Ficha e Lectio - Domingo 7 Pascua A

FONTE: http://elrincondelasmelli.blogspot.com.es/

LECTIO:

http://es.catholic.net/aprendeaorar/103/478/articulo.php?id=10273

Ese é o camiño: a opción pola vida e a opción por Deus son idénticas. O Señor dio no evanxeo de san Xoán: "Esta é a vida eterna: que che coñezan". A vida humana é unha relación. Só podemos ter a vida en relación, non encerrados en nós mesmos. E a relación fundamental é a relación co Creador; pola contra, as demais relacións son fráxiles. Por tanto, o esencial é escoller a Deus. Un mundo baleiro de Deus, un mundo que se esquece de Deus, perde a vida e cae nunha cultura de morte. Por conseguinte, escoller a vida, facer a opción pola vida é, ante todo, escoller a opción-relación con Deus.

Pero inmediatamente xorde a pregunta: con que Deus? Aquí, de novo, axúdanos o Evanxeo: co Deus que nos mostrou o seu rostro en Cristo, co Deus que venceu o odio na cruz, é dicir, co amor até o extremo. Así, escollendo a este Deus, escollemos a vida. (Benedito XVI, 2 de marzo de 2006).

Reflexión

Se quixésemos unha síntese dos requisitos para alcanzar a vida eterna, está aquí: que che coñezan a ti, o único Deus verdadeiro e ao que ti enviaches, Xesucristo. Se coñecer a Deus é o primeiro interese dos crentes, coñecer a Xesús debe ser o primeiro interese dos cristiáns.

Xesús ben sabía que unha vez que lle coñecésemos de verdade, non poderiamos deixar de amalo e de seguilo. Porque non se pode coñecer a Xesús sen caer presa do seu amor. Non se pode coñecer a Xesús sen contaxiarse da esperanza que infunde a súa mensaxe. Non se pode coñecer a Xesús sen crer na súa Paixón, Morte e Resurrección.

Alguén dixo que un crente é un namorado, un que se namorou de Deus. Se lle pides que che dea razóns do seu amor, quizá non logre facelo, non porque non teña razóns ou non as pensou, senón porque terá tantas que se lle amontoarán na boca e non poderán saír. Coñecer a Xesús, non nos pode deixar indiferentes, como non é indiferente o home ante o amor da súa esposa, ou da súa noiva. O verdadeiro cristinano é aquel que coa súa vida tentará corresponderlle regalándolle as súas boas obras.

Por isto, Xesús encomenda os cristiáns ao coidado do Pai. El sabe que chega a súa hora. Pero non quere deixarnos desamparados. Pide ao Pai por aqueles que crerán no Evanxeo ao longo de toda a historia. Por todos os que, coñecendo o que Deus fixo polo home, corresponderanlle cunha vida de auténticos discípulos: amando ao próximo, como Deus nos amou. A pesar de que o mundo nos ignore, nos desprece e nos tache de ilusos e idealistas, cando rememos contra corrente, lembremos que Xesús rogou por nós, simplemente porque somos seus.