade de
relacionármonos dunha maneira especial con Xesús e, a través del e nel, co Pai
e co Espírito Santo. Esta é a inmensa mensaxe da festa de hoxedo Corpo e do Sangue
de Cristo. Pois na Eucaristía entramos en contacto especialísimo con Deus. Esta
relación con Deus ocorre liturxicamente de dúas maneiras fundamentais. A primeira é cando lemos ou
escoitamos comunitariamente a palabra de Deus. Ben sabemos o ben que nos fai
cando alguén, coñecido ou descoñecido, nos dirixe amigabelmente a palabra. E
tamén como nos doe cando alguén coñecido pasa ó noso lado sen dicirnos ren.
Medramos e fortalecémonos internamente coa palabra e cos agarimos dos demais,
mais achicámonos ou esmorecemos tamén cando nos desprezan ou non nos dirixen a
palabra. O noso Deus, polo contrario, coa súa palabra fonda e amorosafálanos a cada
quen de xeitos moi diversos. A través da propia conciencia, do bo exemplo dos
demais. Mais de xeito especial a través da súa palabra nos Evanxeos.
Neste senso, a palabra de Deus é para nós verdadeira
comida. Porque nos dá azos.Porque nos ofrece un sentido para a nosa vida. E ben
sabemos que para vivir, para querermos vivir, non é abondo co alimento
material, por importante que este sexa. A primeira Lectura lémbranos isto
cando, por boca de Moisés, se nos di que non deberiamos “vivir só de pan, senón
de toda palabra que sae da boca do Señor”.
A outra maneira de entrarmos en contacto con Deus nos
nosos encontros comunitarios é a comuñón. Recibir o Cristo vivo nas nosas
eucaristías. Cando somos conscientes de que non realizamos un rito baleiro. Pois
cremos e sabemos que na comuñón do “corpo de Cristo” recibimos un incríbel
impulso sobrenatural.
É
moi rechamante a repetida presenza da expresión “vida” no texto do evanxeo de
Xoán desta festividade cando nel se nos describe Xesús falando do poder
vivificador do comermos o seu corpo ou do bebermos o seu sangue. Aínda que, en
realidade, non podía ser doutro xeito dende que sabemos que el se definiu a si
mesmo en diversas ocasións como “Vida” ó dicir: “Eu son o camiño, a verdade e A
VIDA”. Por iso, se el se entendeu a si mesmo como “Vida”, non pode ser nin
actuar senón como tal cando os que participan na eucaristía se achegan a el
para recibilo sacramentalmente. El exprésase, efectivamente,ben claramente no
texto de Xoán deste xeito: “Eu son o pan
VIVO”. “Se alguén come deste pan, VIVIRÁ
para sempre”. “O pan que eu darei é...para a VIDA do mundo”. “Quen come a miña
carne e bebe o meu sangue, ten VIDA ETERNA E EU RESUCITAREINO no derradeiro
día”. No caso de non procedemos así, dirásenos que “non teremos VIDA en nós mesmos”...
Neste
contexto podemos preguntarmos: É que hai alguén que non queira vivir? Vivir,
ademais, de maneira plena, “ao tope”, como adoitamos dicir. Deus fíxonos,
efectivamente,non só con moitas, senón con
infinitas ganas de vivir, xustamente porque El, oabsolutamente infinito, quere
comunicarse a nós plenamente. E como El é VIDA eterna e infinita, fíxonostamén a
nós con desexos infinitos.Por iso, a festa do Corpo e do Sangue de Cristo tería
que ser para nós unha nova e especial ocasión de agradecermos a Deus pola súa
xenerosidade infinita. Un Deus que se deixa comer por nós para así podermos
participar da súa forza e da súa vida.
Os
nutricionistas e os medios de comunicación instrúennos moito hoxe en día sobre
os alimentos que temos que comer ou deixar de comer para mantérmonos en forma e
para alongar o máis posible a nosa vida ou - tal como se di- a nosa calidade de
vida. Todo iso ben está, aínda que sabemos que por moito caso que lles fagamos
a estasrecomendacións, o problema principal, o de vivirmos sempre, non o resolven. Por iso, pola nosa parte, teriamos
que proclamar e ofrecer tamén -para dicilo dalgunha maneira- a nosa propia
dietética, que consiste, en definitiva, en anunciarmos e vivirmos o Cristo
“Vida”, o Cristo dador de vida. Dunha vida que se estenderá por toda a
eternidade.
Unha
forte crenza na vida que se debería amosar no noso interese polos vida de
todos, de maneira especial daqueles cos que convivimos e precisan da nosa
axuda. Por iso esta festividade non é só unha festa íntima ou devota, senón
tamén e sobre todo social, aberta de par en par a todos. Para que así como Deus
nos ofrece e nos dá a súa vida a cada un de nós, así deamos nós tamén algo polo
menos da nosa, daquilo que somos ou temos, ós demais. Por iso esta festa de
hoxe estáde feito tradicionalmente asociada ó Día da Caridade. Queiramos, pois,
os demais como Deus nos quere a nós.
VER TAMÉN:
https://www.gruposdejesus.com/santisimo-corpo-e-sangue-de-cristo-c-lucas-911b-17-2/
Comentarios
Publicar un comentario