15º DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO - CICLO C

PRIMERA     Dt 30, 10-14

A palabra está cerca de ti para a cumprires

LECTURA DO LIBRO DO DEUTERONOMIO

 

     Faloulle Moisés ao pobo e díxolle:

     ‑ Escoita a voz do Señor, o teu Deus, gardando os seus mandamentos e os seus preceptos, o escrito no libro desta lei.

     Convértete ao Señor, o teu Deus, con todo o teu corazón e con toda a túa alma.

      Esta lei, que eu che prescribo hoxe, non está posta por enriba de ti nin tampouco lonxe de ti. Non está enriba, no ceo, para poderes dicir: Quen subirá por nós ata o ceo e nola collerá e nola fará escoitar para que nós a cumpramos?

            Tampouco está lonxe, da outra banda do mar, para poderes dicir: Quen cruzará por nós ao outro lado do mar e nola collerá e nola fará escoitar para que nós a cumpramos?

            Ó contrario, a palabra está moi cerca de ti, na túa boca e no teu corazón, para a cumprires.

 

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

 

 

SALMO RESPONSORIAL     Sal 68, 14 e 17. 30-31. 33-34. 36ab e 37 

R/. (cf. 33): Humildes, buscade o Señor, e vivirá o voso corazón.

 

Eu, Señor, suplico cara a ti,

na hora, meu Deus, do teu favor.

Pola túa moita bondade,

respóndeme, pois ti es o socorro verdadeiro.

Respóndeme, Señor, conforme ao teu amor,

pola túa misericordia, vólvete a min.

 

Mais a min, pobre e doente,

érgueme, Deus, co teu socorro.

Loarei a Deus con cantos,

gabareino con acción de grazas.

 

Olládeo, humildes, e alegrádevos,

avivecede o corazón os que buscades o Señor,

pois o Señor escoita os humildes,

non despreza os seus na cadea.

 

Abofé, salvará Deus a Sión:

recomporá as vilas de Xudá.

Herdaranas os fillos dos seus servos,

habitaranas os que aman o seu nome.

 

 

 

Ou:  Sal 18, 8. 9. 10. 11

R/.  (9a):  Os mandatos do Señor son rectos: aledan o corazón.

 

A lei do Señor é perfecta:

reconforta a alma;

a declaración do Señor é firme:

fai sabio ao inxenuo.

 

Os mandatos do Señor son rectos:

aledan o corazón;

o precepto do Señor é limpo:

ilumina os ollos.

 

A vontade do Señor é pura:

permanece por sempre;

as decisións do Señor son verdadeiras:

enteiramente xustas.

 

Son máis cobizables có ouro,

máis có metal precioso;

son máis doces có mel,

máis có zume da antera.

 

 

Segunda Lectura     Col 1, 15-20

Por El e para El foron creadas todas as cousas

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS COLOSENSES

 

            Cristo Xesús é imaxe do Deus invisible,

o primoxénito de toda criatura,

e por medio del fixéronse as cousas:

as da terra e tamén as do ceo,

as vistas cos ollos e as por eles non vistas;

señoríos sexan ou ben dominacións,

sexan principados, tamén potestades;

el é modelo e fin do universo creado.

            Antes ca todo está el

e todo nel se cimenta aínda hoxe.

            É tamén a cabeza do corpo

‑o corpo é a Igrexa ‑.

            El é o principio,

o primoxénito de entre os mortos,

de xeito que en todo sexa sempre o primeiro.

            Porque nel quixo Deus habitar

coa súa total plenitude:

reconciliar así o universo consigo, por el;

e no sangue da cruz poñer paz

entre os seres da terra e do ceo, servíndose del.

 

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

 

 

ALELUIA    Cf. Xn 6, 63c. 68c

Se non se canta, pódese omitir.

 

Aleluia, aleluia.

As túas palabras, Señor, son espírito e vida;

ti tes palabras de vida eterna.

Aleluia.

 

 

Evanxeo     Lc 10, 25-37

Quen é o meu próximo?

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

 

            Naquel tempo, ergueuse certo xurista e preguntoulle a Xesús para o poñer á proba:

            ‑ Mestre, que teño que facer para herdar a vida eterna?

            El respondeulle:

            ‑ Que pon a Lei? Que les?

            Contestou:

            ‑ Amarás o Señor teu Deus con todo o teu corazón, con toda a túa alma, toda a túa forza e con todo o teu entendemento, e o próximo coma a ti mesmo.

            El díxolle:

            ‑ Contestaches perfectamente; cúmpreo e vivirás.

            Pero o xurista, querendo xustificarse, preguntoulle a Xesús:

            ‑ E quen é o meu próximo?

            Xesús replicou:

            ‑ Dunha vez un home baixaba de Xerusalén a Iericó, e asaltárono uns bandidos, que, despois de o roubaren e bouraren nel, deixárono medio morto. Cadrou a baixar polo mesmo camiño un sacerdote, que, ao velo, deu un rodeo e pasou de largo. Igual fixo un clérigo que pasaba por alí: ao chegar e velo, deu un rodeo.

            Pero un samaritano, que ía de camiño polo mesmo lugar, ao velo, sentiu mágoa; e achegándose a el, curoulle as feridas con aceite e viño e vendoullas. Logo, montouno na súa cabalgadura, levouno a unha pousada e coidouno.

            Ó outro día colleu dous denarios, deullos ao pousadeiro, e díxolle: "Coida del, e cando volva xa che pagarei o que gastes de máis".

            ‑ Quen dos tres che parece que foi próximo do que caeu nas mans dos bandidos?

            El respondeu:

            ‑ O que practicou a misericordia con el.

            Díxolle Xesús:

            ‑ Pois ti vai e fai outro tanto.

 

        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo