ORACIÓN SEMANA 5 DE CORESMA
Benaventuranzas da Coresma
(contra un corazón de pedra)
Feliz quen percorre o camiño coresmal cun sorriso no rostro
e senten como brota do seu corazón un sentimento de alegría incontido.
Feliz quen durante o tempo de Coresma, e na súa vida diaria,
practica o xaxún do consumismo, de programas lixo da televisión,
das críticas, da indiferenza.
Feliz quen tenta ir suavizando no cotián o seu corazón de pedra,
para dar paso á sensibilidade, a tenrura, a compaixón,
a indignación tinguida de propostas.
Feliz quen cre que o perdón, en todos os ámbitos,
é un dos eixos centrais na posta en práctica do Evanxeo de Xesús,
para conseguir un mundo reconciliado.
Feliz quen se illa de tanto ruído e información vertixinosa,
e fai un espazo no deserto do seu corazón
para que o silencio se transforme en soidade sonora.
Feliz quen lembra a promesa do seu bo Pai e Nai Deus,
quen renova a cada momento a súa alianza
de proximidade e presenza alentadora cara a todo o xénero humano.
Feliz quen pecha a porta aos agoreiros, á tristeza e ao desencanto,
e abre todas as xanelas da súa casa ao sol da ilusión, do encanto,
da beleza, da solidariedade.
Feliz quen emprega as súas mans, a súa mente,
os seus pés no servizo gozoso dos demais,
quen máis aló de todas as crises, mantén,
ofrece e practica a esperanza da resurrección a todos os desvalidos,
marxinados e oprimidos do mundo.
Entón si que brotaría a flor da Pascua
ao final dun gozoso carreiro coresmal.
Miguel Anxo Mesa
Comentarios
Publicar un comentario