VIXILIA DE ADVENTO

 PARA NENOS

0.- ) Un alumno inicia a celebración facendo de Xoán o Bautista. (Preparou o seu diálogo con antelación; e ata pode vir ataviado para a ocasión). Proclama a seguinte mensaxe, se é posible xesticulando para unha mellor comprensión.

XOÁN BAUTISTA

Preparade a vinda do Señor!

No deserto abride camiño a Iavé, trazade na estepa unha calzada recta ao noso Deus.

Que todo val sexa elevado, e todo monte e outeiro rebaixado

1.-) 5 alumnos poñen en escena a seguinte historia (previamente aprendéronse os seus papeis, e ata poden vir ataviados para a ocasión)

NARRADOR: Logo destes sucesos ocorreu que Nabot, de Iezrael, tiña unha viña xunto ao palacio de Acab, rei de Samaría, e Acab falou a Nabot dicindo:

AJAB: Dáme a túa viña para que me sirva de horto para hortalizas, pois está pegando á miña casa, e eu dareiche por ela unha viña mellor, ou se che parece ben dareiche o seu prezo en diñeiro.

NABOT: Pero que dis? Estás tolo? Como vou darche a herdanza dos meus pais? Non, non e non. Non che darei a herdade dos meus pais.

NARRADOR: Foise Acab á súa casa triste e irritado polo que lle dixo Nabot. Deitouse no seu leito, volveu o seu rostro e non quixo comer.

Veu onda el a súa muller Iezabel, e faloulle.

IEZABEL:     Así que Nabot non quere venderche a viña. E es ti o rei de Israel?

Moito castelo, moito poder pero os teus servos non che obedecen!

Anda, érguete, come e que se alegre o teu corazón. Eu dareiche a viña de Nabot.

NARRADOR: Iezabel escribiu cartas en nome de Acab e selounas co seu selo, e enviou as cartas aos xuíces acusando a Nabot

IEZABEL: Maldiciu a Deus e ao rei. Sacarédelo da cidade e apedrarédelo para que morra.

NARRADOR: Os homes da cidade, os anciáns e notables que vivían xunto a Nabot na súa cidade, fixeron o que Iezabel lles mandou, de acordo co escrito nas cartas que lles remitiu.

Acusaron os malvados a Nabot diante do pobo dicindo:

MALVADO: Nabot maldiciu a Deus e ao rei;

NARRADOR: Sacárono fóra da cidade, apedrárono e morreu.

Apenas oíu Acab que Nabot morrera, levantouse e baixou á viña de Nabot, o de Iezrael, para tomar posesión dela.

  

 2.- O soño de Deus.

            Ao longo da historia moitas persoas soñaron cun mundo mellor. Xa desde antigo os profetas das distintas culturas proclamaban outro tipo de sociedade.

            O soño de Deus para o noso mundo realizouse co nacemento de Xesús. A súa mensaxe e a súa palabra fálannos de felicidade, xustiza, solidariedade, amor...

            Este é o verdadeiro sentido do Nadal.

            Lemos as palabras que escribiu hai anos un home soñador (Martín Luther King), que loitou por cambiar o mundo e romper con todas as situacións inxustas. Recórdanos a nós hoxe a necesidade de soñar espertos, cos pés no chan e as mans dispostas a loitar cada día por aquilo que queremos conseguir.

“Tiven un soño? (Martín Luther King)

            “Soñei que un día os homes levantaranse e percibirán que están feitos para vivir uns con outros como irmáns. Ese día seremos xulgados polo que somos e non pola cor da pel, todos os homes respectarán a dignidade e o valor da persoa humana.

            Aínda sigo soñando que as fábricas abriranse, os estómagos baleiros saciaranse e a fraternidade será algo máis que as palabras dunha oración; e ese será o primeiro asunto nos programas de goberno.
            A xustiza será abundante como a auga, o dereito será como o caudal dun río e en todas as nacións e gobernos serán elixidos homes que practiquen a misericordia e sexan humildes ante Deus.
Sigo soñando que un día a guerra chegará ao seu fin, os homes transformarán as espadas en arados, as lanzas en podas e as nacións non se levantarán unhas contra outras, e non se estudará máis a arte da guerra: o cordeiro e o león comerán xuntos e todos os homes poderán sentar sobre o seu viña e ninguén sentirá medo.

            Aquel día os vales serán exaltados, as montañas e os outeiros serán aplanadas, a gloria do Señor será revelada. Aínda sigo soñando que con toda esta fe seremos capaces de derrotar a desesperanza e levar unha luz nova ás cámaras escuras do pesimismo; con esta fe apresuraremos a chegada do día en que haberá paz na terra e boa vontade para todos os homes, será un día de gloria: as estrelas da mañá cantarán en coro e os fillos de Deus cantarán de alegría.”

 Comentamos:
            - Cales son hoxe os teus soños?

            - Que soño gustaríache que se cumprise neste próximo Nadal?

3.- Cubo do lixo.

            Hai moitas cousas, historias, persoas... que nos impiden construír o soño de Deus e celebrar o verdadeiro Nadal. Pensamos nalgunhas delas, escribímolas, compartímolas cos compañeiros e arroxámolas ao cubo do lixo. Cada grupo escribe nunha folla os feitos, persoas, situacións... que non se parecen ao Nadal cristián, e logo de lelas bótase a folla ao lixo.

            Por todas estas cousas pedimos perdón a Deus. E comprometémonos a intentar construír outro Nadal distinto, onde broten do noso corazón bos desexos. Non queremos permitir certas cousas que vemos ao noso ao redor. Por iso lemos xuntos: “Que Deus non permita!”

Que Deus non permita!

Que Deus non permita que eu perda o OPTIMISMO, aínda sabendo que o futuro que nos espera pode non ser tan alegre...

Que eu non perda as GANAS DE VIVIR, aínda sabendo que a vida é, en moitos momentos, dolorosa..

 Que eu non perda as ganas de AXUDAR ÁS PERSOAS, aínda sabendo que moitas delas son incapaces de ver, recoñecer e corresponder a esta axuda...

Que eu non perda as GANAS DE AMAR, aínda sabendo que a persoa que máis amo pode non sentir o mesmo sentimento por min...

Que eu non perda a LUZ E O BRILLO na MIRADA, aínda sabendo que moitas cousas que verei no mundo escurecerán os meus ollos...

Que eu non perda o SENTIMENTO DE XUSTIZA, aínda sabendo que o prexudicado poida ser eu...

Que eu non perda o meu FORTE ABRAZO, aínda sabendo que un día os meus brazos serán débiles...

 Que eu non perda o AMOR POLA miña FAMILIA, aínda sabendo que ela a miúdo me esixirá esforzos incribles...

 Que eu non perda as ganas de SER GRANDE, aínda sabendo que o mundo é pequeno...

E por encima de todo...

...que xamais esqueza que Deus ámame infinitamente. Que un pequeno gran de alegría e esperanza dentro de cada un de nós é capaz de cambiar e transformar calquera cousa.

4.- Xesús nace entre nós (Lc 2,1-21)

Tempo de silencio. Tempo de compartir a nosa reflexión.

            O soño de Deus para o noso mundo realizouse co nacemento de Xesús. A súa mensaxe e a súa palabra fálannos de felicidade, xustiza, solidariedade, amor...

            Este é o verdadeiro sentido do Nadal.

5.-Canción de despedida. 

PREVISIÓNS: 

Preparación da representación (5 + 1 alumnos)

Follas da vixilia

Lectura da Palabra (Biblia, Evanxeo)

Canción de despedida

Cubo

Follas e bolígrafos